Voor onze vijfde tocht van de "Trofee Harten Vijf" moesten we richting Linkhout. Vroeg uit de veren want het was tevens het Trip-Trap Clubfeest. Gestart om 6.15 uur in de parochiezaal richting Zelem. Deels door het Heesbos en andere natuurgebieden. Tijd voor onze eerste controlestempel en dan naar Schaffen. Tweede stempel is binnen, dus tijd voor een plaatselijke lus en stempel nummer drie. Verder naar Zelk waar we onderweg het Webbekomsbroek passeerden. Net als in Schaffen mochten we na de stempel ook hier een lus stappen om dan weer te keren naar Zelem. Laatste controlestempel en hop naar Linkhout waar we op het einde nog een stukje langs de boorden van het Schulensmeer wandelden. Nu nog de nodige formaliteiten afhandelen en onze T-Shirt in ontvangst nemen, een snelle verfrissing en dan huiswaarts. Nu snel douchen want om 18.00 begon ons clubfeest te Oplinter.
Het deelnemersaantal en Trip-Trappers hierboven vermeld is over de 2 dagen. Zaterdag waren er 506 wandelaars en 5 Trip-Trappers, op zondag 1154 stappers met 3 Trip-Trappers in hun midden. We vertrokken vanuit het Sint-Franciskuscollege te Berkenbos en opteerde voor de 21 km + de 3 km van de mijnterril. We stappen naar de ingang van het natuurgebied van het Terril bij de wijk Lindeman. Vanaf de ingang van de Terril kunnen de wandelaars op eigen initiatief en eigen verantwoordelijkheid de Terril - wandeling doen, je volgt dan de pijlen van Natuur en Bos. De terril of steenstorten van de vroegere Limburgse mijnen halen al vlug een hoogte van 80 m ten opzichte van de omgeving. Boven hadden we een mooi panoramisch zicht van de omgeving en de omliggende dorpen. Eens weer beneden mochtten we weer de vertrouwde pijlen volgen die ons naar de eerste rustpost brachten en dit via de bossen van Halheide. Hier maken we een lus richting Koerselskapelleke. Na de controle wandelen we terug via het historische domein van Zoldermijn naar de startplaats te Berkenbos.
Met vertrek vanuit zaal Roosenberg aan het Zoet Water te Heverlee vatten we de 22 km wandeling aan. Met een aangenaam lentezonnetje ging het direct naar het Kouterbos en door het gebied Doode Bemde. Met het nodige ploeterwerk ging het richting Neerijse om dan door het natuurgebied Broek aan onze eerste rust aan te komen. Na de rust wachtte ons hier een lus van om en bij de 7 km dat ons doorheen het Grootbroek Natuurreservaat bracht en zo langs Pêcrot weer naar de controlepost. Nu restte ons nog de laatste 7 km naar de aankomst. Deze ging via St.-Joris-Weert waar we De Kluis passeerden. Het oorspronkelijke boswachtershuisje werd uitgebreid met een jeugdverblijf in de vorm van een Brabantse vierkantshoeve, gelegen in het Meerdaalwoud-Heverleebos. Eens we de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergen bereikte zagen we de aankomst liggen. Het was weer een mooie natuurwandeling die door het vele ploeteren vandaag onze kuiten goed heeft getest.
Samen met onze Lois vertrokken naar Beverlo waar we vandaag de Winterwandeling zouden doen. We hadden ook nog gezelschap van Sven die zo stilaan begint voorbereidingen te treffen voor zijn 1ste Dodentocht. Met vertrek in het parochiaal-centrum De Schans vatten we de 21 km-tocht aan. Na een paar straatjes bevonden we ons onmiddellijk in het groen, namelijk de bossen van het Binneveld en langs de oude spoorlijn. Dit bracht ons tot aan de controlepost, in de kantine van voetbalclub FC Geneberg. Hier mochten we een lus maken, via de Lourdesgrot van Ham, door de bossen van Gerhees en Immert. We passeerden ook het zwembad, De Merel, waar Ludo vroeger met het Baljon Bevrijding ging zwemmen, om zo weer te keren naar de controle. Nu ging het langs velden naar de bossen van De Zeventig Zillen. Nog even een mooie B&B passeren, Het Kasteeltje om dan weer aan te komen in Beverlo. Vandaag was het een 95% natuurwandeling, dus was voor ons extra genieten.
