“Veel analyses over N-VA zijn emotioneel en vooringenomen, zonder veel intellectuele eerlijkheid”

Carl Devos, politoloog aan de Gentse universiteit

• Over de federale begroting
  “Al sinds de begrotingscontrole van enkele weken geleden was het duidelijk dat de PS het voorziene tempo de komende jaren niet wou volhouden. Toen was er nog breed verzet tegen het vieren van de teugels. Vandaag is dat consensus geworden. Exit de 2,15 % voor 2013. Nu worden ook de plannen voor 2014 en 2015 bijgesteld. Opvallend: de liberalen boden geen weerstand. Want de beslissing is met dubbel krijt geschreven, een landelijk stijlkenmerk.”

• Over het Vlaams onderwijs
  “Aanleiding van 'de commotie van de week' was de steun die de N-VA-onderwijsspecialist (Kris Van Dijck) in De Tijd uitsprak voor de onderwijshervormingen van minister Smet. In het bijzonder diens heel terechte nuance dat een grote hervorming er niet meer komt. Daarmee zei Kris Van Dijck niets nieuws en niets anders dan wat velen denken maar niet durven zeggen. Maar de oude lont vatte alweer vuur en N-VA was weer verkeerd begrepen.”

• Over de Vlaamse ambtenaren en het Nederlands
  “Veel analyses over N-VA zijn emotioneel en vooringenomen, zonder veel intellectuele eerlijkheid. Het twitterincident - Vlaamse ambtenaren mogen dat alleen in het Nederlands doen - geeft het aan. Velen zagen er de hand van Bourgeois in, terwijl die er niets mee te maken heeft. Al steunt hij die algemene lijn, zoals ook de niet-N-VA'ers in de regering. De partij wordt daarbij zelf slachtoffer van haar sterkste wapen: perceptiemanagement. Zoals op de praalwagens van carnaval in Aalst. Maar in Aalst waren het deze week de Vlaamse kameraden die van elkaar een karikatuur maakten."

• Over Aalst, de Sp.a en het bestuursakkoord
  “De sp.a heeft zich in Aalst in de miserie gemanoeuvreerd. (…) Na eerdere snelle uithalen van Van den Bossche, Termont en Bruno Tobback (die het over 'onzin' had), zonder recht op verdediging van de lokale schepenen, haalden Bonte en vooral Landuyt de vernietigende bazooka boven. Of ze het enkel over de kladversie - een of meerdere? - hadden, dan wel over het uiteindelijke (aangepaste) bestuursakkoord, was niet altijd duidelijk. Ook niet of dat er nog toe deed.

Dat wél duidelijk maken kan vervelend worden. Dan moeten al die felle critici misschien zeggen: 'sorry, maar we hadden het enkel over de kladversie, geen probleem met de eindversie.' Daarmee moeten ze zichzelf wat belachelijk maken. Eerst zo hard schieten vanuit de heup, dan pas kijken, is dom.

Als de kritiek op het uiteindelijke bestuursakkoord blijft gelden, kunnen sp.a'ers toch moeilijk in die coalitie blijven zitten. Dan moet de sp.a uit de meerderheid stappen, met bijhorende scheuring in Aalst, en pleegt ze maanden nadat het bestuur aan de slag ging woordbreuk. Een afgang. Bedrogen door haar eigen leden. Opstappen is een blamage, blijven zitten ook, tenzij er een andere blamage komt, namelijk toegeven dat de kritiek onterecht was. Dat wat in het akkoord staat uiteindelijk wel aanvaardbaar is, wegens toch niet zo rechts.