Planning en een goede tijdsinvestering waren tot nu de kern van mijn leerpunt. Zij zijn ontstaan uit het onbehaaglijke gevoel steeds achter de feiten te lopen en de combinatie gezin/werk/studie maar niet op punt te krijgen. Maar wat stel ik vast (en wat wisten anderen al langer)? Het gebrek aan orde en structuur zouden wel eens de fond van het hele probleem kunnen zijn. Planning als een soort intermediaire variabele dan? Hoe meer orde en structuur, hoe eenvoudiger het plannen gaat, hoe proactiever ik kan omgaan met mijn tijd? Ik vind het in ieder geval interessant genoeg om verder te onderzoeken. Gesterkt door de feedback van de groep vind ik het dan ook verantwoord om qua activiteiten even een zijsprong te maken. Die steun had ik trouwens echt nodig, als een soort bevestiging. Hoewel deze omzwervingen voor mij logisch zijn (ik graaf namelijk steeds dieper in mezelf) kunnen ze voor buitenstaanders als chaotisch en weinig doordacht overkomen. Mijn persoonlijk leerplan is immers niet helemaal uitgestippeld maar ik vind het zo belangrijk om mij (naast aantal ontluikende acties, zoals het interview) te laten leiden door de leerervaringen en zo verder op zoek te gaan naar nieuwe mogelijkheden. Mijn motivering zoek ik in de aard van het leerpunt die eerder gericht is op het vormen van attitude dan het verder ontwikkelen van een vaardigheid.
Ondertussen borrelen er al ideeën voor nieuwe acties, vb:
Gedurende een week observeren waar en wanneer de orde en structuur in de gevarenzone komen, en dit zowel thuis als op het werk
Een tijdelijk controleorgaan en/of beloningssysteem (we blijven bij positieve pedagogische benadering, hé) invoeren
Daarnaast kreeg ik van één van de groepsleden interessante feedback die me doet nadenken. Ik onthoud uit de reacties vooral het volgende:
Ook chaos kan een structuurmethode zijn
Het is inderdaad zinvol me af te vragen in hoeverre de interventies mij echt helpen of ze gewoon voor meer werk zorgen én indien het gebrek aan orde en de liefde voor chaos een hardnekkige eigenschap is of ik ordemaatregelen kan volhouden? Ik moet dit even laten bezinken, heb er niet meteen een antwoord op. Zonder mijn geitenwollen sokken aan te trekken moet ik eerlijk bekennen dat het nu interessant word, want hoe confronterend ook ik leer iets over mezelf. Niet wat ik (al dan niet) kan maar wie ik ben. Die laatste zin vraagt echt wel om dramatische violen!
Het is een cliché maar een waarheid als een koe: een geest is gezonder in een fit lichaam. Je leest het in boekjes, artikels rond timemanagement, vaak onder het luikje 'ontspanning'. Ik kreeg het als tip mee van mijn collega die ik interviewde, dus aan de slag maar. Hop, naar de Go Fit in de buurt. Na een uitgebreide screening (gewicht, BMI, vetpercentage...) ben ik plots erg gemotiveerd. Was me dat even schrikken. Combineer dat met de kostprijs van een maandabonnement en je komt meteen drie keer per week fitnessen (is volgens de afgetrainde coach ook nodig om vooruitgang te boeken). Het doet inderdaad goed maar ik merk wel dat ik al gauw anderhalf tot twee uur in de fitness zit om mijn programma af te werken. En eerlijk, om dan om 21.30u nog met het werk te beginnen, valt niet altijd mee. Maar, het is leuk om je hoofd even leeg te maken en een fysieke inspanning te doen. Wel vind ik het knap van mezelf dat de sportmomenten voor de komende weken al ingeroosterd zijn in de gezamenlijke agenda (kwestie van babysit te regelen als we samen de sportieveling uithangen). Nu afwachten of ik het kan volhouden wanneer het drukker wordt. Wordt vervolgd...
In bijlage een aangepaste versie van het persoonlijk leerplan. Ik laat me voor activiteiten graag leiden door ervaringen uit eerdere acties, reflectiemomenten individueel of in groep, vandaar het flexibel plan. Komende acties staan eerder in het teken van het creëren van structuur en orde. Een zijsprong die uiteindelijk het plannen en efficiënt omgaan met tijd moeten vereenvoudigen.