Voor deze wandeltocht, genaamd naar een icoon uit de wandelsport en stadsgenoot, mochten wij niet op het appel ontbreken. Dus samen met Lois naar Schaffen, de Gildezaal, waar we ons inschreven voor de 21 km. Via de dorpskern, over het Wad ging het richting Hezerheide. Langs het Zwart Water en de dreef van het Lo Bos kwamen we op onze eerste rustpost te Zelem aan. Hier werd ons een lus van om en bij de 8 km onder de voeten geschoven welke ons langs de Hoeve Oude Pastorij bracht, deze hoeve is beter gekend als de Donkelhoeve, de boerderij van boer Coene uit "de Witte van Zichem". Na een tweede rust te Zelem keerden we via Leunen en Hezerheide weer naar de aankomst. Niet lang blijven hangen want er stond nog wat anders op ons avondprogramma.
Aangetrokken door de foto's die we op het internet vonden, besloten we voor onze eerste wandeling richting Namen te rijden. Daar we dachten dat het meer een stadswandeling zou worden, hebben we onze Lois thuis gelaten en geopteerd voor de langste afstand, 30 km. Met vertrek vanuit zaal Arsenal, gebouwd in 1692 door Vauban, ooit wapenentrepot, paardenstallen van het leger en kazerne van de Rijkswacht ging het begin langs de Maas. Na een eerste stop kregen we het gevoel dat het geen vlakke wandeling zou worden. Buiten onze verwachting kregen we verschillende stukken natuur onder de voeten geschoven. Een tweede rust genoten we te Malonne, waar we tevens een lus van om en bij de 8,5 km maakten. Denk dat we we alle in- en uitvalswegen hebben gedaan. Na de derde rust (welverdiende) ging het wederom richting Namen waar we op 2,5 km van het einde nog een rust hadden in de hotelschool alvorens de citadel van Namen te betreden. Hier had je de keuze om de gewone wandelweg te volgen of de ondergrondse gangen. Wij kozen voor deze laatste. Nadien zakten we af naar het eindpunt. Het was een mooie tocht die meer dan onze gedachten inloste. Een wandeltocht om zeker nog eens terug te doen ondanks het "bergachtige" Namen.
Vorig jaar 'verkenden' we Leuven in de kerstsfeer, dit jaar kozen we voor Brugge, daar we het IJssculpturenfesival wilden zien (een eerste kennismaking voor ons beiden). Zonder Lois, maar met Marc, Ludo's collega en zijn echtgenote Yvette, met de trein voor een dagtripje Brugge. Bij aankomst bleek het al een drukte van jewelste, we waren blijkbaar niet alleen om Brugge die Scone te zien. Het eerste gedeelte van onze 20 km tocht speelde zich voornamelijk af aan de buitenste rand van de stad. Smalle straatjes, gezellige hoekjes en zelfs verschillende molens. Het tweede gedeelte voltrok zich in de binnenstad, waarbij we de kerstmarkten letterlijk moesten volgen. Natuurlijk konden we aan het hamburgerkraam niet voorbij lopen en Ludo heeft de lekkerste worst ooit geproefd. Aan de bootvaart op de reien hebben we ons maar niet gewaagd, we waren zo al nat en koud genoeg. (wind en buien waren ook van de partij en deden hun best om onze dag in het water te laten vallen).Na de wandeling even getwijfeld of we het festival zouden bezoeken : vooreerst waren er lange wachtrijen en ten tweede waren onze broeken vrij nat, zodat we eventueel bij de vriestemperatuur binnen gemakkelijk mee als standbeeld zouden kunnen dienen. Uiteindelijk toch besloten te gaan en zie, de files aan de ingang waren op dat moment opgelost en we mochten dadelijk binnen met onze broeken die ondertussen, bij het genot van een lekkere Brugse Zot opgedroogd waren. We hebben het ons niet beklaagd, het festival, ofschoon duur en klein uitvallend, was prachtig. Kortom, een geslaagde dagje uit, ondanks het rottige weer.
