Gezinsuitbreiding

Gisteren ben ik naar Bokrijk geweest, naar de bloemenmarkt. Heerlijk was het. Ontzettend druk, ontzettend warm, ontzettend gezellig. Ik had me voorgenomen om niks te kopen. Mijn tuin is een grasveld, met een terras, en rondom dat terras enkele klimplanten. Heel sober, makkelijk in het onderhoud. Maar ook wel een beetje saai.Ik liep, samen met een vriendin, langs de kraampjes. Hoe verder ik liep, hoe moeilijker het werd om mijn geld in mijn tas te laten zitten. En ja hoor, een prachtige vijgenboom stond me op te wachten. Heel groot, heel verleidelijk. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, we kwamen thuis met een auto vol planten,waaronder dus mijn boom. En vandaag zou die in een grotere pot worden gezet,aan de rand van mijn terras. Al vroeg kwam mijn vriendin, met een enorme zak potgrond,opdagen.Vol goede moed togen we aan het werk. Grote pot,veel zand, ik hield de plant rechtop, zij vulde bij. Oef, die stond. Ik werd er helemaal gelukkig van. Nu nog de fuchsiaplantjes. Opnieuw op zoek naar grotere potjes. Hangpotten, Fuchsia op stam in een mooie keramieken pot.
”Ga maar eens kijken in de garage”zeg ik,”daar staan er nog een hoop…"xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vriendin en dochter trekken de poort open, en een enorme kat vliegt langs hun benen naar buiten. Die is duidelijk geschrokken. Het is de kat van de overburen. Heel mooi, goed verzorgt, een tijgertje.Verleden jaar heeft ze kleintjes gekregen in de tuin van de buren. Want dat is iets wat ze doet: ze gaat steeds ergens anders bevallen, nooit in haar eigen huis. Ze is wel een goede moeder,hoor, maar ook haar kleintjes neemt ze niet mee naar huis. Dus verleden jaar heeft buurman de gemeentewerkers gebeld. Die zijn de kleine katjes komen halen, hebben ze daarna een spuitje laten geven. Die katten worden wild, bezoedelen de hele buurt, en blijven maar kweken,aldus de gemeente.En alhoewel ik het daar heel moeilijk mee had, toen de buurman het vertelde, ik kon er niks aan doen.

En dan valt mijn euro. Al een paar weken hoor ik vreemd gesjierp in mijn tuin, elke avond opnieuw.Ik dacht dat er weer een nestje met volgelkinderen in de buurt was, nu begin ik me daar vragen over te stellen. Ik vraag mijn vriendin om even gaan te zoeken in de garage…ze komt terug. We hebben kleintjes. Drie. Tijgertjes,van licht naar donker. Ze schat dat ze ongeveer vier weken oud zijn. En wat nu? Ik weet het niet…ze liggen op de vloer van de garage te slapen.Mijn vriendin neemt er eentje in haar hand; Volgens mijn dochter lijkt het op een Franske. Het heeft een dik buikje, bolle wangetjes, een hoopje haar.Als we ze nu niet verzorgen gaan ze dood. Mijn vriendin, die nog gekker is als ik, belt naar haar dierenarts. Tja, als de moeder gevlucht is, zit de kans er dik in dat ze niet meer terug komt. En als ze dat wel doet, gaat ze zonder twijfel ruiken dat er mensenhanden aan haar kleintjes zijn geweest. Waarschijnlijk gaat ze die beestjes dan in de steek laten…daar staan we dus, met drie kittens. En mijn hondje, die vreselijk nieuwsgierig rond ons draait. We laten Fluk even snuffelen. Hij begint dadelijk te kwispelen, ruikt aan de poesjes, vind het allemaal prima.
"Ach," zegt mijn vriendin, "ik kan ze wel groot brengen met de papfles hoor. Dat heb ik nog al gedaan."
Tja, ik kan het niet, ik vind dat kleine mondje nooit… We besluiten de poesjes te houden. We gaan ze melk geven, en al hetgeen ze nodig hebben. Maar eerst naar de dierenarts, speciale kattenmelk kopen. En een papfles. We steken de poezen in een grote doos, met een oude handdoek erin.Ze vinden het allemaal OK. Ze slapen rustig verder, met hun dikke buikje, hun kleine oogjes, hun heerlijke lijfje. Ik zucht. Wat is het toch met dit huis? Elk dier wil hier zijn. Een ziek vogeltje, een haaskonijn,egels, ik denk dat ik al bijna een boerderij kan beginnen met alle dieren die hier een noodstop hebben gemaakt. En nu dus de poesjes. Ze zijn hier geboren, willen hier wonen. Kan je dat zo maar naast je neer leggen? Ze gewoon doodslaan, of laten weg halen? Ik niet, ze willen hier zijn, dus blijven ze…maar nog niet nu, ze moeten eerst nog aansterken, groeien. Binnen een paar weken komt er eentje naar hier en eentje naar mijn oudste dochter. Het derde blijft waarschijnlijk bij mijn vriendin.als alles goed gaat…het gaan nog spannende tijden worden, Fluk, de poes en de geleidehond. Ik verheug me er al op. Maar een ding is zeker: ik ga me niet vervelen…ach, ik heb altijd al een groot gezin gewild, hier is het dan…

Agaath