Nu Telenet zijn zenders aan het verplaatsen is, kan den brt misschien van de kabel af.
mvg
Rudolf
Het Rode leugenfabriek van de VRT - Francis Van den Eynden
Open brief aan dhr. Marc Peirs, Chef radioduiding VRT-nieuws
Geachte heer Peirs,
Op 25 september stuurde ik u een open brief i.v.m. de ruimte die op 22 september in de uitzending “De ochtend” van Radio1 aan sp.a-Kamerlid Dirk Van der Maelen gegeven werd om een parlementaire vraag aan te kondigen die hij naar eigen zeggen die dag zou stellen aan minister van Landsverdediging De Crem.
De vraag had betrekking op verklaringen die op vrijdag 18 september 2009 in de radio-uitzending “Vandaag” afgelegd werden door Luitenant-Generaal van Caelenberghe over een bijzondere oefening die de Belgische Special Forces aan het uitvoeren waren en die hen zou voorbereiden op de oorlog in Afghanistan.
Ik deelde u mede dat die vraag tot dan toe gesteld noch ingediend was (ze is het trouwens nog steeds niet), maar dat dit blijkbaar niet belet had dat dezelfde Van der Maelen op donderdag 24 september opnieuw aan bod kwam in “De ochtend”, maar deze keer i.v.m. een wetsvoorstel van zijn hand.
Ik verweet u in mijn brief dat de VRT opvallend meedoet aan wat doorgaans aankondigingspolitiek genoemd wordt en blijkbaar niet al te precies nagaat of de gebrachte informatie met de werkelijkheid strookt.
In uw antwoord van 28 september beweert u dat dit niet klopt en dat de kwestieuze parlementaire vraag, in tegenstelling tot met wat ik schreef, wel ingediend werd.
U voegde hieraan toe dat u mij een kopie van de betrokken vraag ten bewijze overmaakte.
Dit laatste getuigt van een toch wel merkwaardige perceptie van de chronologie: de vraag van Van der Maelen die u mij stuurde is van 9 september, terwijl – zoals reeds gezegd – dit parlementslid in uw uitzending van 22 september met veel poeha aankondigde dat hij ze die dag zou stellen.
De vraag die u mij stuurde, heeft weliswaar betrekking op de operaties in Afghanistan, maar rept met geen woord over de verklaringen van Luitenant-Generaal van Caelenberghe, die a.h.w. de kern vormden van het betoog van Van der Maelen (dit kon ook niet anders, de verklaringen werden op 18 september afgelegd).
U stelt ook dat het wetsvoorstel van Van der Maelen geen aankondiging was. Ik heb dit nooit beweerd. Wel heb ik mij geërgerd aan het feit dat iemand die op dinsdag een aankondiging doet die niet klopt, op donderdag reeds opnieuw zonder enige schroom in dezelfde uitzending aan bod mag komen terwijl t.o.v. politici van een andere partij door de VRT een totaal andere politiek gevoerd wordt.
Tenslotte dit nog: u verantwoordt het feit dat Van der Maelen in een korte tijdspanne twee keer gevraagd werd door te stellen dat hij de geestelijke vader is van beide besproken teksten.
Afgezien van het feit dat de eerste van die teksten niet bestaat, vestig ik er uw aandacht op dat heel wat parlementsleden op een week tijd veel meer dan twee initiatieven nemen. Indien ze hierover telkens in het betrokken programma moeten geïnterviewd worden, zou “De ochtend” minstens tot middernacht moeten duren…
Ik herhaal dus dat de sp.a op de openbare omroep een voorkeursbehandeling geniet en zal hiertegen met klem blijven protesteren !
Francis Van den Eynde
Volksvertegenwoordiger
***
En nu om al onze Linksche Vrienden Jeuk en Maagzuur te bezorgen ...
Liebe Freunde der Linken (und dann in den Abgrund) : Besonderes für Sie Juckreiz und Sodbrennen zu liefern, diese "Berliner Luft" des deutschen Komponisten Paul Lincke (1866 -1946) gespielt von den Berliner Philharmonikern unter der Leitung von britischen Dirigenten Sir Simon Rattle. Gesundheit !
Daniël Termont, korpschef Peter de Wolf, Isabelle de Clercq + ? : hier zitten ze bij Angeltjes
Op de vraag van het LDD-gemeenteraadslid Isabelle De Clercq over de feiten begaan door korpschef De Wolf en twee andere politiemensen kwam het standpunt van burgemeester Termont met een gunstige orkaan onze kantoren binnengewaaid.
Standpunt van burgemeester Termont:
Tuchtrechtelijk
De Minister van Binnenlandse Zaken heeft in haar hoedanigheid van hogere tuchtoverheid op 01.09.2009 het inleidend verslag aan de heer De Wolf betekend.
Als tuchtstraf wordt het ontslag van ambtswege voorgesteld. Dit is de tweede zwaarste tuchtstraf (na de afzetting).
Overeenkomstig de tuchtprocedure beschikt de heer De Wolf nu over 30 dagen om een verweer in te dienen.
Na het einde van die termijn van 30 dagen, beschikt de hogere tuchtoverheid over 15 dagen om, op grond van het volledige dossier, al dan niet met verweer, haar beslissing mee te delen. Dus ten laatste op 16 oktober 2009 zal de Minister van Binnenlandse Zaken haar beslissing meedelen.
