Volkslening rijmt op volksverlakkerij

Werken aan een betere economie is een lange, harde klim, en electoraal ondankbaar. In dat opzicht zijn volksleningen voor scholen en kmo's veel handiger. Politici kunnen de indruk geven dat ze met onze toekomst bezig zijn. Het bekt goed voor de camera's. Maar het echte werk blijft liggen.

De berg spaargeld mobiliseren, staat niet noodzakelijk gelijk aan goed beleid. Spaarders willen geen volksleningen, zij willen een betere toekomst. Zodra ze die zien, laten ze hun spaargeld vanzelf los.

Volksleningen om de bouw van scholen en ziekenhuizen te financieren, niemand kan er tegen zijn. Voor het rendement hoeven de spaarders het niet doen. Op sommige spaarboekjes kunnen ze evenveel intrest krijgen, terwijl hun geld daar wel beschikbaar blijft. In wezen doet de overheid met de volkslening een beroep op het goede hart van de mensen.
De volksleningen moeten ook dienen voor de financiering van kmo's. Zuurstof voor de jobmotor van onze economie, ook daar valt weinig tegen in te brengen. Maar ook hier is het oppassen voor gezichtsbedrog. Het bedrag aan uitstaande bankkredieten aan bedrijven is vandaag hoger dan in 2008, het jaar waarin de crisis uitbrak. De rentetarieven zijn ongeveer gehalveerd. Als de banken vandaag minder kredieten verstrekken, is dat ook omdat de bedrijven er minder vragen, vanwege de crisis.
In een gezonde economie met goede toekomstperspectieven zou de financiering van scholen, ziekenhuizen en kmo's geen probleem zijn. Met haar volksleningen werkt de regering van achter naar voren.

Bergklim

Iets doen is beter dan niets doen, al klinkt het argument hol. In de periode voor de financiële crisis hebben politici gelegenheid te over gehad om geld opzij te zetten voor magere tijden, maar ze hebben dat verzuimd. Precies daarom staat er een geldberg van zowat 247 miljard euro op de spaarboekjes. Mensen zijn bang voor wat komen gaat en hamsteren geld.
Aangestoken door het vertrouwen op de beurzen, hebben de spaarders de voorbije maanden een beetje geld van hun spaarrekening afgehaald om iets meer risico te nemen. Het is afwachten of de ommekeer blijft duren, maar het toont het punt: als spaarders weer wat perspectief zien, zijn volksleningen overbodige administratie.

Werken aan een betere economie is een lange, harde klim, en electoraal ondankbaar. In dat opzicht zijn volksleningen voor scholen en kmo's veel handiger. Politici kunnen de indruk geven dat ze met onze toekomst bezig zijn. Het bekt goed voor de camera's. Maar het echte werk blijft liggen.

Jozef Vangelder, redacteur bij Trends