Onze volgende 50-km tocht stond vandaag op het programma genoteerd, nr 4 voor de Trofee Harten Vijf. Dus ditmaal weer zonder onze trouwe viervoeter, die deze afstand een beetje boven zijn petje vindt. De tocht door De Grashoppers georganiseerd vertrok te Blauberg (Herselt). Na een kopje koffie met broodje vertrokken we vanuit de Norbertuszaal door de bossen van het domein Hertberg richting Bergom, waar we onze eerste controle hadden. Dit stuk verliep in het donker. Na de rust ging het langs de Nete en het kasteel van prins de Merode richting Zammel, waar een tweede controlepost voorzien was. Hier werd een lus gemaakt door het Zammels Broek. Na een tweede rust te Zammel, ging het weerom naar onze eerste rustpost Bergom. Vandaar ging het over de Kapittelberg en de Molenberg naar Wolfsdonk waar we een vierde controle kregen. Nu stuurden ze ons richting 'huiswaarts', Langdorp-Gijmel. Aan de Heimolen mochten we het Molenheidegebied doorkruisen om zo onze weg naar Wolfsdonk te vervolledigen. Na een vijfde stempel kregen we de laatste 8,5 km onder de voeten. Deze brachten ons via de Averbodese bossen en over de Weefberg.Daarna was het tijd voor onze eindstempel en een verdiende verfrissing. Een prachtige natuurwandeling en ook ditmaal zaten de weergoden ons mee.Op naar de laatste Harten Vijftocht, die doorgaat op 15 februari 2014.
Vandaag gekozen voor een wandeling bij collega's IML-wandelaars te Wolvertem. Vertrek was in de Gemeenschappelijke Fusieschool. Het eerste deel bracht ons via verharde wegen en het domein Neromhof naar Westrode. Hier genoten van een eerste rust om dan een lus te maken van om en bij de 6 km over Londerzeel en terug. Na een tweede maal gebruik te maken van de plaatselijke feestzaal ging het weer richting Wolvertem. Na een 6 km was er nog halte in "de Spin" om de laatste 3 km aan te vangen. Weer genoten van een rustige winterwandeling in de Brusselse rand met een talrijke opkomst, met collega wandelaars. Steeds een happy weerzien.
Een volgende Brabantse club van VWF op ons programma vandaag : de Zennetrotters van Eppegem die hun Wintertocht organiseerden. Dus wij met Lois richting Weerde vertrokken. De tocht verliep grotendeels over verharde wegen en vertrok vanuit d'Oude Scool richting Eppegem, waar we in de plaatselijke voetbalkantine van onze eerste rust mochten genieten. Hierna kregen we een lus onder de voeten van om en bij de 6 km, de tocht kreeg hier een meer landelijk karakter. Landbouw en veeteelt met de nodige gezonde boerenluchtjes. Een tweede versnapering in de voetbalkantine en wij weer op stap voor het laatste gedeelte. Ditmaal kregen we een stukje Zennedijk onder de voeten, met restanten van de Sluispoort van Weerde. Onderweg passeerden we eveneens het Rubenskasteel, een pitoresk plaatsje. Eenmaal terug in de startzaal werden we verrast op zelfgebakken wafels. Deze tocht sprak ons minder aan, daar wij natuurliefhebbers zijn en dit vandaag minder aan de bak kwam. Ook de rust- en startzaal waren niet echt voorzien op de massale belangstelling.
De keuze deze week viel op een Brabantse VWF-club die nog ontbrak in ons wandelboekje. Dus samen met onze trouwe metgezel richting Heverlee, de start was in het kwartier Cdt. de Hemptinne. Bij het verlaten van de kazerne ging het langs het War Cemetery waar we deze keer ons volledig rechts moesten houden. We staken de Naamsesteenweg over om zo in Heverleebos te belanden, via een 'konijnenpijp' onder de E40. Een mooie boswandeling die ons naar Vaalbeek leidde, het Minderbroederklooster. Van deze rustpost mochten we zelfs 3x genieten. Er waren van hier uit voor de 22 km 2 lussen voorzien van om en bij de 6 km. De eerste lus, meerendeels bosrijk gebied bracht ons tot aan het Zoet Water, de tweede splitste net voor het Zoet Water waar we de wijngaarden van Chardonnay Meerdael voorbij wandelden. Met een derde vertrek uit het klooster waren het nog een 3-tal km tot aan het eind. Deze gingen terug door Heverleebos met een gedeelte langs het Arboretum. Zoals verwacht was het weer een mooie bos- en natuurwandeling waar de laatste blaadjes aan de bomen ons vergasten op een kleurrijk schouwspel.
