een schoe(eu)n lieke!



De Piel in brand
Van Wikibrónne

Toen ik nog hiel klein waas
en van 't leave niks begreep,
allien mar speulde, oot en sleep.
Toen ik nog zo klein waas,
dat ik op de tiene mos goan stoan,
um te kieke nar de moan.
De witte streepe in de lucht,
ge kneept ow oege halluf dicht,
elke wolk waas 'n gezicht.
En 's oaves laat,
de hoar nog naat,
nog efkes en nar bed.
De raam wiet oap,
genne sloap en d'n hemel waas veurroej.
Mist hing op 't land.
's Oaves laat da stong de Piel in brand.
Ge kost oore droeme,
ge waart d'n baas van iederien,
vocht met de sterrekste allien.
Langoet ligge in 't graas,
ge rookt d'n asfalt en de zwaj,
als 't pas gereagend haj.
Ge had 't mar met ien ding druk:
groeter weare, mar wat ge ok deed,
echt veul alder woorte neet.