Tegen deze beslissing kan betrokkene binnen 10 dagen na kennisneming van bovenstaande beslissing een verzoek tot heroverweging indienen bij de tuchtraad.
§ Dient hij een verzoek tot heroverweging in : dan wordt de uitvoering van de beslissing geschorst en zal de procedure voor de tuchtraad moeten gevoerd worden.
§ Dient hij geen verzoek tot heroverweging in : dan bevestigt de hogere tuchtoverheid haar definitieve beslissing - d.i. ten vroegste op 27 oktober 2009.
Eventuele procedure bij de Raad van State schorst de uitvoering van de beslissing niet.
Strafrechtelijk
Vonnis van 19 juni 2009 van de Correctionele Rechtbank te Gent, 19de kamer: de betichtingen van valsheid in geschrifte, de betichtingen van gebruik van valse stukken en de betichtingen van vluchtmisdrijf worden bewezen geacht in hoofde van de heer DW.
Tegen dit vonnis heeft de heer DW hoger beroep aangetekend. Deze procedure is hangende.
Op de vraag “op welke basis werd van de korpschef in de loop van de voorbije maanden 12,5 % van zijn wedde afgehouden, en of er meer of minder kon worden afgehouden”, heeft de burgemeester in besloten zitting geantwoord.
Op de vraag “wanneer de sanctie van de federale overheid ten aanzien van de korpschef definitief is”, luidt het antwoord zoals ik in mijn toelichting bij het verloop van de verdere procedure heb gezegd: ten allervroegste op 27 oktober. Tenzij er uiteraard een beroepsprocedure wordt opgestart
De procedure tot aanstelling van de korpschef ligt vast in de wetgeving terzake (KB van 31 maart 2001 - RPPOL) en dient opnieuw gevolgd te worden.
Deze procedure kan pas opgestart worden op het ogenblik dat de gemeenteraad het ambt van korpschef vacant verklaart. Deze vacantverklaring kan pas gebeuren wanneer het huidige mandaat beëindigd is.
Dank u wel, Daniël, Isabelle en Peter : u kan vertrekken met de volgende orkaan. Het vraagteken mag langs de kassa passeren.
Met de kardinaal in de bres voor de kwezels
De kwezels van de kardinaal
Wij moeten altijd zeer omzichtig zijn,als we het over de kardinaal hebben, want we lopen vlug het risico bestempeld te worden als bemoeizieke, fanatieke anti-klerikalen. Dat zijn we niet : we waren en zijn bemoeizieke, fanatieke anti-CVP-ers en anti-CD&V-ers.
Laten we het nog eens hebben, het is niet de eerste keer, over de schitterende televisiereeks en het dito boek van Joël de Ceulaer, "Grote Vragen over geluk, God, samenleven, ouder worden en doodgaan" (god zegene Joël, mentaal is deze mensch een speelbal van de weifelende natuur, soms briljant, vaak te vies om met een tang aan te raken en hem onder onze microscoop te houden). In dit gebeuren is Godfried Danneels een van de vier protagonisten die zijn wijze mening mag verkondigen over de grote levensvragen. De anderen zijn de historica Sophie de Schaepdrijver (met haar lovenswaardige werk over De Grote Oorlog), Christine van Broeckhoven (een knappe wetenschapper die helaas verdwaald is in de politiek) en de woordvoerder van de vrijzinnigheid in Vlaanderen, de gewezen pater jezuiët Etienne Vermeersch (dat is geen melig grapje van ons, Vermeersch is gedurende 5 jaar pater jezuiët geweest)
In dat kwartet van intelligente mensen, die ieder vanuit hun specialisme het leven bekeken, misstond Danneels absoluut niet. Hij klonk gematigd, soms eerlijk weifelend (wat hem siert) en als hij overvallen werd door té lastige vragen, nam hij zijn toevlucht tot dogma's of cryptische uitspraken die enkel bevattelijk zijn voor gelovigen. Je moet van roomsen of christelijken huize zijn, om deze verhullende taal te begrijpen. Maar het bleef altijd boeiend en hoffelijk. De gesprekken werden trouwens niet gezamenlijk gevoerd : het waren monologen die ieder in zijn eigen vertrouwde omgeving debiteerde. Ik herinner me zelfs niet of het mekkerhoofd van Joël in beeld kwam.
(Mag dit eigenlijk allemaal zomaar geschreven worden ? Is dat niet het betasten van de grenzen van welvoeglijkheid en fatsoen en het tarten van de vrije meningsuiting ? Voor wie verslaafd is aan zijn dagelijkse Standaardkwak, de Morgenpil of de shahada's uit de Gazet van Antwerpen, zullen onze fabels behoorlijk schrikwekkend zijn : azijndruppels in de ogen, angels in de hartstreek en pornografie in het klooster. We vragen vergiffenis en gaan verder).
Kardinaal Danneels heeft zich al lang bekend (bekeren zou wel héél erg zijn) tot het politiek-correctendom en tevens tot woordvoerder van het verenigd keuninkrijk onder leiding van de boelerende en graaiende Coburgers. Dat klinkt toch beschaafd, niet ? Het kon niet uitblijven dat de kardinaal ook zijn stem zou laten weerklinken in het hoofddoekendebat. Gisteren was het zover, bij Phara.
