De grootste werf die Di Rupo absoluut wilde realiseren:

ze is zelfs nog niet opgestart

Het was dé doelstelling van deze regering. Al van bij de eerste ministerraad op 6 december 2011 liet Di Rupo er geen twijfel over bestaan: de Franstalige regeringspartijen zouden er alles aan doen om hun Vlaamse partners "de volgende verkiezingen te laten winnen". De trado’s zullen het waarschijnlijk betreuren, maar het stemgedrag van de kiezer kan je alsnog – gelukkig - niet bij wet opleggen.

Ze hadden heel wat werven in de stijgers staan. Zij beweren BHV te hebben gesplitst. Zij beweren de loonkosten te doen dalen. Zij beweren justitie te hervormen. Zij beweren de concurrentiekracht te versterken. Zij beweren de pensioenproblemen op te lossen. Di Rupo en zijn trawanten beweren goed bezig te zijn. De meeste werven die in de planning zaten zijn voltooid. Kortom, het goed gaat met de Belgische economie.

En u zal de mainstream-media dit niet horen/zien tegenspreken. Nochtans zullen velen (de meesten?) onder u de overtuiging zijn toegedaan dat de perceptie, die door de Di Rupo-ploeg en de pers wordt gecreëerd, nog niet in de buurt komt van de realiteit. En u zou het best wel bij het rechte eind kunnen hebben.

Afblokken

Want draai of keer het zoals u wil: na de verkiezingsuitslag van 10 juni 2010 stonden voornoemde werven, zonder uitzondering, allemaal in het teken van die ene grote werf die ook het cement aanleverde voor de huidige regering: het afblokken van een verdere doorbraak van de N-VA bij de volgende verkiezingen.

Wel, we zijn vandaag zo’n drie maanden verwijderd van de datum van de moeder-aller-verkiezingen van 25 mei aanstaande. Maar als we de recente peilingen mogen geloven blijkt deze grote werf zelfs nog niet te zijn opgestart. Van fundamenten die enige stabiliteit garanderen is geen sprake. En terwijl duurzame structuren ontbreken, lijkt ook het enige bindmiddel van deze regering, het cement, hoe langer hoe meer de kenmerken van drijfzand te vertonen.

Hoger belang

Een nieuwe monsterscore van de N-VA zou het beste bewijs zijn dat het aanmodderen van deze regering de kiezer niet zou hebben overtuigd. Want het kiesgedrag kun je nu eenmaal niet bij wet vastleggen.

Laten we echter niet vooruitlopen op de feiten: de kiezer moet zich eerst uitspreken. Maar vergis u niet. Indien het ook maar enigszins mathematisch mogelijk is, zullen Di Rupo zijn knechten er een tweede ambtstermijn bijdoen en doorgaan tot 2019. Een Vlaamse minderheid zal hen daarbij niet tegenhouden. Dit alles uiteraard in het kader van het “hogere” belang. Bovendien is vijf jaar een eeuwigheid in de politiek.

Addertje

geplaatst door Addertje  

Vlaamse traditionele partijen werken enthousiast mee aan... dat andere artikel 1

De argumenten van de N-VA-tegenstanders zijn bijna uitgeput. Ondertussen is de solden voorbij. Aanvankelijk waren het vooral de verwijzingen naar de jaren 30 die de opmars van de N-VA een halt moesten toeroepen. Toen bleek dat dat niet lukte, werd volop mist gespuid over het confederalisme dat de N-VA voorstaat. Maanden werd de partij verweten niet te willen/kunnen duiden wat zij met deze term bedoelt en werd steevast geschermd met het separatisme. Deze mist is ondertussen opgeklaard. Het voorbije weekend werd dit nog eens bevestigd tijdens het uit zijn voegen barstende N-VA-congres.

Separatisme of klassenstrijd

Vandaag belanden we in de volgende fase. De tegenstanders praten nu niet meer over confederalisme maar enkel wel van separatisme. Dat dit laatste er al dan niet ooit komt zal naar mijn bescheiden mening niet zozeer afhangen van de N-VA zelf maar van de PS en de andere traditionele partijen. Het recente verleden bewijst alvast dat zij goed hun best doen om het land in die richting te duwen.

