DRINGEND GEVRAAGD: ERNSTIG JOURNALIST

Voor een journalist is het veel makkelijker en vrijblijvender het symptoom te bestrijden dan wel de ziekte

Vele journalisten maken misbruik van de mogelijkheid om zonder enige verantwoording de grootste stommiteiten te schrijven of beschuldigingen te uiten. Zo verwijt Pauli (en anderen met hem) dat Bart De Wever nu al de verkiezingscampagne op gang heeft getrokken. Wij durven dit ten zeerste te betwijfelen en beweren integendeel dat het de pers is die, in een combine met de traditionele partijen, al weken bezig is de N-VA onophoudelijk te bashen en te pesten. Het is de wereld op zijn kop: bij elk idee, maatregel, suggestie die vanuit N-VA-hoek komt begint al wat maar enigszins banden heeft met het establishment te bashen en De Wever in de verdediging te drukken. Van elke N-VA-uitspraak maken zij een rel. Om daarna te komen vertellen dat De Wever provoceert en al met de verkiezingscampagne is gestart. Beschadigingspolitiek noemt men dat.

Het symptoom en de ziekte

Je moet al van een andere planeet komen om niet te zien dat de pers en de traditio’s onophoudelijk De Wever en N-VA pesten en trachten op te hitsen. Net als voor Pauli is het voor de meeste linkse en/of belgicistische journalisten nu eenmaal makkelijker het symptoom te beschrijven en te bestrijden dan de ziekte. Wie durft er nog te spreken van een kwaliteitspers ? Noemt men dit ernstige journalistiek ? Waar blijven die kritische analyses over het sociaal-economische beleid ? Over het gedrocht genoemd BHV ? Over het non-beleid bij justitie ? Over de zware overheidsschuld ? Vinden de journalisten de straffeloosheid van magistraten die zware fouten begaan een evidente zaak ? Wie legde de malversaties bij het ACW bloot ? N-VA, en inderdaad, ook een journalist: Johan Van Overtveldt, hoofdredacteur bij Trends. Ere wie ere toekomt.

De kleinst mogelijke Vlaamse minderheid

N-VA zal na de verkiezingen in 2014 sowieso incontournable moéten zijn. ACW-klacht of niet, net als in 2010 zullen ook in 2014 de traditionele Vlaamse partijen er immers alles aan doen om opnieuw samen te regeren. Om het even hoe “miniem” de minderheid aan Vlaamse kant ook zal zijn. Als het mathematisch maar enigszins kan zal het zo zijn. De tradtionele partijen stellen zich binnenskamers immers heel wat existentiële vragen. Om te overleven en macht te behouden zijn alle middelen geoorloofd.

Halfgod of rechtlijnig politicus

Pauli verwijt in zijn artikel de N-VA-aanhangers dat zij in Bart De Wever een halfgod zien. Dat is echt wel van de pot gerukt. Het is wel zo - maar dat weigeren Pauli en zijn medeplichtigen natuurlijk te zien laat staan te schrijven - dat Bart De Wever de juiste pertinente vragen stelt bij wat rondom hem gebeurt. De Wever streeft naar wat meer en meer Vlamingen vragen – nee zelfs eisen: meer autonomie voor Vlaanderen om een eigen politiek te kunnen voeren zonder de inmenging van de rode kameraden van de PS; transparantie omtrent de jaarlijkse transfers van Noord naar Zuid van 16 miljard euro; het opheffen van de talrijke Franstalige blockages die een ernstig beleid op het vlak van justitie, veiligheid, asiel- en migratie onmogelijk maken. Enz.

Slappe janussen

Tja, als journalisten zelfs al problemen hebben met rechtlijnige politici. Gelukkig zijn de vlaamse kiezers hoe langer hoe minder slappe janussen zoals de journalisten.

Het worden drukke tijden voor de regimepers. Hopelijk vindt zij tussendoor toch wat tijd om ook over ernstige zaken te berichten.


Addertje



Het volledige artikel van Walter Pauli: “De verschroeiende verkiezingscampagne van Bart De Wever”

geplaatst door Marcel Van Lysebetten