Als een gewiekst redenaar, begint Danneels met een klassieke opening waarin hij twijfel laat opklinken, om vervolgens toch met de vuist op tafel te kloppen :
"Ik weet het gewoon niet goed. Wanneer een hoofddoek een puur religieus symbool is, mag het het niet verboden worden. Net zoals ik het recht heb om een kruisje te dragen. Maar wanneer het symbool wordt van sociale druk op sommige meisjes, heb ik er wel een probleem mee".
Het was immers de zware druk op moslimmeisjes om een hoofddoek te dragen die een aantal Antwerpse athenea deed besluiten om een hoofddoekenverbod in te voeren. Een beslissing die de kardinaal respecteert.
Toch vindt Danneels een algemeen verbod geen goed idee. "Het bevordert de integratie niet. Het is misschien de minst slechtste oplossing, maar het is zeker niet de ideale".
Wat een gezeur allemaal. Ten eerste heeft de kardinaal zich niet te bemoeien met het gemeenschapsonderwijs. Hij mag zich vanuit zijn functie uiteraard bezighouden met het vrij katholiek onderwijs. Maar dat doet hij niet openlijk : als u de directeur-generaal Mieke Van Hecke kent, begrijpt u waarom. En ten tweede, zegt de kardinaal : het dragen van een hoofddoek op school bevordert de integratie. Leest u maar even na. Als dit géén politieke uitspraak is, doen wij er ook nooit.
En omdat we goed kunnen tellen, voegen we er nog een ten derde aan toe : niemand betwist de kwezels van de islam het recht om een sjaal te dragen. Je kan geen stap buitenhuis zetten, of je botst tegen zo'n ingepakt vrouwenhoofd aan. Het gaat hem hier enkel om een pedagogische maatregel door een scholennet, in het belang van de gemeenschap en van de kwezels zelf. Als wij een religie starten "De Nicotineurs van de bruine vingers en de klaplongen" mogen wij dan het recht opeisen om overal te roken uit naam van onze godsdienst ?
Het is wellicht omdat Danneels best om kan met kwezels dat hij voor haar in de bres springt. Hij mag er blijven wat ons betreft, in de bres.
Ray
Antwerpse politie werft flikken in de gevangenis
Criminelen ontvangen wervingsbrief Antwerpse korpschef na administratieve blunder.
De Antwerpse politie is wanhopig op zoek naar agenten. Een mensch vraagt zich af : hoe zou dat nu komen ? Wie wil er nu géén flik worden ? Stoer uniform om de autoriteit van de functie te bevestigen, glijdende werktijden, elegante dienstwagens met vaak gemengde M/V opdrachten tijdens de nachtelijke uren, een revolver, een matrak, handboeien (ook voor jolige doeleinden geschikt) en voor de rest : een karig loon, chagrijnige, ontgoochelde collega's van wie velen er het beste pogen van te maken, en veelal onkundige bazen die naar omhoog likken en naar beneden stampen. Regelmatig publieke vechtpartijen met allochtonen, waarbij de officieren heel de tijd roepen "Niets terugdoen, laat u afkloppen. Zwijgen !". Tegen blanken en ouderlingen die verkeerd parkeren of te snel rijden, kan men zich laten gelden.
Om deze uitgelezen job te vervullen stuurt Eddy Baelemans, de korpschef brieven rond aan nieuwe inwoners : "Onlangs ben je in Antwerpen komen wonen. Dat betekent dat je een groot hart heb voor 't stad, net als wij. Misschien heb je wel zin om in Antwerpen aan de slag te gaan en iets te betekenen voor onze stad. Dat kan, want de politie van Antwerpen is op zoek naar nieuwe agenten en inspecteurs. Lijkt jou dat wat ?"
Mocht ik een dergelijke brief krijgen van Eddy Baelemans, dan trok ik naar de Oudaan, waar het figuur zich verschuilt in een afgrijselijk lelijke toren en ik sloeg hem symbolisch enkele tanden uit zijn verwijfde tronie. Ik zou niet de eerste zijn. Ik hou er niet van dat onbekenden, ook al zijn ze Hoofdlakei van Janssens, mij tutoyeren alsof we al jaren samen op vlinderjacht trekken. Een hartsgrondige afkeer heb ik aan openbare ruifvreters die "keitoffe" taal hanteren en omdat ik in hun stad kom wonen, mij een groot hart toeschrijven. Ik heb helemaal geen groot hart, ik ben een verzuurde, licht ontvlambare egoïst zonder werk, en ik kom hier enkel wonen, omdat ik me geen villa in het groen kan veroorloven. Dat geslijm om mij te verneuken om flik te worden, maakt me uitzinnig.
Ten bewijze wat een aartsdommerik die Baelemans is : hij stuurt zijn keitoffe brieven zelfs naar de boeven die vastzitten in de nor : zij die daar lang verblijven, laten hun adres registreren in de gevangenis van de Begijnenstraat. Wat wil zeggen, dat recent zware criminelen (anderen zitten niet vast) uitgenodigd werden om het politiekorps te vervoegen...
Ik ben even weg, naar de Oudaan, ook al heb ik geen brief ontvangen.
De Ex-président van de Chambre ziet in zijn Alexandre un bon président pour le parti. In een interview met de weekblad Knack zegt le vieux De Croo, dat er niet veul expériencie nodig is om te zijn de président van de parti. Pfft ... Niemand luistert en iedereen doet zijn eigen goesting. Maar het is een goeie verdienste en later kan Alexandre zoals ik minister worden. Dommage dat die titel nog niet erfelijk is, want Alexandre is zeer geskikt en hij is goede cavalier.
