|
Mijn kind
Je bent zo ingetogen
Zo vreselijk in jezelf
Kon ik je maar bereiken
Je stille pijn verzachten
Mijn kind
Je onrust in je nachten,
Onrust over je zijn
Pijn en onbegrip zijn nu jouw deel
Ook mij doe jij zo'n pijn
Kijk even maar achterom
Kijk wat je hebt, niet hád
Een leven vóór je, frank en vrij
Ga gewoon, wees blij.
**********
Grijs kleurt de morgen
als het vale winterlicht
de nacht verdringt
De alledaagse zorgen
't nog slaperig hoofd
met alle grelheid weer bespringt
'k Kijk door de wasem op het raam
- 't Bewijs van leven, warmte van onszelf -
en zie nog vaag contouren van een maan
'k Word werkelijk weer, en mens, en elf
Kan zo dit mensenleven aan
Ga met me mee op drakenjacht
Kom praten met natuur en dieren
Hou van de dag, en van de nacht
Leer 't leven als een feest te vieren
En als jij mij nu dromer vindt
- Dat is je volste recht -
Zeg ik: "Te leven zoals ieder kind
in eerlijkheid, eenvoudig en oprecht
Dat is wat ik van "leven" vind
Dan pas is 't leven echt".
**********
sunset 28-01-2003
**********
Weet je ...
Saddam, mensen zijn niet te onderdrukken
Israeli, de Palestijn hoeft niet voor jou te bukken
dat Bush alleen zijn oorlogje mag spelen
dat terrorisme nu de mensheid gaat vervelen?
dat het niet stoer is, al 't geweld op straat
dat discriminatie echt nergens op slaat
dat mishandeling niet is te tolereren
dat onrecht niet valt te negeren?
Ik weet ...
ooit wordt de dag, in verre toekomst nog, geboren
dat God, gelukkig, 't geduld met ons nog niet verloren
dat eens de liefde voor elkaar zal winnen
dat 't aardse paradijs weer mag beginnen
dat alle mensen broeders, zusters zijn
dat onbegrip geleid heeft tot onnodige pijn
dat nu het eindspel echt kan starten
dat niemand meer op liefde, warmte hoeft te wachten.
**********
sunset 29-01-2003
**********
De stilte van jouw zwijgen
van je stem en van je hart,
en 't weerloos willig drijven
op golven van jouw smart,
laat heel je "zijn" verstillen
Jouw warm levend bloed
verandert in een stroom van ijs-
kristallen die een ander doden
en brengen mij nu van de wijs
gevoelens die niet noden
tot 't maken van herinneringen.
Jij wilt het levenslied nooit zingen
in duet. Laat niemand toe!
Enkel solistisch d'andere beminnen.
**********
sunset 12-02-2003
**********
Wordt dan pas over vrede nagedacht?
Je hoort 't gekraak
van nachtelijk bevroren lucht
waarin gebeiteld maan en sterren
Ik voel emotionele pijn, waak
over 't zinloos lijden, en zucht
mijn moedeloze schreeuw
die 't onbegrip, de smart verwoord
En 'k zie de zielen, gedragen door een meeuw
van elkeen die door ons vermoord
omdat te lang gezwegen
Als ooit de schuldenlast ons knecht
en wij 't verdiende loon gekregen
voor elke kogel die in 't echt
ons kind heeft omgebracht
Wordt dan pas over vrede nagedacht?
**********
sunset 14-02-2003
**********
Verjaardagsmijmering
Stil zijn mijn levens, stromen
in nevelen van mijn geest
'k Kan enkel mijmerend dromen
Hunkeren naar wat geweest
Rustig wolkt onze adem, uit monden
in droog-koude winterlucht
'k Weet mij met jou nu hartsverbonden
synchroon met elke zucht
Het zwijgen geeft een antwoord,
op elke niet gestelde vraag
En stilte heeft nog niet vermoord
genegenheid, al blijft de toekomst vaag.
**********
sunset 19-02-2003
**********
... voor eeuwig ...
Ik sloop mij, en jouw muren
Terwijl ik hunker, uren
kruipen, worden dagen
Wij moeten onze eenzaamheid
- en zilte tranen -
in stilt' voor eeuwig dragen
**********
sunset 20-02-2003
**********
Alleen
Ik wandel langs het meer
van mijn gevoelens, én in mijn geest
Vermoeidheid velt me, heel mijn 'ik' doet zeer
't Wordt nimmer zoals eens geweest
De zonnestralen kussen zacht
mijn nutt'loos lijf. Mijn tranen
nu het voedsel waarop gewacht
En 'k ween alleen, laat jou het wanen
dat jij me kent
Al kan ik niet beamen
dat nu jouw liefde mij verwend
Ik ween
En treur om wat had kunnen zijn
'k Blijf eenzaam in en met mijn pijn
Alleen!
**********
sunset 26-02-2003
*********
Aanwezigheid
Ik voel wel jouw aanwezigheid
in 't dansend leven rondom mij
of in duist're stilte van de nacht
de eeuw'ge schaduw aan mijn zij
Ik zie wel jouw aanwezigheid
in 't helder-blauw van voorjaarslucht
in 't botten van de jonge knoppen
zelfs in 't wanhopige gezucht
dat deel uimaakt van mijn bestaan
'k Heb al mijn levens moeten wachten
ben steeds alleen door eeuwigheid gegaan.
**********
sunset 02-03-2003
************
|
