Genieten van alle dag

Corrie was mijn lievelingsvriendin
door dik en dun
We leerden elkaar kennen
in gelijksoortige omstandigheden.
Knokten ieder voor haar eigen herstel
hervonden onze kracht
Alleen had Corrie een zuurstoftekort ziekte en
al was zij al 10 jaren eerder in de terminale fase
ze bleef doorknokken tot het echt niet maar kon.

Een mens die altijd alleen de positieve dingen van het leven zag
en eruit trok wat nodig was om vrolijk en sterker te worden
Nooit heb ik ook maar één keer horen mopperen
nooit iets van ellende en verdriet
Alleen bij haar kon de stilte spreken
we kenden elkaar
als één van ons twee even niets van de ander hoorde
dan wist je gewoon
ze knokt ergens mee
dat wil ze zelf een plaats geven
en nadien hoorden we dan wel van elkaar
hoe het opgelost werd
soms kan pijn en verdriet te zwaar zijn
en heb je die stilte even nodig
om vervolgens weer vol moed door te kunnen gaan
Zij was de enige waarbij ik nooit iets of mijzelf
hoefde uit te leggen
Heerlijk om haar later weer te ontmoeten
aan de overkant van de regenboog
Corrie
Ik mis je en ben blij je ooit te hebben mogen meegenieten