Ook Maman, Suzanne Desguin, is bien heureuse voor son fiston. "Nu wordt zelfs de zeun van den bakker advocaat, stel u dat eens veur" sprak de bescheiden maman. "Mon fiston sera comme mon mari : nen broebelaar, maar veel macht en centjes en dan ziet een vrouw veul deur de vingers".
Netanyahu tot de VN
Netanyahu
Op de foto de Israëlische premier Netanyahu tijdens zijn toespraak tot de Verenigde Naties over de tussenkomst, een dag eerder van de Iraanse president Ahmadinejad. Hij heeft vooraf de leden die de zitting verlaten hebben, gefeliciteerd en aan hen die bleven luisteren, zei Netanyahu dat zij zich moesten schamen.
"Nauwelijks zes decennia na de Holocaust, verleent u legimiteit aan een man die de moord op zes miljoen joden ontkent en zweert de joodse staat weg te vegen van de aardbol."
Ik moet een Mercedes S hebben ...
"Is hij groot genoeg, Jef ?"
Een aantal bestedingen van Jozef De Mey, sinds februari de voorzitter van de raad van bestuur van de Fortis-holding, roept vragen op. Zo drong hij aan op een Mercedes van de S-klasse als bedrijfswagen, ook al had de verzekeringsgroep er geen in huis. Er vallen ook vraagtekens te plaatsen bij de herwerking van de 'Fortis governance statement' (verklaring over deugdelijk bestuur) die de facto een regeling treft voor de diverse Fortis-mandaten van De Mey.
De implosie van Fortis, nu bijna een jaar geleden, was een regelrechte aderlating voor de aandeelhouders en een les in nederigheid voor de werknemers. Het doet binnen en buiten de verzekeringsgroep dan ook de wenkbrauwen fronsen dat De Mey als voorzitter nogal gesteld is op comfort. Een voorbeeld is het door diverse bronnen bevestigde verhaal van zijn bedrijfswagen. Ook al had Fortis diverse, niet gebruikte wagens, toch stond De Mey er op dat hij een Mercedes S zou krijgen. Maar omdat die er niet was, diende de holding er een te gaan kopen. Uiteindelijk kon Fortis er een op de kop tikken bij de vroegere Fortis Bank.
Ook blijkt De Mey, die overigens introk in het bureau van zijn voorganger Maurice Lippens, geregeld in eerste klasse te vliegen naar Azië, om daar raden van bestuur van Fortis-dochters bij te wonen. De Mey is bestuurder in Hongkong en Thailand.
De combinatie van de Aziatische mandaten met het voorzitterschap lijkt op het eerste gezicht geen probleem. Maar de huidige Fortis governance statement laat zo'n combinatie niet toe, zij het impliciet. Men drong er dan ook bij De Mey op aan dat hij ontslag zou nemen bij de dochters, vanuit de redenering dat hij anders op zichzelf zou moeten toezien.
Dat gebeurde echter niet. 'Want hij houdt heel hard vast aan comfort', zegt een bron met kennis van zaken. 'Hij vindt het namelijk aangenaam om geregeld in eerste klasse naar Azië te vliegen en daar als een koning onthaald te worden.'
Meer nog: de governance statement, die helemaal wordt herschreven omwille van de ontmanteling van Fortis, wordt zo aangepast dat het combineren van mandaten wel mogelijk wordt. 'Het is de bedoeling dat bestuurders van de holding ook zitting hebben in de raad van de voornaamste filialen. Daar hebben we bewust voor gekozen. Ik wil dat zij weten wat er op het terrein gebeurt. We willen gewoon de verantwoordelijkheid van de groep verhogen. We hebben er extern advies over ingewonnen en niemand ziet er een groot probleem in. Niets in de wet verbiedt het trouwens, verdedigt De Mey zijn aanpak.
Hoogleraar Lutgart Van den Berghe, gespecialiseerd in deugdelijk bestuur, bevestigt dat laatste. 'Zonder te praten over concrete dossiers, kan ik wel zeggen dat er geen juridische beperking is op dat vlak. Ook de codes over deugdelijk bestuur zeggen er niets over. Maar het is een goede aanpak om in deugdelijk bestuur altijd te zoeken naar evenwicht. En als je je eigen rechter moet zijn is het de vraag of dat wel voldoende kan. Het is mijn persoonlijke opinie dat een toezichthouder op een hoger niveau beter niet ook toezichthouder is op een lager niveau.'
De Fortis-voorzitter weerlegt ook de andere punten van kritiek. 'Ik heb gewoon een wagen gevraagd met een zekere graad van comfort. Dat is alles. In eerste klasse vliegen is niet tegen de beleidslijn van het bedrijf. Ik wil niet klagen, maar die reizen naar Azië zijn bovendien erg vermoeiend. Meestal is het twee nachten vliegen en een nacht op hotel. Als u denkt dat dat plezierreisjes zijn, hebt u het mis. Ik denk niet dat ik dingen gedaan heb die niet vergelijkbaar zijn met wat voorzitters van andere groepen doen.'
