“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
De herwonnen arrogantie van de traditionele partijen
Karel De Gucht en slechte manieren
01-10-2013
Justitie heeft een forse schrobbeurt nodig, zonder taboes
Noot van Addertje:
Stefaan Declerck, CD&V en voormalig minister van Justitie, verweert zich als een duivel in een wijwatervat om zijn parlementaire uittredingsvergoeding van 270.000 euro bruto (wat overeenkomt met dertig maanden parlementaire wedde) en die hem straks zal worden uitgekeerd, toch maar te kunnen verantwoorden. Zonder enig schaamtegevoel.
Intussen is Justitie nog steeds een puinhoop. Ook zal u zich herinneren dat de splitsing van het gerechtelijk arrondissement werd afgeschoten door onder meer de Vlaamse orde van advocaten en zowat de ganse Vlaamse magistratuur. Vandaag is duidelijk dat de verdeling van het aantal magistraten bij de rechtbanken in Brussel (80 procent Franstalig en 20 procent Nederlandstalig) gemaakt is op basis van verkeerde cijfers, uiteraard in het nadeel van de Vlamingen. Stefaan De Clerck toen minister van Justitie en wiens kabinet verantwoordelijk was voor de cijfers die de onderhandelaars gebruikten gaf al in 2011 in De Tijd toe dat met de cijfers die nu bekend raken, het akkoord er anders zou hebben uitgezien. De Standaard schreef Minister De Clerck geeft toe dat er geblunderd is.
Deze feiten en het wanbeleid zijn voor dit CD&V-heerschap, niettegenstaande zijn (ogenschijnlijke) christelijke inborst, echter geen reden om zich zelfs nog maar vragen te stellen bij (de hoogte van) zijn vertrekpremie, hoewel hij nota bene zelf beslist om te vertrekken uit het federaal Parlement. En intussen blijft het op justitie huilen met de pet op, zoals blijkt uit onderstaande bijdrage. Maar dat zal Stefaan Declercq worst wezen.
Justitie heeft een forse schrobbeurt nodig, zonder taboes
Deze week was het weer prijs: Fortis-onderzoek, jaren vertraging. Groot schandaal in de krant, morrende bevolking. In zo'n zaak dan nog. Maar ook in gewone zaken van hetzelfde laken een broek. Zo donderdag: zitting voor een hof van beroep, advocaten staan testosteronklaar om volle drie uur te pleiten. De zitting start met een extra vraag van een rechter en hop, uitstel naar mei 2015. Eén - voor het overige perfect relevante - vraag van de rechter, en twintig maanden vertraging.
Als u wil weten hoe het er in echt beschaafde Europese landen aan toegaat, lees het rapport van de Raad van Europe 'Evaluation of European Judicial Systems' (http://www.coe.int/t/dghl/cooperation/cepej/evaluation/2012/Rapport_en.pdf) We staan er met voorsprong bovenaan. Toch als het erom gaat zaken om ter traagst te doen. Bijvoorbeeld bij een betwiste echtscheiding in graad van beroep: dat duurt in België 436 dagen (enkel Italië doet slechter met 453 dagen), in Slovenië bent u na 45 dagen weer thuis van uw echtscheidingstrip. Voor de zwaarste strafzaken staan we afgetekend op kop: 369 dagen voor een beroepsprocedure, in Macedonië 60. Genadeloos uit het wiel gereden zijn we.
Sommige investeerders laten België dus bewust links liggen omwille van zijn justitie. Ondanks de hoge levensstandaard en de goede keuken. Wat onaanvaardbaar is voor die kandidaat-investeerders, moet ook voor ons onaanvaardbaar zijn. Dus, wat doen we?
De grove middelen om het tij te keren: de moed hebben om die dingen op te lijsten die volledig anders moeten, ook als dat radicaal ingaat tegen wat we vroeger altijd deden of als 'volledig anders' betekent dat privileges verloren gaan. Rechters die er de kanten aflopen, advocaten die abominabele kwaliteit leveren, griffiers die op zondagsritme draaien horen niet thuis in een moderne justitie.
Wie maatschappelijke verantwoordelijkheid draagt, moet marktconform worden vergoed, met voldoende ethisch besef. ( ) Wil men de allerknapste mensen voor de job blijven warm maken en eisen dat zij efficiënt en snel topkwaliteit leveren, dan moet hun vergoeding omhoog. En dan kan de eisenlast ook transparant hoog worden geplaatst.Wie voor justitie wil werken om voldoende vrije tijd over te houden, moet ophoepelen.
Koken kost geld, goed koken moet niet meer geld kosten. Met de juiste ingesteldheid (kwaliteit, efficiëntie en snelheid zijn de maat van alle dingen) en prioriteiten kan justitie haar kerntaak aan: de maatschappij te vrede houden.
Justitie moet door en door worden gezuiverd. Radicaal. Er moet hygiëne in het systeem komen. Dat elke justitiespeler spons en zeep ter hand neemt en zich de eerste schrobbeurt geeft. Rechtshygiëne rules.
