Opzet: deze week noteer ik systematisch waneer mijn chaotische ik (lees: mijn gebrek aan orde en structuur) voor problemen zorgt. Ik formuleer de ervaring/ het probleem, de oorzaak/ gevarenzone en wie het opgemerkt heeft (vb collega’s). In deze fase worden nog geen oplossingen gezocht, pure vaststellingen.

Doel: bewustwording, nagaan of er tijdverlies ontstaat.

Wat heeft het opgeleverd?

Naar aanleiding van de laatste reflectie, de bijeenkomst ZEP vond ik het broodnodig om een zeker persoonlijkheidskenmerk eens van naderbij te bekijken (zie ook tussentijds reflectieverslag). Het schema vind je in de bijlage.

Ik wéét dat ik veel tijd verlies met zoeken, dat ik kleine praktische zaken uitstel tot de berg groot wordt… Maar dat het zo erg is…

Ik stel vast dat het inderdaad vaak de kleine taakjes zijn die ik laat liggen. Blijkbaar ontbreekt het me aan discipline en zin om daar even tijd in te pompen met als gevolg dat er plots heel veel dingen moeten gebeuren. Het voelt aan als luiheid terwijl dat niet zo is, want ben ondertussen met andere dingen bezig. Ik vond het interessant om de confrontatie eens aan te gaan al moet ik zeggen dat ik nu een heel ongenuanceerd beeld van mezelf weergeef. Het lijkt alsof ik puur op chaos leef en een echte sloddervos ben. Om wat meer evenwicht af te dwingen zal ik mij dan ook kort verdedigen. Hoe rommelig het ook soms thuis bij ons is, ben ik vaak het aanspreekpunt op het gebied van “verloren voorwerpen”. En ondanks dat mijn agenda hopeloos is, ik niet alles sorteer in mapjes, mijn bureau een stal is… zijn documenten voor anderen netjes, moet de keuken aan kant… Ondertussen lijkt ook de wekelijkse familiemeeting te werken: afspraken worden netjes gepland en opgevolgd. Jammer van dat feestje, dat begrijp ik nog steeds niet! Het is dus erg wisselvallig! Ik kan er niet één reden of oorzaak op kleven. Ik denk dat het ondertussen wel duidelijk is dat ik weinig liefde koester voor ‘administratie’: rekeningen, documenten bijhouden… In tegenstelling tot opdrachten voor werk/studie staan deze praktische beslommeringen vaak laag in ranking, zeker als de vermoeidheid ook nog eens de kop opsteekt. Daarnaast is het soms ook gewoon verwardheid, zoals de stift die ik altijd kwijt ben. Ik kan soms zo intens met iets bezig zijn of ik heb plots twee handen te kort waardoor ik dan inderdaad een formulier, een pen… snel snel wegleg. Ik denk dat iedereen dat wel eens meemaakt, toch?

Rekeninghoudend met de opmerking dat ik ook een beetje moet leren leven met mijn chaos als deel van mijn zijn, vind ik toch dat ik op het vlak van orde en opvolgen van administratie wat meer verantwoordelijkheid moet opnemen. Niet alleen, zal het mij tijd en kosten besparen maar waarschijnlijk zal ik ook meer rust in mijn hoofd krijgen (en was ik daar ook niet naar op zoek). Het is immers niet omdat ik zulke lastige karweitjes liever door een ander laat doen, dat ze niet in mijn hoofd blijven spoken als een ‘onafgewerkte to do’ en dat ik ongedurig word van mijn rommeling bureau, bijvoorbeeld. En volgens mij moet je hoofd vrij zijn van beslommeringen wil je efficiënt kunnen werken. De volgende actie is dus op zoek gaan praktische, uitvoerbare tips. Het moeten eenvoudige interventies zijn die niet te veel tijd kosten en die ik kan volhouden.