(klikken voor een cynisch grapje op de gele tekst)
28-09-2009
In onze rubriek Eremoorden : In de koffer bevindt zich Claudia Lalembaidje
Voor enkele dagen was er in de reacties sprake van een eremoord in het Brusselse op een mevrouw Claudia Lalembaidje. Nadere inlichtingen, die gevraagd werden door een andere reageerder, kwamen niet boven water.
U weet het inmiddels, aan de lezers kunnen wij niets weigeren, behalve als we geen zin hebben. Onze recherche-afdeling, geleid door een gewezen dubbelspion van de Staatsveiligheid, met als dekmantel verkoper van het wasproduct Persil, en tevens informant voor de populaire politicus JMDD, regelde een afspraak met een magistraat van het Brussels parket (laten we hem ia-ia noemen) in de selecte club "Ma mijole vous appartient" en ziehier het resultaat.
Op 14 juni 2009 werd de 32-jarige bipatride belgisch-Tsjaadse Claudia Lalembaidje op een gruwelijke manier vermoord door haar Pakistaanse man en diens twee broers. Het lichaam werd in een goedkope koffer gestopt en in de Schelde gegooid. Enkele weken later werd het opgevist nabij een sluis in Valenciennes.
Claudia's hoofd was op hol gebracht door een knappe Pakistaan, die niet alleen belangstelling vertoonde voor haar slanke lichaam maar ook voor haar belgische identiteit. Een huwelijk zou de man uit het Prachtland vlugger aan de begeerde belgische nationaliteit helpen. Zo gaat dat in dit ondermaanse : wij doen alles om van die B af te komen en al die vreemdelingen hunkeren ernaar, wat zeg ik, begaan er moorden voor. De arme Claudia, die ambitieus was, werkte en studeerde was in de armen gevallen van een van die moslimgekken die een vrouw enkel als slavin wil.
U kan heel het verhaal (en français et pour les Flamands la même chose) lezen via het bruggetje naar de fijne brusselse chi-chigazet : le soir. Als u binnenkomt : rechterarmpje de hoogte in, hieltjes tegen mekaar klakken en luid roepen : "Pon Zoir, ze zuis un ami des Angeltjes", dan wordt u hartelijk verwelkomd. En lezen maar : het is een afgrijselijke, ontluisterende geschiedenis. Menschen toch, wat een toestanden importeren wij in dit land.
"Dank u, Angeltjes, voor het opzoekwerk." We zullen het zelf maar zeggen.
Media en Journalistiek in Vlaanderen : kritisch doorgelicht
Wij hebben het boek niet gelezen, maar zijn gevallen voor de originele presentatie via de knap gemonteerde video op Youtube en de namen van Frank Thevissen, Johan Sanctorum en Guido Naets. We moeten niet altijd voor vrouwen vallen.
" Communicatiewetenschapper Frank Thevissen en Filosoof Johan Sanctorum nodigden een reeks toonaangevende auteurs uit om de Vlaamse media- en journalistieke wereld grondig door te lichten. Het resultaat is een boek boordevol kritische reflecties over wat zich voor en achter de schermen van de zogenaamde vierde macht in Vlaanderen afspeelt. Verrassende analyses en onthullende getuigenissen geven aan hoe commerciële invloeden en politieke druk steeds meer de redactionele toon zetten in ons medialandschap; hoe politiek correct clichédenken en sensatiezucht met elkaar wedijveren; hoe de netwerking tussen journalisten en politici steeds meer elke kritische afstandelijkheid uitsluit; en hoe tenslotte het imperium van de marketeers zijn twijfelachtige kwaliteitsnormen doordrukt in de journalistiek. Een verzameling essays, wars van vooroordelen en taboes, die ogen openen en wenkbrauwen doen fronsen. Een boek dat, hoe kan het anders, niet overal op gejuich zal worden onthaald Eindelijk een verzamelwerk vol mediakritiek. Er zijn veel media en er is veel kritiek, maar in boekvorm is die zelden te vinden. Dat is geen overbodige luxe. Een boek biedt de mogelijkheid om de discussie rustiger en vooral gefundeerd en genuanceerd te voeren. Het zal ongetwijfeld evenveel kritiek opwekken als het formuleert. Hoog tijd dus voor dit noodzakelijke boek. En voor de reacties erop. Prof. dr. Carl Devos (UGent). De modale Vlaming leest getrouw zijn ochtendkrant en stemt dagelijks af op het tv-journaal, maar staat uitermate wantrouwig tegenover de media, zo blijkt uit verschillende enquêtes. Qua publiek aanzien en geloofwaardigheid staan journalisten zo ongeveer gerangschikt tussen de pooiers en de politici. Wat is er aan de hand? Argwaan tegenover pers en journalistiek is een wereldwijd verschijnsel, maar tegelijk ook heel specifiek voor de Vlaamse samenleving, waar het anti-establishmentgevoel zo sterk gist. Johan Sanctorum en Frank Thevissen"
Donderdagavond 24 september probeerden drie gemaskerde “jongeren” – voor de derde maal – de voorruit van het secretariaat Vlaams Belang-Deurne in te gooien. De veiligheidscamera die één van de aanvallers eerst met een hamer kapot probeert te kloppen, registreerde de gewelddadige raid. De beelden spreken voor zich…..
Dit weekend gooiden moslimjongeren ook al met een baksteen, naar aanleiding van een protestmanifestatie tegen Filip Dewinter, de ruiten van een tram op de Turhoutsebaan in.
De multiculturele samenleving in actie !