Terwijl de N-VA van alle kanten wordt belaagd door de vijand voltrekt zich een gans ander fenomeen dat totaal voorbij lijkt te gaan aan media en politiek. Want terwijl deze laatsten zich blindstaren op de N-VA en artikel 1 van de statuten weer oprakelen… slaagt de PS er in op een sluikse wijze, en met medeplichtigheid van OpenVLD, CD&V en uiteraard Sp.a en de media artikel 1 van háár statuten te realiseren.

Het ene artikel 1 is het andere niet

Daar waar de realisatie van artikel 1 van de N-VA hoogstens op lange termijn een, althans voor de tegenstanders, “bedreiging” zou vormen, slaagt de PS er in om volop artikel 1 (*) van haar statuten geleidelijk en op een slinkse wijze in praktijk te brengen.

Dit land wordt in de vernieling gereden en ieder dynamisme wordt gefnuikt. Links is niet geïnteresseerd in wie de koek bakt. Zij willen hem enkel verdelen, zelfs nog voor hij gebakken is. Het beslag van de overheid bedraagt meer dan 50% In 2013 gingen 12.306 bedrijven failliet in België, een record. De loonhandicap is voor de Franstaligen geen issue, want meer dan 80% van de Belgische export komt uit Vlaanderen. Volgens de Nationale Bank zal de werkloosheid in 2014 boven 9% uitstijgen, het hoogste peil sinds 1998. Begroting: nog minstens 7 miljard euro te gaan voor een begroting in evenwicht. En de Vlaamse traditionele partijen volgen als slaafjes.

Positief confederalisme of lege doos

Een echte liberaal zou je niet geloven wanneer je zegt dat een partij die zichzelf liberaal noemt, Open VDL dus, deel uitmaakt van deze regering! En een sorry zal niet volstaan om dit goed te maken voor de achterban. En wat is er geworden van de Copernicaanse omwenteling waarmee CD&V grote verwachtingen creëerde? Het werd vervangen door de lege doos van het positief confederalisme.

Wat tot slot zeer opmerkelijk is: deze evolutie gaat totaal voorbij aan de zogenaamde vierde macht: de pers. Deze laatste bericht enkel over de gevolgen van de gevoerde politiek. En in haar ijver om de publieke opinie te overtuigen van het "separatisme" van de N-VA, zwijgt zij zedig over dat ene artikel uit de statuten van die ándere partij: de PS.

Comfortzone

Het klopt, N-VA is gevaarlijk voor hen die zich bedreigd voelen... in hun comfortzone. Het beste bewijs: het feit dat ze allen samen klitten om hun machtsbasis, hun verzuilde organisaties, hun politieke benoemingen in stand te kunnen houden. Dit kan de enige verklaring zijn voor deze medeplichtigheid van de Vlaamse partijen. Allen tegen één. Allemaal partijen die de democratie hoog in het vaandel plegen te dragen.

Dé opdracht voor 25 mei aanstaande voor de traditionele partijen: de comfortzone in stand houden. Tegelijk werken zij enthousiast mee aan de invulling van artikel 1 van de PS-statuten. Al het overige is mooie verpakking, liefst met een grote strik.

Addertje

Interessante artikels:

Neo-communisme: een reëel gevaar?

Blauwe Romeo en rode Julia

De nieuwjaarsbrief van Bart De Wever en Johan Van Overtveldt

(*) Artikel 1 PS-statuten:

“De Parti Socialiste - afgekort PS - stelt zich tot doel, op het terrein van de klassenstrijd, alle socialistische krachten van Wallonië en Brussel te verenigen, zonder onderscheid van ras, geslacht, taal, nationaliteit, geloof of filosofische overtuiging, met als doel de macht te veroveren en de volledige emancipatie van de arbeiders te realiseren.”

geplaatst door Addertje