Na de ervaring van vorige editie trokken we vandaag weer vol verwachtingen richting Kessel-lo voor de tweede Dynastietocht. Dit jaar was de tocht vermeld in de Marching en dat was te merken aan de grote belangstelling. Vanuit de zaal Genadedal trokken we richting Kesselberg, deze 75m hoge heuveltop die we via trappen mochten beklimmen, torent met de steile flanken uit boven Kesseldal en Wilsele. De Kesselberg maakt deel uit van een aaneengesloten heuvelketen met onder andere de Lemingsberg, het Begijnenbos en het Chartreuzenbos. Hij strekt zich uit over een lengte van 300 m en is bovenaan afgevlakt. Hier bevindt zich een uitkijkpunt vanwaar je bij goed weer zelfs het Atomium kan waarnemen; net als vorig jaar hadden wij het weer niet zo mee op dat gebied. Na een 7 tal kilometers was het tijd voor onze eerste rust in Holsbeekplein waar we genoten van een natje en een droogje. Hier was dan een lus van om en bij de 8 km om weer te keren naar de rustpost. Nu nog een kleine 5 km weer naar Kessel-lo en dit via de Chartreuzenberg en de lange Sneppestraat. Vandaag, net zoals vorig jaar, weer genoten van een prachtige natuurwandeling met veel bos en zeker deze periode van het jaar de nodige slippartijtjes in het slijk.
Het was weer eens tijd om onze viervoeter te laten genieten van een herfstwandeling. Herfst in Bokrijk stond vermeld in de Marching, dus op deze feestdag naar Limburg dan maar. Vertrek was in het Sint-Jozefinstituut te Genk, na een tijdje door woongebied te hebben gestapt konden we genieten van het domein Bokrijk. Helaas was het openlucht museum niet voorzien op deze tocht. We passeerden enkele vijvers en kwamen we uit aan het Groene Huis waar we voor de eerste maal halt hielden. Hier was het een drukte van jewelste, kleine zaal voor een massa volk, bij de tweede doortocht zijn we dan maar wijselijk buiten gaan plaats nemen. De lus tussen de eerste en de tweede rust was minder, weer door woongebied en af en toe een bosweggetje. Het laatste gedeelte was dan weer bosgebied tot aan het eindpunt, met lange rechte stroken. Door de mooie weersomstandigheden was het een aangename natuurwandeling zegt onze Lois.
Viervoeter vandaag thuis gelaten omwille de voorspelde weersomstandigheden. Dus onder ons beiden richting Boortmeerbeek waar we normaal enkele bekenden zouden ontmoeten, collega van Anita's werk en IML-Stappers (vandaag ook zonder Daske). Hoe korter we echter bij ons vertrekpunt kwamen, hoe meer zon we kregen. Dus vol goede moed vertrokken vanuit de startzaal, na met enkele clubgenoten verbroederd te hebben. 20 km op het menu. De eerste +/- 6 km brachten ons via verharde- en veldwegen richting Hever waar we genoten van onze eerste rustpost, en dit met een lekker soepje. Ondertussen waren de eerste druppels uit de hemel gevallen. Op zeker ogenblik passeerden we een bejaardentehuis met wat wij dachten een mooie toegangspoort, tot we de foto groter bekeken en het opschrift lazen...."Doden Huis" (zie foto 6), kom daar terecht als bejaarde, geeft je echt moed hé. Terug buiten voor het tweede deel, opnieuw begeleid door een zonnetje, weerom richting Boortmeerbeek, om verder door te gaan naar Haacht. De brouwerij van Haacht lieten we rechts liggen (dedju) en een volgende rustpost in een schooltje. Toen we net binnen waren, zetten ze daarboven de hemelsluizen pas goed open. Dit stukje hebben we wel genoten van zeer modderige veld- en boswegen. Na een iets langere rust, (weersomstandigheden), en een leuke babbel met onze bekenden, ging het weer richting einddoel, nog enkele modderpaadjes en woonwijken en onze tocht zat er weeral op voor deze zondag. Ondanks de weersomstandigheden (waarbij we enorm veel geluk gehad hebben), was het een zeer geslaagde wandeling. Op naar morgen, Herfst in Bokrijk, met Lois.