De intrieste BAM-soap in de stad van Allah
Wij huldigen inzake het dossier van de Oosterweelverbinding en de dagelijkse soap hieromtrent in de Antwerpse media een eigen standpunt. Eenmaal is geen gewoonte.
De politiek heeft met al haar onkunde, besluiteloosheid en schandelijke centenverspilling, het dossier in handen gespeeld van enkelingen, die in den beginne niet veel meer dan zichzelf en hun beperkte aanhang vertegenwoordigen. Met veel heisa en gesteund door de media die altijd gewonnen zijn voor sensatie, werd een wettelijk referendum afgedwongen. Dat principe respecteren wij. Iedereen roept nu dat de burgerdemocratie het hoogste goed is. Daar lachen wij mee : de burgerdemocratie is een slabberdoekje voor de falende politiek en de belabberde politici die enkel goed zijn in het smijten met centen.
De burgers worden plots gebombardeerd tot specialisten inzake burgerlijke bouwkunde, planologie, milieu, verkeer en daarnaast zijn ze met hun allen doctors in administratieve vertragende staatsmechanismen en foefelende begrotingsspecialisten. Vorige vrijdag zat Filip Dewinter op de redactie van de Gazet van Antwerpen te chatten met de lezers over zijn consequente NEEN in het referendum. Ettelijke keren heeft hij moeten uitleggen dat de Lange Wapper geen brug over de Schelde is ... Ook deze vragenstellende specialisten en experten zullen zich op 18 oktober uitspreken. Jawel, dat is burgerdemocratie.
Vlaams Belang heeft in dit dossier van in den beginne een duidelijk standpunt ingenomen : geen Lange Wapper. Zowel de Spa- als Groen hebben hun aanvankelijk enthousiaste JA tegen de Lange Wapper gewijzigd in een nadrukkelijk NEEN en staan nu schouder-aan-schouder met Vlaams Belang. Ik hoop dat ze niet ziek zullen worden.
In een stad die al jaren bestuurd wordt met handhaving van een misselijk cordon sanitaire, gaan wij de knoeiers en valsspelers uit de meerderheid van de Grote Markt niet bijspringen. Maar wij roepen niemand op om ons voorbeeld te volgen. Als er inderdaad een uitspraak van de burgers verwacht wordt, dan komt het ons, noch de falende meerderheidspartijen toe daarover stemadviezen te verstrekken.
Om even duidelijk te maken hoe de zogenaamde grote kanonnen uit de stedelijke politiek zich nu reeds opstellen tegenover de uitslag van de volksraadpleging, deze recente uitspraken :
Janssens (een NEEN-aanhanger) : "Als een meerderheid JA zegt, gaan wij dat niet per se volgen".
Van Peel (havenschepen CD&V - een JA-man) : "Als de burgers NEEN zeggen, zijn wij niet verplicht dit te volgen."
De Gazet van Antwerpen hult zich vandaag in een onwaardig dommige scheidsrechterhouding : "Antwerpen kan zich geen politici permitteren die al vechtend over de Grote Markt rollen". Grapjassen, zijn het soms bij de Frut.
Wij geven graag de gelegenheid aan de échte slimste mens uit de Kamer van Volksvertegenwoordigers en tevens gemeenteraadslid te Antwerpen, Gerolf Annemans, om zijn standpunt uiteen te zetten. En uiteraard is iedere Antwerpenaar vrij te doen en laten wat zij/hij wil op 18 oktober.
De Redactie van Angeltjes
De Wever und kein Ende door Gerolf Annemans
Zie ook het stuk van de Redactie Angeltjes (hierboven) :
De intrieste BAM-soap in de stad van Allah
Maandag 28 september 2009
Dit weekend alweer al De Wever wat de klok sloeg in de media. Eerst in de Keien van de Wetstraat, waar hij - eindelijk - eens wat weerwerk ondervond van een ervaren Johan Vande Lanotte. Daarna in ATV, waar een constructie was opgezet waar de Antwerpse coalitie breed zijn Lange Wapper kon verdedigen, terwijl het Vlaams Belang was weggelaten en het weerwerk enkel kwam van Freya Piryns.
Specifiek in dat dossier zal ooit de geschiedenis nog eens moeten geschreven worden over de redenen waarom De Wever zo’n hevige verdediger is van Noriant en van hun monsterbrug. Ook zal ooit wel eens moeten nagegaan worden of er een verband bestaat met de benoeming door de N-VA van de belangrijkste en best gedocumenteerde opposant van de Lange Wapper, de N-VA’er Jan Peumans tot voorzitter van het Vlaams Parlement…
Wat die Peumans betreft. Ik sta iedere keer weer versteld hoe de media klakkeloos verder verspreiden dat Jan Peumans verbaasd was over zijn hoge wedde als voorzitter van het Vlaams parlement. Diezelfde media hadden al eens – Peumans was toen fractievoorzitter in het Vlaams parlement – breed met cijfers tot achter de komma uitgesmeerd dat parlementsvoorzitter Marleen Vanderpoorten de hoogste wedde van de hele Wetstraat had (342.270,80 euro), iets wat overigens haar neefje Patrick Dewael inspireerde om zijn ministerschap in te ruilen voor het voorzitterschap in de Kamer. Het is gewoonweg uitgesloten dat Peumans niet wist hoeveel het was, want alle Vlamingen weten sinds die dag hoeveel het is, wat de parlementsvoorzitter verdient.
