Het meer van Apoyo zou heel mooi zijn, zo zegt iedereen : blauw, warm, kristalhelder, kortom ze zeggen dat het het schoonste water is van Nicaragua.  Ook de adembenemende zichten op de beboste hellingen, de ongerepte en overvloedige natuurrijkdom, de specifieke flora en fauna van o.a. brulapen en een variëteit aan vogels waar de Wielewaal jaloers zou op zijn, weinig of geen verkeer, absoluut geen grootschalig toerisme ….  xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wij daar dus naartoe !  We nemen een shuttle busje vanuit Granada en nog geen uurtje later rijden we het natuurpark binnen. 

Het kratermeer is ontstaan door de implosie van een vulkaan, dus heb je nu nog de opstaande randen en in het midden een “gat” - waar vroeger de top van de berg was - nu gevuld met het blauwe, licht zwavelhoudende water.  Hier dus het tegenovergestelde van bvb. Lake Atitlán waar de vulkanen rond het bergmeer liggen of bvb. Ometeppe waar de vulkaan in het meer ligt.  Hier ligt het meer ín de vulkaan.  (Hebben we nu alle soorten gehad ?)

Recent is dit gebied als “ecologisch waardevol beschermd gebied” benoemd en sindsdien mag er niet meer bijgebouwd worden.  De vestigingen die er waren hebben strikte voorschriften gekregen om de natuur te bewaren.  Het toerisme dat toegelaten wordt is ecotoerisme. 

Bij een eerste uitkijkpunt over het meer wordt wat erover verteld is al voor een groot deel bevestigd.  Nadat we ons geïnstalleerd hebben in de cabaña van “the Monkey hut” kunnen we ook effectief genieten van het water.  Inderdaad helderblauw, niet koud – door de ondergrondse luchtgaten van de vulkaan - en geen muggen of andere insecten – door de zwavel !  Er zijn kano’s ter beschikking en ook grote binnenbanden om op te drijven (zoals vroeger in het zwembad van ’t Reyenhof op Lisp in Lier) Ze zijn niet echt handig om mee vooruit te komen maar wel zalig om hier te dobberen en het natuurschoon te laten inwerken op je netvlies.  Het getjirp van de vele vogels is overduidelijk aanwezig en ook het geroep van de brulapen !  Die hebben hun naam echt niet zomaar gekregen !  Als we wandelingen maken horen we ze altijd: krakende takken en ruisend gebladerte volgt ons constant.  Hun geroep is merg-en-been doordringend.  Ze hebben ons verteld dat de apen altijd in de bomen blijven, niet op de begane grond komen. (dat was in Belize, hopelijk telt dat hier ook !)  We zien ook de Guardabarranco; mooie gekleurde vogels met een heel speciale staart, de nationale vogel van Nicaragua. 

We blijven hier maar 2 dagen, maar we slorpen de rust en het natuurschoon op als een spons om weer gewapend te zijn tegen de stad van Managua. 

’s Zondags staan we heel vroeg op, dat lukt hier wel: ge krijgt zo’n mooie zonsopgang cadeau.  Om 6.30 u komt de bus voor ons deur en kruipt dan langzaam het groene dal uit, ze vervolgt daarna haar weg naar Masaya; bekend als artisanaal centrum.  Van de grote rommelige busstelplaats lopen we naar de kunst en ambachtenmarkt, we ontbijten daar nog een keer met de typische “gallo pinto”; rijst met rode bonen.  

En dan, buikje rond, in een goed vol busje naar de hoofdstad.  Nog een laatste zicht op de steeds rokende, actieve vulkaan van Masaya en de grotere broer Mombacho in de verte. 

Een half uurtje later staan we aan de ons bekende Metrocenter shopping, centrum Managua.  Op “3c arriba - 25 varas al sur” vinden we een onderkomen; ’t is eigenlijk nog vroeg maar we kunnen direct op de kamer en springen daar onmiddellijk onder de douche ! Niet te geloven hoe heet de stad is ! Dat vinden Carmen en Sofia ook : nu te warm om af te spreken, ‘s avonds rond 6 u. eten we samen hier in de buurt. 

Onze laatste avond hier gaan we terug naar Carmen thuis, samen maken we een nationaal gerecht klaar, ik krijg het recept mee.  We praten nog wat bij, vergewissen ons van de juiste mail en telefoongegevens, nemen nog wat foto’s, maar het afscheid dringt zich op : morgenvroeg om 4 uur moeten we compleet ingepakt klaarstaan, een taxi naar de luchthaven is geregeld voor ons vertrek terug naar Mexico Stad.