In juli, na een eerder zwak resultaat op het BK 100 km in Torhout in juni (wel Belgisch kampioen in de leeftijdsklasse 60+ maar in meer dan 10 u) werd de trainingsintensiteit opgevoerd, zowel wat lopen als fietsen betreft. Ik liep zo'n 100 km en fietste er 500 en voelde de conditie groeien in het vooruitzicht van de 100 km van Bornem en eventueel de 100 km van Hulshout een week later..Maar op 13 juni sloeg het noodlot toe. Na een fietstocht begon het licht te regenen toen ik bijna thuis was. Op het stukje kassei van mijn oprit schoof mijn koersfiets plots onderuit en ik belandde met een forse smak op de kasseien. Mijn linkerheup brak daarbij. 's Anderendaags werd ik geopereerd en werden drie lange bouten in het been gedraaid. Het herstel na dergelijke breuk is langdurig en traag. Niettegenstaande dat begon ik (zonder weten van de arts) na twee weken al te fietsen, wat zeker een risico inhield. Maar daarna voelde ik flinke verbeteringen. Na enkele weken volgde ik met een vrouwenfiets al meerdere groepen wielertoeristen, die soms vol ongeloof toekeken hoe ik met krukken op de fiets voorbijkwam. Maar wandelen bleef moeilijk. Volgens de dokter moest ik de eerste drie maanden met krukken blijven gaan. Maar na twee maanden nam ik de kuk(ken) niet meer op de fiets en bezocht de cafés mankend en af en toe steun zoekend. Bij een controle na drie maanden mocht ik kleinere stukken zonder krukken lopen, maar ik heb ze dadelijk opgeborgen. Fietsen op een vlak parcours tegen een gemiddelde van 30 km per uur is al geen probleem meer, maar bergop moet ik de collega's laten gaan. Wandelen heb ik ook al meer dan 10 km gedaan, maar met lopen moet ik nog wachten. Ik hoop eind november de trainingen te kunnen hervatten, zodat ik eind decemberheel rustig kan deelnemen aan de marathon van Kampenhout, die grotendeels op onverharde wegen doorgaat.