De media spelen ook in de Oosterweel-zaak een belangrijke rol, niet alleen door De Wever steeds bijna zonder kritiek of moeilijke vragen aan het woord te laten, maar ook door mogelijke opponenten van De Wever systematisch buiten beeld te laten. Zo stuurde ik vorige week bijvoorbeeld volgende vrije tribune naar de Standaard die weigerde ze te publiceren:
Mist spuien tegen fijn stof
Naar aanleiding van de laatste “stadhuisrel” binnen de Antwerpse meerderheid over de informatiefolder waarmee Patrick Janssens aan de Antwerpse burgers het gemeentelijk referendum over de Lange Wapper wil uitleggen, lijkt het mij nuttig en noodzakelijk dat wij als grote politieke speler in de stad nog eens de puntjes op de ‘i‘ zetten.
Er wordt weliswaar nog geen fijn stof, maar voorlopig wel al heel veel mist gespuid over de arme hoofden van de Antwerpenaars. Er wordt - in voorbereiding van de volgende gemeenteraadsverkiezingen - t' allen kant hard gewerkt aan het ontwikkelen van imago’s. Janssens (met vertraging) tegen de Lange Wapper. De Wever consequent voor.
Ik ben het meestal (niet altijd) wel ongeveer eens met wat Bart Brinckman schrijft, maar op 8 september was ik het grondig oneens met hem. De pirouettes van Bart De Wever om tegelijk het referendum niet af te vallen maar zich wel te “schamen” over het feit dat de bevolking moet gaan beslissen in een voor die bevolking “onwaarschijnlijk ingewikkeld” dossier zijn geen staatsmanschap, maar vooral voor De Wever zèlf beschamend. Als ik ooit zulke redeneringen had voorgehouden zouden journalisten terecht gewezen hebben op mijn gebrek aan respect voor democratie en de mening van het volk, een verderfelijke vorm van elitarisme.
Dat de tunnel slechts een denkspoor is, “niet meer” dan een discussieargument tegen het BAM-tracé en dat De Wever zelfs – nog voor het referendum - “niet gelooft” dat de tunnel er ooit komt, zijn allemaal vooringenomen stellingen die met feiten kunnen weerlegd worden en in het geval van Bart De Wever zelfs een uitschuiver kunnen genoemd worden. Ook dat een tunnel niet kan klaar zijn voor 2025 is een bewering uit de BAM-batterij. Een credo als het ware. Letterlijk : een geloofsargument.
Daarom moet ik als Vlaams Belang-gemeenteraadslid dus alweer Patrick Janssens bijspringen over het feit dat hij, in de toelichting bij het referendum, heeft willen aangeven dat het tunnel-alternatief wel degelijk een serieus alternatief is. Ik verwijs hiervoor naar de gemeenteraadscommissie van 8 juli waar ARUP/SUM een indrukwekkende presentatie van dat tunnel-alternatief ten beste gaf en op nagenoeg alle vragen terdege antwoordde. Janssens had gelijk: dit is wel degelijk een onderbouwd dossier. Wie op die commissie aanwezig was en heeft gevolgd, beseft natuurlijk dat die tunnel niet zomaar kan weggewuifd worden met de geloofsperikelen van Bart De Wever.
Wat mij dus stoort in de discussie is dat vanuit de BAM-hoek met gezagsargumenten en zelfs “geloofsargumenten” wordt gewerkt. En - érger nog - met “alles-of-niets”-dreigementen. Zoals bijvoorbeeld de bewering dat als BAM wordt afgewezen “een van de grootste investeringsdossiers voor Vlaanderen de mist ingaat”. Over mist spuien gesproken.
Men kan Janssens zijn bochtenwerk verwijten, maar het pleit niet tegen hem dat hij zijn (oorspronkelijke) vergissing heeft ingezien naarmate de campagne tegen de Lange Wapper op gang kwam. Wat ik hem verwijt, is dàt niet, maar wèl dat hij de kans op een duidelijke keuze tussen brug of tunnel heeft laten schieten omdat hij angst had voor het “cordon sanitaire” .
De Wever is niet de grote staatsman die durft zeggen wat de andere politici uit de stadsmeerderheid alleen maar denken. Wat De Wever doet is weinig meer dan zijn hachje proberen te redden in dit dossier. Hij verdedigt (subtiel, maar duidelijk zichtbaar) het BAM-dossier omdat hij in de Vlaamse regering zat die er destijds toe besliste en omdat hij nog altijd in een Vlaamse regering zit die met BAM desnoods de afgrond in rijdt. Hij zit in die positie genageld en probeert dat nu te verdedigen met enkele argumenten en een heleboel drogargumenten.
Laat het ons niet te ingewikkeld maken. Het is een propagandaslag van betonboeren die nu woedt, lieden die niet flexibel genoeg (willen) zijn om de plannen te herzien die ze – samen met politici van de oude politieke cultuur - wild hebben gesmeed zonder het maatschappelijk weefsel van Antwerpen daar in te kennen. Niemand heeft hen tot rede kunnen brengen. Alleen de burgers van Antwerpen kunnen hen nog verplichten dat te doen, op 18 oktober. Het volk beslist. En dat is niet “beschamend” zoals De Wever beweert, maar een zegen.
