"Schaamten en woeden van vrouwen" is de naam van deze tentoonstelling die ons de gelegenheid gaf verschillende tallenten van oosterse vrouwen te ontdekken. Altijd ontroerend, telkens plezierig gelijk de portretten van die vrouwen met hun gezicht vervangen door een ijzer, een washandschoen, een pan enz... als teken van hun toekomst. Het was ook een opportuneit voor de Villa Empain te bezoeken, prachtig gebouw, met leuke materialen maar heel koud en zielloos (tenminste voor mij).
Miro is mijn favoriet uit de spaanse schilders van de 20ste eeuw. Zijn werken zijn zo levend, er komt zo'n grote energie uit dat men het gevoel heeft dat Miro het leven zelf voorstelt. Miro heeft de voeten diep in de grond en het hoofd ver in de sterren. Fantastisch.
Die tentoonstelling maak gebruik van beroemde schilderijen om de wederkerige invloeden tussen de Vlaamse en Italiaanse schilders te tonen De werken zijn van Van Eyck, Bouts, Jordaens en Rubens, van Bellini, Canaletto en Tintoretto en Veronse. Hoe zouden wij nog meer tevreden kunnen zijn ?
Een prachtige heel gekleurde tentoonstelling van verschillende hongaarse schilders. Sterk door de franse fauvisme beinvloed hebben ze nochtans hun eigen interpretatie van de fauvisme kunnen uitdrukken. Hier een schilderij van Ziffer Sandor "View from the Stephen Tower" 1908.
Een heel interessante tentoonstelling over de manier warop de dood door de mensen van de Middeleeuwen beschouwd was. Stukken gelijk diegene moesten aan onze voorouders herinneren dat de dood onvermijdelijk was.
Mijn eerste zondag was voor de schouwburg. Een tonneelstuk over Mazarin, Premier van Lodewijk XIV. De staat heeft geld nodig" zegt hij "daarom moeten wij nieuwe belastingen creëren. En voor wie ? niet voor de armen , die zijn te arm voor te betalen. Niet voor de rijken want die zijn te hoog geplaatst. Maar voor diegene die tussen de twee zijn en die hard werken omdat ze nog in een betere leven geloven". Cinicus maar helaas echt waar !
Ik ben terug na twee jaar afwezigheid. Robert is dood en niets heeft de geur van vroeger. Vooral de zondagen zijn zwaar. Ik probeer dus elke zondag namiddag een activiteit te nemen. Dit is het verhaal van mijne zondagen.
Waartoe heeft het gedient ? Waarom organiseren ze zo'n 'grote mis' wanneer iedereen weet dat meer dan 180 landen nooit akkoord gaan zijn ?
Volgens mij zouden ze alleen de grote pollueurs moeten uitnodigen gelijk de VS, China en India. De rest van de wereld is ervan overtuigd dat een grote spanning op dat gebied moet gedaan worden.
Ik weet niet juist welke de motivaties van Kim waren. Ik spreek natuurlijk van wat er in Dendermonde is gebeurt. Maar het is voor mij een teken dat onze maatchappij verkeerd loopt. Voor veel geld te verdienen maken commerciële bedrijven cyberspelen die altijd meer agressief en bloedig moeten zijn. Er zijn Websites waar niets te zien is dan vechtende mensen en bloed overal. AUB weg met dit soort amusementen die aan de jongste onder ons laten geloven dat het leven niets anders is dan een gevecht of een oorlog.
Moe. Ik ben moe. Niet van te veel werken, maar van al deze vreemde situaties die wij vandaag leven. Fortis, Kaupthing en nu de regering. Alles verwatert en ik voel me vreemd in een wereld die ik niet meer herken. Word ik te oud ? Ik begrijp niets aan niets deze laatste tijden. Alles schijnt zo superficieel ... Zelfs de vreugde van Kerstmis is verdwenen. De 'Big Fiesta' vervangt de vreugde. Te veel eten en drinken en al die geschenken. Dit is geen echte vreugde gewoon publiciteit voor merken. Is dit synoniem van onze tijd ? Een afschuwelijk materialism ?
Ik haat stofzuigers. Het zijn bijzondere beesten die veel lawaai maken. Hun kabels lopen altijd in mijne voeten, hun lange neus bots tegen alle meubels, hun borst valt op mijne voeten en ze worden vol toen de living pas gedaan is.
Ze zijn door MANNEN gemaakt en dit legt alles uit want wie heeft een man een stofzuiger ooit zien gebruiken ?
Vijftien Augustus ... Onze Liefde Vrouw Hemelvaart en als gevolg de feest van alle Maria's in de wereld. Het herinnert mij de 15 Augustus in Verviers toen ik klein was. Iedereen liep met bloemen of gebakken of taarten in zijn handen om een Maria, Mariette, Anne-Marie of Rose-Marie te gaan feesten. Zondag gaan wij naar Verviers op het graf van Bobonne. Haar naam was Mariette ...
Een ex-collega van Bob heeft een meisje gehad. Na het geluk kwam het verdriet: het prachtig meisje heeft zware gezondheidsproblemen. Het ergste: een hartziekte die alleen met een operatie kan genezen worden. Ondertussen is er een risico dat het kleintje zuurstof gaat missen. En nochtans heb ik een mail van haar moeder gekregen dat zo mooi was, zo vol van liefde en seremiteit, dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Bravo Katerien voor die les.
Wanner gaat de zon terugkomen ? Ik had die mooie bloemen voor ons verlof geplant. Nu zitten ze tristig op mijn terras, zonder kleur of bijna en met grijze blaren. Ik hoop dat de zon rap terug gaat zijn voor ze kleuren terug te geven.
In Chatelineau hebben gisteren misdadigers de Cora aangevallen. Met drie dikke wagens en oorlogwapens. Voor het geld natuurlijk en zonder medelijden voor de klanten en het personneel.
Welke gaan de gevolgen voor die arme mensen zijn ? Hoelang gaat het duren voordat zij terug normaal kunnen leven, zonder angst en nachtmerries ?
Ik vind het schandalig aan de kant van onze politici dat er zo weinig is gedaan voor dit soort zaken te vermijden.
In Februari 1989 hebben wij Egypte bezocht. Eergisteren heb ik de fotos van onze reis gesorteerd en op een website gepubliceerd. Een opportuniteit voor onze reis terug te leven.
Vroeger toen wij gingen wandelen zagen wij heel dikwijls mooie tuinnetjes die voor de huizen lagen. Ik had dat graag vooral voor de bloemen: rozen, dahlias, magnolias enz.
Nu heb ik een gebouw dicht bij ons ook met tuinnetjes op straat, maar die zijn nu door hagen verborgen. Omdat de mensen van vandaag meer voor zich willen leven ? Cocooning zeggen ze. Jammer.
Vroeger toen wij gingen wandelen zagen wij heel dikwijls mooie tuinnetjes die voor de huizen lagen. Ik had dat graag vooral voor de bloemen: rozen, dahlias, magnolias enz.
