Het stinkende potje van het ACW

Dat de politiek in België door en door rot is, zal nog maar eens blijken indien het nieuws van vandaag in De Tijd (zie hieronder) over het op stapel staande akkoord tussen Belfius en het ACW wordt bevestigd.

Net als de buitentemperatuur is ook het normbesef van de traditionele partijen naar het nulpunt gezakt. De graaicultuur, het gearrangeer, het afdekken van elkaars louche deals en praktijken, enz. Het is allemaal terug. Of moeten we zeggen: het is nooit weggeweest. Het bevestigt in elk geval dat in dit land zowat alles mogelijk is. Tenminste, als hiermee de egoïstische belangen van de zuilen en de traditionele partijen worden gediend en het establishment van de ondergang kan worden gered.

En als het ACW wordt vernoemd dan denkt men automatisch ook aan het goede bestuur en de alles inbegrepen-slogan waar de CD&V-coryfeeën zo graag met dwepen. Schandelijk.

Om het met de oprechte woorden van messias Guy Verhofstadt (Open Vld) in zijn vierde burgermanifest te zeggen:

Samenleven veronderstelt een zoeken naar een hoger, algemeen belang. Dat is het tegendeel van het leven binnen een groep of een clan, die gedreven wordt door egoïsme en afgunst op de anderen. Meer nog, het staat diametraal tegenover een maatschappij waarin de zuilen en de pressiegroepen in de plaats van de burgers de macht zijn gaan uitoefenen.

Maar u weet natuurlijk ook dat messias Verhofstadt bij zijn aantreden als eerste minister (in juli 1999) zijn manifesten in de vuilbak heeft gekieperd.

Addertje

Artikel uit De Tijd:

Belfius koopt winstbewijzen ACW af

De onderhandelingen tussen Belfius en het ACW over de omstreden winstbewijzen van de staatsbank die de koepel van christelijke werknemersorganisaties heeft, zitten in de finale fase. Het is wachten op een definitief akkoord, maar naar De Tijd vernam is de kans groot dat de bank de winstbewijzen afkoopt. Maar meteen een groot deel van het geld recupereert als lening.

De Tijd maakte het mechanisme van de winstbewijzen, bedoeld om het ACW in de vorm van een winstdeling te vergoeden voor het aanbrengen van klanten, vorig jaar bekend. Het bleef bestaan ondanks de nationalisering van de vroegere Dexia Bank België die moest worden gered uit de omvallende groep Dexia. Dat deed heel wat stof opwaaien omdat Arco, het financiële vehikel van het ACW, als Dexia-aandeelhouder mee verantwoordelijk wordt geacht voor de val ervan.

Een belangrijk deel van het akkoord zoals zich dat aftekent, houdt het afkopen van de winstbewijzen in. Diverse bronnen hebben het over een afkoopsom van meer dan 100 en minder dan 200 miljoen euro.

Daarmee is de kous echter niet af. Het ACW gaat volgens onze informatie een groot deel van de afkoopsom weer naar Belfius schuiven, in de vorm van een eeuwigdurende lening. De christelijke beweging zal in ruil daarvoor een jaarlijkse vergoeding opstrijken. Het is niet geweten hoe groot die is, maar ze dient alleszins marktconform te zijn.

Banden

Het mechanisme wekt verwondering omdat de door velen in vraag gestelde banden tussen het ACW en Belfius zo blijven bestaan. Maar het heeft het voordeel dat de staatsbank niet te veel geld ziet wegvloeien en de lening bovendien kan meerekenen om te voldoen aan de strengere kapitaalnormen. Belfius heeft het al moeilijk om aan die normen te voldoen. Voor het ACW biedt de regeling het voordeel dat het kan blijven rekenen op jaarlijkse inkomsten.

Over een ander punt is er nog geen akkoord. Dat is commercieel van aard: welke afspraken kunnen verhinderen dat Belfius een groot deel van de belangrijke groep ACW-klanten verliest? Dat is ook belangrijk in het licht van de onzeker geworden staatswaarborgen voor Arco-coöperanten.

Woordvoerster Ulrike Pommée van Belfius zegt dat de bank geen commentaar geeft zolang er geen akkoord is. Ze bevestigt wel dat de onderhandelingen in de finale fase zitten.

De N-VA is in een reactie niet te spreken over de regeling voor de winstbewijzen die het ACW bezit in staatsbank Belfius: 'In de feiten verandert er niets: het ACW mag jaarlijks in de kas blijven graaien van de bank die ze zelf mee kapot maakte, terwijl men de factuur voor het Arco-debacle blijft doorschuiven naar de belastingbetaler,' zegt Kamerlid Peter Dedecker. De N-VA beveelt de vereffenaar van Arco aan om beslag te leggen op de winstbewijzen.