Vandaag was de voetbalkantine Eva's Kumtich the place to be. Daar richtte onze eigen club haar laatste tocht van dit jaar in. Ditmaal ging het richting Tienen. Na de nodige formaliteiten vatten wij onze 23 km durende tocht aan in gezelschap van onze Lois. Die konden we moeilijk thuis laten want er stonden pannenkoeken op zijn menu. Via het Sint-Gillisplein ging het langs straten en veldwegen richting Tienen. Via de achterzijde van het station, kwamen we aan het Steentjesplein om langs het vredegerecht zo een ommetje te maken door het stadspark. Van hieruit ging het door de straten van Tienen richting voetbalkantine van Sparta Tienen waar we genoten van een eerste pitsstop. Na de rust vervolgden we onze tocht die ons al snel via de watertoren naar de Rozendaalbeekvallei bracht waar we konden genieten van de natuur. We passeerden het Hippisch centrum "De Hoefslag" te Vissenaken, om te flirten met de grens van Bunsbeek met zicht op de Velpevallei. Nog enkele fruitgaarden langs de baan en we stonden weer aan de rustpost. Nu nog een kleine 4,5 km tot aan de finish waar de pannenkoeken en vrienden ons zaten op te wachten. Helaas konden we dit laatste stukje het niet droog houden. Het was weer een aangename wandeldag ondanks de felle wind. Pannenkoeken en Duvel(tjes) smaakten lekker... van het ene wat meer dan het andere met de gevolgen vandien
Mondpaco, de wandelclub die staat voor wereldvrede, was voor ons een grote onbekende. Met de inrichting van hun provinciale wandeldag stond hun Allerheiligentocht dan ook op ons programma. We gingen van start in Ham - Kwaadmechelen, het gemeenschapshuis De Zille, pal in het dorp gelegen. Na een wandeling van +/- 7 km kwamen we toe aan onze eerste rustpost, en dit vooral via boswegen. Na een natje en een droogje, mochten we hier een lus maken van om en bij de 9 km, die ons leidde door bos- en natuurgebied, waarbij we tevens de kerk van Kwaadmechelen, met haar oude toren, te zien kregen. Na een tweede verfrissing in het Kristoffelheem, vervolgden we onze tocht richting startzaal. Dit stuk ging opnieuw door bossen en veld. Voor de deelnemers van de 29 km, was hier nog een lus voorzien van een 7-tal km, rond Ham zelf. Dit voornamelijk over verharde wegen, daar we het rolstoel en buggyparcours volgden. Al bij al was dit een pracht van een natuurwandeling, waarbij we bovendien nog konden genieten van enkele monumenten, zoals Den Brave Burger, De Fanfare, het vernieuwde gemeentehuis van Ham en het beeld van de Mijnlamp.
Afspraak op zondag 3 november te Kumtich voor de Pannenkoekentocht in organisatie van onze club Trip-Trap Kumtich!
Omdat we verleden jaar zo genoten hadden van de Halloweentocht van Vlierbeek, kon een griezeltocht dit jaar op ons programma niet ontbreken. Wij dus de Marching geraadpleegd en zie, Boutersem Sportief organiseert jaarlijks een Halloweentocht. Onze keuze was dus snel gemaakt en vol verwachting togen we naar Boutersem. Bij de aankomst bleek onze verwachting snel vervuld : de zaal was mooi versierd met doodskoppen en andere griezelige toestanden. Vol goede "Griezelmoed" vatten we onze 10 km (6B + 4B) parcours in het donker aan. Groot was onze teleurstelling; buiten enkele versierde tuinen en kinderen die trick or tread aan de deur riepen, was er helemaal niets te zien of te bibberen en dat is toch zo'n beetje wat een mens op zo'n toch verwacht. Gelukkig zaten de weergoden ons mee, zodat we onze 10 km in een droog pakje konden afsluiten. Op naar een volgende Halloween.
