"Vlaanderen voor Elio, Elio voor de Vlamingen"

"Voor de Vlamingen is Di Rupo hoe dan ook een fantastische zaak. Hij heeft gedaan wat ze wilden: BHV splitsen, een zesde staatshervorming klaarspelen die Wallonië grote financiële moeilijkheden zal bezorgen. Heel wat bevoegdheden zijn immers afgestaan zonder algehele financiering: de armere en met meer schulden overladen Waals Gewest en Communauté Wallonie-Bruxelles zullen de inkomstenderving moeizamer compenseren dan Vlaanderen. Di Rupo heeft de federale begroting ook zo goed gesaneerd als hij kon, dus ja: voor het noorden is hij nog beter uitgekomen dan een Vlaamse premier. Zijn bekende uitspraak in het begin van de regeerperiode voorspelde het al: ‘De Vlaamse partijen die in de regering zijn gestapt – voor CD&V na lang aarzelen – moeten voor hun engagement beloond worden.’ Dat is gebeurd. Dat zal zich in de volgende regeerperiode doorzetten: Vlaanderen voor Elio, Elio voor de Vlamingen.

De copernicaanse revolutie is hoe dan ook een feit. Het begrip werd door Kris Peeters bijna vijf jaar geleden gelanceerd. Hij zet die in de praktijk om door het federale premierschap te negeren. Het is een slecht teken voor het land. In mijn glazen bol zie ik dat de Vlaamse partijen vanaf 2014 hun zwaargewichten definitief naar het Martelaarsplein sturen. Peeters en Crevits zijn er al. Zeker nu de Senaat met zijn behoefte aan kandidaten met nationale bekendheid geen rechtstreekse verkozenen meer zal tellen. De Wetstraat wordt in alle opzichten – budgettair en in aanzien – tweede garnituur. Geen enkel land ter wereld, zelfs federaal, kent zo’n situatie. Een Belgicist zou zich voor minder zorgen moeten maken. Of misschien troost hij zich met de gedachte dat de vriend van de koning, de rots in de branding aan het roer blijft: Elio."

Christiophe Deborsu, Franstalig journalist bij Woestijnvis, in DS