Our 3 days visit to the big city was OK, in fact it has been very positive : everyone was very friendly and helpfull. Because our Spanish isn`t too good yet (learing every day) it was much needed to meet nice people. After a safe flight - partially in business class just because our TV screens didn't work - it took some time to adjust to the time- and altitude difference (2.240 m). So our days started early in the moring and we had plenty of time to explore the city. We strolled along the squares with beautiful buildings, drank our first tequilla accompanied by marriachi musicians, visited the museum of antropology which gave us an idea what we will see during the rest of our travel.
We took a luxurious bus to Queretaro, north, where Paul wanted to visit the Bosal plant. The city itself was very nice: well maintained squares, flowers and tropical trees all around. Here we saw a lot of indigenous people selling their crafts. Schoolchildren were very interested in our language, our names, and the colour of our eyes.
From there we decided to travel further west and take the opportuity to visit the valley where the Monarch butterflies have their wintering ground. They migrate from South East Canada and fly 4.500 km to enjoy the micro climate. We only had to make a detour of 400 km - and more than a 1000 curves by bus - to see this exceptional natural beauty! After the bus drive we had to climb a few km through beautyful pine woods to finally reach the place where millions of bright orange-coloured butterflies hang in huge clusters from branches in the trees and fill the sky swirling around.
After 2 nights in Zitacuaro we continued towards Cuernavaca. Again a nice city: visit to the cathedral, the main sqaure, historic colonial buildings - including the palace of Cortes. Lots of ressemblance with the Spanish cities that we visited last June. We also went to see our first archeological pyramid of pre-Colombian times. Nice weather too : I even got a sunburn !
From there again ... on the bus for a few hours through scenic countryside ... towards Puebla, where we are at this moment.
Voila, hier zit ik dan in een supernieuw, juist geopend internet-cafe in Queretaro. Om chronologisch te blijven zal ik jullie eerst verslag doen van wat er zich tot hiertoe heeft afgespeeld. Met onze twee rugzakken propvol zijn we zaterdagavond al bij ons thuis vertrokken en bij Ruben en Marjolijn gaan slapen. Na een nachtje op de tot bed omgetoverde sofa, een ontbijt met verse broodjes en koffiekoeken, brachtten zij ons naar Zaventem. Daar de gebruikelijke incheck - koffie - afscheid - pas en veiligheidscontrole procedure zaten we naar de besneeuwde tarmac te kijken enons af te vragen of de vlucht op tijd en wel zou vertrekken. Dat deed ze, nadat Paul voor de 1ste keer in zijn drukke vliegcarriere grondig gefouilleerd werd. Blijkt na een tijdje dat onze TV screens niet werktten, daardoor kregen we een upgrade naar business class ! Dat was mooi meegenomen ! In zeer ruime, comfortabele ligstoelen met een glas wijn surplus vliegen we dus boven de Atlantische oceaan richting Washington. Voordat ge de "States" binnen moogt - ook al is het maar voor een transfer van 2 uurtjes - moet er echter een langdurige paperassen winkel worden afgewerkt. Vingerafdrukken en fotootjes ... alle, we mochtten binnen. Ons rugzakken moesten we ook ophalen om dan 30 meter verder weer te laten checken en terug af te geven voor de volgende vlucht naar Mexico-Stad. Nog 5 uur vliegen ! Het valt me wel op dat de meeste passagiers nu donkerdere types zijn. Dit gaat de juiste kant uit. Om half 10 's avonds - dwz. half 5 's morgens in Belgie - staan we terug op vaste bodem. Weer paperassen, in het Spaans, op dees uur van de nacht ! dat is moeilijk ... maar toch, alles lukt. In de heel moderne luchthaven (veeel moderner en properder dan in Washington) kopen we een taxi ticket naar het centrum. Na 20 minuten staan we in de hal van het hotel. Ons bedje op de 7de verdieping staat klaar, en dat het deugd doet ! Veel te vroeg zijn we klaar wakker, ja dat uurverschil speelt ons nog parten. Dus beginnen we vroeg aan ons tocht door het historische centrum. Wat opvalt is dat de mexicanen nog echt winterse kleding dragen : dikke jassen, laarzen, sjaals, zelfs handschoenen ! Ik loop hier met een T-shirt en blote benen ... Drukke agenda : op de 44ste verdieping van de Torre LatinAmericano proberen we een overzicht te krijgen van deze grote stad, we pikken de vredesboodschap ñee in de kerk van San Francisco, we vullen ons buikje in de Casa de los Azulejos, wandelen naar de Zocalo, bezoek aan de kathedraal en Templo Mayor, snuiven de locale sfeer met muziek op de plaza Santo Domingo, dwalen door de straten om daarna te genieten van onze eerste Tequilla met live mariachi's muziek en gezang. Sandwiches en koffie zijn nodig om ons wakker te houden. In het prachtige oude postgebouw sturen we al een 1ste kaartje naar Schoten. We genieten nog van het mooi verlichtte "Bellas Artes" gebouw, slaan de hoek om en staan terug bij het hotel. Het is weer laat, de hoogte van 2.240 meter en nog steeds het uurverschil, laten zich voelen. Dag 2 (de 13de is't ...) we willen vandaag het "Museo de Antropologica" bezoeken. De metro brengt ons goedkoop, snel en veilig. Een wandeling door het grote park van de stad naar de ingang zoekend ... Eigenlijk is hij niet te missen, alles daar is groot; niet alleen den entree en de binnenkoer maar alle zalen en de tentoongestelde stukken zijn verbazend indrukwekkend ! - alleen de cafetaria is te klein voor alle hongerigen - We spenderen hier de ganse dag, het is na 5 uur als we buiten komen. Het schemert al, het is fris, we besluiten om stevig door te stappen langs de grote boulevard met mooie standbeelden en moderne gebouwen ipv terug de metro te nemen. Weer ineens dat "zombie-gevoel" maar ja, we lopen inderdaad weer midden in de nacht ... voor een europeaan toch ... het is half 9 als we al gaan slapen. Dag 3. Vanmorgen moet er ingepakt worden. De rugzakken worden terug gevuld, het lijkt nu al dat alles wat eruit kwam er niet meer in kan ? Het lukt wel, hopelijk barsten de naden niet open ! Een taxi brengt ons naar het busstation en van daar rijden we naar Queretaro, ong. 250 km noordelijk. Tijdens de busrit bedenken we dat we in "de grote stad" (20 milj. inwoners) echt niks negatiefs ervaren hebben. Iedereen was erg vriendelijk en behulpzaam. De stad was proper en alles leek goed georganiseerd. Wel natuurlijk druk verkeer, smog en sirenes van politie en ambulances. Ook het reizen met de bus was positief ! : grote busterminal, groot aanbod van maatschappijen, propere mooie luxueuze bussen, een pakketje met drank en sandwich in de prijs inbegrepen, security-check, genummerde plaatsen, ligstoelen met beensteunen ... dat maakt dat we na 2,30 uur uitgerust aankomen. Vanaf deze busterminal worden we opgehaald door een Bosal-collega, rijden naar de Bosal fabriek waar Paul een tour doet door de fabriek terwijl ik in het kantoor van de directeur mijn eerste blog verslag maak. Tot daar, volgende keer vertel ik over de rest van ons bezoek hier in Queretaro. Daaaag
Klinkt dit tegenstrijdig? ik verklaar het : ik liet mijn haren extra kort knippen, kwestie van gemakkelijkheid onderweg, terwijl de meeste vrouwen bij de kapper een mooi feestkapsel wilden om de laatste dagen van 2008 elegant te kunnen uitwuiven. Zo waren er nog wel wat tegenstrijdigheden de laatste weken voor ons vertrek. Het begon al met de beslissing om onze treurwilg te laten snoeien en onze eethoek nog te verbouwen. Dit riep de vraag op : waarom nu nog zoveel aandacht en werk steken in ons huis terwijl we het straks 3 maanden inruilen voor een nomadenbestaan ? Dus tussen het ruimen van hout, het sorteren van takjes voor de verhakselaar en het wegkappen van een muur, het schilderen van stenen en het inladen van nieuwe keukenkastjes waren we bezig met het uitpluizen van reisgidsen en het zetten van de kerstboom. Dan kregen we te maken met extra koude winterdagen, lang geleden dat we dat nog hadden meegemaakt ... ijs en sneeuw, terwijl ik zat na te denken welke zomerkleding het best meekon. Prachtige ijslandschappen , maar ik hou niet zo van de kou, dus dromen maar van zonnige oorden. Paul laat zijn collegas achter met instructies en richtlijnen om het werk over te nemen - ze zullen het moeten kunnen !- terwijl hij thuis ook een lijst afwerkt met praktische jobjes. Hoe meer ik schrap van het lijstje "to do", hoe meer ik dit aanvul met nieuwe taken, waar blijven ze van komen ? We creëren een ware drukte om binnenkort te kunnen relaxen. Als we zo doorgaan zullen we het nodig hebben ! De laatste rechte lijn : adreslijsten doorgeven, bankzaken regelen, was en strijk, voorraad katteneten inslagen, de kerstboom terug op de zolder ; alles valt op z´n plooi. Misschien niet 100 % in orde, maar hier laten we het los ... we weten dat we kunnen vertrouwen op een aantal goedwillige zielen die onze afwezigheid ondersteunen. De feestdagen hebben dienst gedaan als goodbye-moment, we hebben "goeiendag" gezegd aan vrienden en familie ... Hier begint de tweede termijn van Paul z´n sabatical. Hoe zongen ze dat in de jaren 80 ? " ... en we gaan, en we gaan, naar Mexico !"
Hi there, you probably thought we´d forgotten about you ? No not at all ! but of course the messages for you will be the shorter versions of those for our "homefront". This might be the right time for you to learn some flemish ? I was just explaining the mix feelings I had during the last few weeks and days before our departure. There was so much to do ... before we can kick back and relax. We had such cold weather while I was reading about sunny places. We shared happy quality time during Christmas days with friends and family, and at the same time it was "saying goodbye". So, here we leave things as they are - in the good hands of some nice relatives - and we are flying off to Mexico ! Soon a report about the big city !
Ik merk dat er al een aantal "bezoekers" geweest zijn op onze blog, misschien toevallig ? of toch al nieuwsgierig en ongeduldig ?
Daarom wil ik jullie vertellen dat we pas de 11de januari vertrekken. Daarvoor gaat het leven nog gewoon z'n gangetje, de feestdagen komen er nog aan, pas in januari zullen we beginnen inpakken ...
Dus : nog eventjes wachten op onze reisberichten !
Hallo, all of you !
Hola ! Dag allemaal !