Gerolf Annemans
Vlaams Belang gemeenteraadslid
Antwerpen
***
Conclusie: het zal nog wachten zijn – misschien wachten op Godot – tot wanneer de pers uit haar De Wever-roes ontwaakt. Maar ere wie ere toekomt: Gazet van Antwerpen publiceerde wel een lezersbrief(je) van mijzelf over een ander dossier waarin de N-VA niet vrijuit gaat:
Regularisatiegolf
Bij het commentaarstuk van Lex Moolenaar over de effecten van de regularisatiegolf (GvA, 24/09/2009) wil ik één nuancering aanbrengen, namelijk waar hij schrijft dat de enige partij in de Antwerpse monstercoalitie die in deze kwestie haar maagdelijkheid nog heeft de N-VA van Bart De Wever is.
Ook de N-VA heeft immers boter op het hoofd. Of is men vergeten dat ook de N-VA het federale regeerakkoord van 18 maart 2008 - het regeerakkoord dat Leterme I uiteindelijk op de been bracht - mee heeft gesteund? In dat regeerakkoord stonden de principes van een nieuwe regularisatie reeds duidelijk vervat. Ik herhaal, met de steun dus van de N-VA.
De een leeft als in een Stationsroman. De ander gooit stenen.
Zaterdagmiddag is in Borgerocco een manifestatie uit de hand gelopen. Zeker vijf jongeren werden opgepakt. Het ging evenwel niet om een betoging tegen het hoofddoekenverbod, maar om een protestactie tegen uitspraken van Filip Dewinter, die Nordine Taouil de pooier van Allah had genoemd. En die laatste had laten weten, dat dit niet waar is : "Ik ben geen poeier".
De betoging lokte tientallen allochtone jongelieden naar de Kerkstraat, die eerlang in de Moskeestraat zal omgedoopt worden, hopen wij, want de oude naam is kwetsend. De samenscholing was verboden, en dus greep de politie in. Daarbij kwam het tot een schermutseling.
Aan de Turnhoutsebaan, ietsje verder, raakte bij een ander incident een bus van De Lijn beschadigd. Een jongeman had een steen gegooid naar het voertuig. Hij werd samen met vijf andere kattenkwaadjongeren naar het politiekantoor gebracht. Vermoedelijk had de jongere de Heer Dewinter menen te ontwaren in de autobus en wilde hij naar hem zwaaien. Toevallig had hij echter een steen in de hand die bij de enthoesiaste begroeting uit zijn hand gevlogen is. Vandaar.
Enkele honderden meters verwijderd van het allochtonen-jolijt, werden ruim 40.000 bezoekers geteld die een kijkje kwamen nemen ter gelegenheid van de officiële opening van het Centraal Station. Velen stonden in de rij voor een exemplaar van de speciaal voor deze gelegenheid geschreven Stationsroman door een kwintet van auteurs die los van mekaar ieder een hoofdstuk voor hun rekening hadden genomen. Het is een leuk werkje geworden van Brusselmans, Joke van Leeuwen, Tom Naegels, Anne Provoost en Oscar van den Boogaard. Het was géén wedstrijd, maar als lezer maak je dat er automatisch van. Voor ons is de Ieperse Anne Provoost (die in Borgerocco woont) de onbetwistbare winnaar. Met gevoelige finesse, het terug opnemen van details die door vorige schrijvers terloops werden aangestipt, een perfecte taalbeheersing en humor, staat zij nadrukkelijk boven de anderen. De rode lantaarn van dienst is Tom Naegels, zeer tot mijn ontgoocheling. Misschien had hij liever mee met stenen gegooid in plaats van in de hall van het grote station onder het oog van de passerende reizigers een stukje te plegen.
En zo kabbelt het leven voort op een zonnige zaterdag in een stad waar de een jankt, tiert en stenen gooit en de ander geniet van een gezellig sociaal en cultureel samenzijn. Thuisgekomen leest de een zijn Stationsroman en de ander berijdt zijn strijdkoran.
Ray
PSTT : Om vlugge lezers voor te zijn, Anne Provoost was bij de verkiezingen kandidate op de lijst van Groen! maar dat verhindert niet, ook al zijn wij maatschappelijk en politiek anders georiënteerd, dat zij de waardering krijgt die ze verdient voor haar literaire talenten. Ik noem haar een Grote Dame van onze Nederlandstalige literatuur.
LDD roept belangenconflict in tegen regularisatie
Lijst Dedecker heeft in het Vlaams parlement een resolutie ingediend om de Vlaamse regering te bewegen een belangenconflict in te roepen tegen de regularisatie, "zodat aan deze ondoordachte immigratiegolf meteen een einde wordt gemaakt", stelt fractieleider Lode Vereeck.
Volgens LDD komt de regularisatie die de federale regering deze zomer heeft beslist neer op "een generaal pardon" voor uitgeprocedeerden, afgewezen asielzoekers en andere illegalen.
De uitvoering van de maatregel van federale regering, die niet over een Vlaamse meerderheid beschikt, is in handen van uitsluitend Franstalige ministers en staatssecretarissen, terwijl de lasten grotendeels op Vlaanderen vallen, merkt Vereeck nog op.
Volgens hem heeft de regularisatie niets te maken met oprecht vragen en toekennen van politiek asiel. "Daarom is er in Vlaanderen helemaal geen draagvlak voor deze ongebreidelde immigratie van nieuwe Belgen" voegt hij er aan toe.
