Na een reis van ruim 30 uur waarvan 18 uur in een vliegtuig was de hele groep blij om eindelijk La Paz binnen te duiken. Onze groep van 5 werd veredeld met 4 medereizigers, namelijk An en Karolien en twee Toms. De lange reis zorgde voor een snelle en uiterst aangename integratie.
In plaats van 3 vluchten werden het er 4 want we werden extra verwend met een ommetje naar Santa Cruz alvorens richting La Paz te gaan. Toen we naar bed gingen waren we ongeveer 48 uur onderweg geweest. Het verliep allemaal vlotjes.
Maar bij het inschepen in Zaventem zijn we toch nog even getuige geweest van een typische belgische situatie. Een mevrouw had een Camenbert in haar handbagage. Ze werd prompt tegengehouden door security en de kaas verdween in de prullenmand. Ze bleef maar protesteren dat het hier niet om een ' liquide ' ging. De ambtenaar wuifde dit argument weg met de statement dat een Camenbert na twee uur in een vliegtuig zichzelf in ' liquide' verandert!
Behalve de 5 deelnemers die in het eerste bericht werden voorgesteld, maken nog 4 extra personen deel uit van onze " expeditie". Daniël uit Meerbeek, die normaliter ook steeds deel uitmaakt van onze groep, zal nu niet deelnemen als gevolg van persoonlijke redenen. Jammer!
Maar wij zijn er toch in geslaagd om onze vertrouwde, nooit voldoende geprezen reisleider, Eddy Ansloos ( uit het Antwaaarpse ) te strikken om ons veilig terug weer thuis te brengen.
Het zal een lange reis worden. We zullen een kleine dertig uur onderweg zijn. Met een kaartspel in de binnenzak, wat dobbelstenen in de broekzak en met wat muziek in de oren zal dat ook weer gauw voorbij zijn.
" ALTIPLANO " is een bewust gekozen naam voor ons nieuw avontuur dat aanstaande vrijdag 23 september begint in Zaventem. Luc ( den Brat ), Philippe, Louis, Eddy en ikzelf trekken voor een kleine 4 weken door de Altiplano van Bolivië, de spaanse benaming voor de hooglanden van de Andes in Bolivië.
Via Madrid en Lima ( Peru ) bereiken we La Paz, de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld ( 3 600 meter ). Om ons aan te passen aan deze hoogte en de ijle, zuurstofarme lucht blijven we daar een dagje hangen en gaan we meteen Coca kauwen, een oude Inca remedie, die tevens het uithoudingsvermogen zou moeten opkrikken. Aardig meegenomen, want we maken ons daar op om 3 weken lang op grote hoogte te stappen en te klauteren.
We beginnen rustig met een tocht naar Copacabana, aan het Titicacameer en het Eiland van de Zon. Daarna vallen we de Cordillera Apolabamba aan via de Paso Sunchilli ( 5 100 meter ).
Na een dagje rust trekken we richting Vulkanen ( langs de grens van Chili ). Via de flanken van de Thunupa vulkaan naar de zoutvlakten Salar de Coipase en Salar de Uyuni. De " Joyas de los Andes " ( de juwelen van de Andes ) leiden ons verder naar de Siloli woestijn en de Laguna Colorado.
Het letterlijk hoogtepunt bereiken we op dag 19, de top van de Uturunca vulkaan op 6 008 m.
De grootste spelbreker in dit seizoen zouden wel eens de weersomstandigheden kunnen zijn. We verwachten in elk geval regen, hagel, sneeuw en 's nachts een temperatuur van -20°C.
Uiteraard werd deze blog in het leven geroepen om jullie regelmatig ( hopelijk ) een verslagje te kunnen sturen van onze belevenissen. Als alles volgens plan verloopt zijn we op 16 oktober terug thuis.