Na een week verplichte rust, ziek, was het weer tijd om met onze viervoeter op stap te gaan. Gekozen voor een dichtbij huis tocht, Rillaar leek dan ook de aangewezen vertrekplaats. Met een mooi nazomer zonnetje vatten wij de 20 km omloop aan die ons via het Mostingbos en de wijngaarden van het Houwaartsgat naar onze rustpost in Houwaart leidde. Onderweg konden wij genieten van het fantastisch zicht van het Houwaartse ommeland en de Sint-Denijskerk met haar romaanse toren uit 1300. Na de rust maakten we hier een lus van om en bij 3,5 km door het Walenbos, gekend voor de vele paddenstoelen soorten. Na een tweede halte te Houwaart en een fotosessie van onze Lois, ging het over de Houwaartse Berg richting Tienbunderbos. Na dit stukje natuurpracht ging het weer richting Rillaar. Van op de hoogte kregen we eerst een mooi zicht op dit dorp, voor we onze eindbestemming weer bereikten. Na deze tocht heeft onze "Catkiller" net zijn 1000 km in de pootjes. Dus na afloop heeft hij zijn wel verdiend stukje taart lekker verorberd. Voor onze ganse fotoreportages van alle wandelingen, IML en gewone, kan je steeds klikken bij mijn favorieten "Onze Fotoalbums".
Onze tweede tocht bracht ons vanuit de Amerikaanse kazerne over Heimbach naar Niederrode. Dit via verharde- en veldwegen. Onderweg kregen we ditmaal meerdere rustposten, zo ongeveer om de 3 km. Na de tweede rustpost, kregen we een stuk bos onder de voeten, tot aan het voetbalterrein van Oberrode, waar we de volgende rustpost hadden. Van hieruit kregen we spectaculaire vergezichten op de omgeving. Via het 'varkens'dorp, ging het onder de weg door en via veldwegen en de bosrand, staken we de Westring over. Verder door velden, gestadig klimmend kwamen we aan het voetbalterrein van Heimbach, waar de jeugd ons op een match trakteerde. De brandweerkazerne van Schulzenberg was onze volgende rustpost. Hier een drukte, want vandaag liepen de 42 km afstand ook op dit parcours. Via het stadspark bereikten we onze laatste rustpost, die net als gisteren het Scheepvaartmuseum was. Van dan af kregen we dezelfde terugweg als gisteren onder de voeten. Onze indruk vandaag was dat we meer in de natuur liepen dan gisteren, boerendorpen en bossen en natuurgebied. Gelukkig zaten de weergoden ons beter mee vandaag, zodat we van de panorama's meer konden genieten. Terug in de zaal: stempeltje halen, diploma in de hand en een medaille opgespeld op de borst en ons Duitse avontuur liep ten einde.
Na een lekker ontbijt in ons gasthof ging het richting start voor onze eerste wandeldag. 's Nachts was ik al eens wakker geworden van de regen tegen het raam en we zouden het de ganse dag nat houden. De weerberichten hadden het voorspeld dus we hadden de nodige maatregelingen getroffen. Vanuit de voormalige Amerikaanse basis ging het via verharde en veldwegen richting Neuenberg waar we aan een sportcomplex konden genieten van onze eerste rustpost, gelegen aan een park met enkele vijvers. Na een lekker kopje koffie ging het verder naar Bronnzell waar we tijdens de wandeling de uitleg kregen op een bord over de Jacobsweg naar Santiago de Compostela. Via de Johannesberg, met zijn abdij ging het verder over verharde wegen naar Bronnzell waar we in de sporthal een tweede keer konden genieten van wat droogte. Wat verder door de straten van Bronnzell staken we een brug over om dan door het veld, meer bepaald aardbeienvelden, weer richting Fulda te gaan. Langs het stadspark waar we ook het Brandweermuseum en de Wiesenmuhle passeerden bereikten we de laatste rustpost van de dag. Wat we niet bezocht hebben is het Aquarien- und Terrarienverein, hier kan je de kuba-krokodil, Chinakrokodil en vele andere soorten gaan bezichtigen. Via het park ging het weer naar de grote baan om zo de finish te bereiken. Jammer dat het weer tegenviel anders heb je hier prachtige vergezichten.
