Flagrant misbruik van overheidspersoneel op kosten van de belastingbetaler

"Het grootste tekort van deze nieuwe wet (op de partijfinanciering) is echter wat er niet in staat: het blijft namelijk nog altijd mogelijk dat medewerkers van mutualiteiten, vakbonden, openbare diensten, openbare bedrijven of directe medewerkers van mandatarissen zich tijdens de maanden voorafgaand aan de verkiezingen zwaar inzetten, tijdens hun door de belastingbetaler betaalde werkuren, voor de campagne van politieke partijen. Ook daarop geen controle.

De drie klassieke politieke partijen – CD&V, SP.A en OpenVLD – benoemden de voorbije decennia veruit het grootste deel van deze politieke medewerkers. Dat deze zich tijdens hun werkuren inzetten voor een partijpolitieke campagne is tegen de deontologie en tegen de wet – het wordt in vele openbare diensten dan ook met een scheef oog bekeken – maar in praktijk gebeurt het en het wordt zelden bestraft. Zelfs bij flagrante gevallen.

Een vriend van mij zag zo bij de laatste gemeentelijke verkiezingen een paar grote reclameborden met propaganda voor één partij in zijn tuin verschijnen, zonder dat hij toestemming gegeven had. Bij een klacht daarover bij de kandidaat die op die borden stond te pronken – een cumulard uit een bekend geslacht – kreeg hij een parlementaire medewerker van die kandidaat aan de lijn, tijdens de werkuren. Enkele uren later, nog steeds tijdens de werkuren en nog steeds van op het zelfde parlementaire telefoonnummer, belde die medewerker terug met de bewering dat zij wel degelijk toestemming hadden gekregen. Bleek dat de brave man zich vergist had qua plaats. De toestemming betrof een verder gelegen perceeltje dat de bouwpromotor, Matexi, ook bekend van zijn genereuze financiering van Daniel Termont, aan de lokale gemeente had overgedragen. Die parlementaire medewerker bekloeg er zich dan nog over dat alleen al in die gemeente hij wel een dertigtal borden had laten plaatsen, en dat hij daar druk mee bezig was, zodat het vervelend was als hij met zulk een bagatellen lastig werd gevallen. Waar hij blijkbaar geen moeite mee had, was dat hij dit deed als medewerker van een vertegenwoordiging (parlement) die absoluut niets te maken had met die verkiezingen (gemeentelijk), en op kosten van de belastingbetaler.

De burger betaalt en moet zwijgen

De nieuwe wet voorziet geen enkele reële mogelijkheid voor burgers om klacht in te dienen tegen dat genre misbruik van belastinggeld. Daardoor behouden de partijen met de meeste politieke benoemingen – CD&V, SP.A en OpenVLD – een gigantisch voordeel op de andere partijen. Al bij al lijkt die nieuwe wet me daarom vooral oogverblinding voor de naïeve burger. Zure oude wijn in nieuwe zakken."

Martha Huybrechts op de-bron.org