Wachten op de bus... als hij al komt.. om wat te gaan verkopen op de markt. Dit is dan wel meerdere uren rijden. Terugkeer in het donker en dan de bergen in naar huis. Ongelooflijk wat een moedige mensen, maar ja, men moet overleven hé !!
P.S. Bemerk de militaire vrachtwagens, die hier in de grensstreek sterk aanwezig zijn.
Omstreeks 12u zijn we terug in het kamp, waar we na het eten wat rusten.. Het is hier warm en vermoeiend in de bergen.
Om 14u30 terug op stap, bezoek brengen aan de Beema-gemeenschap. Het is een zware klim van 30 min steil omhoog, langs een smal paadje. Zowel door water als over wat rotsen. Over deze weg moeten ook zij naar de weg geraken, meestal beladen met fruit. Maar de beklimming loont zich. Boven komen we op een vruchtbaar plateau, met hier en daar wat huisjes.Er wonen een 100-tal personen in dit ' dorp'. Onze chauffeur slaat een babbeltje met een vrouw en zo vernemen we dat er zelfs een schooltje is en een klien gebedshuis. We krijgen het wel niet te zien.
We ontmoetten één echt 'arische ' vrouw, haast blanke huidskleur. Foto nemen was niet mogelijk.
Ze kunnen die groenten kweken met een eenvoudig irigatiesysteem. Ze leggen in de aarde kanaaltjes aan, die ze met de hand afsluiten of openen en zo het water over het gewenste gedeelte laten vloeien. Uiteraard zijn het hier weer de vrouwen die dit werk opknappen!! ( ik begin me wat te schamen daar, een man te zijn!!)
Maaandag 28 aug. Om 9 u trekken we naar de Dah-gemeenschap. Opvallend is dat vooral de vrouwen vriendelijk zijn, maar alléén als er geen mannen bij zijn!! De mannen zijn eerder wantrouwig en ook hier zijn het de vrouwen die het werk doen !! De kippen slapen bij hen in 'huis' en het is er niet zo netjes.. Ze leven langs de flank van een berg, meerdere stalletjes voor de geiten en stofferige , kleine huisjes. We mogen even binnen bij een vrouw met 2 kindjes. Het is er netjes. Keuken, kachel, wonen, eten, slapen.. alles in 1 ruimte. Vrouwen hebben zeer lang haar,speciaal gevlochten. Hun hoofdbedekking is bovenaan versierd met verse bloemen ( in de winter blijkbaar gedroogde).Ook sieraden worden gedragen, vooral door de ouderen. Ze werken op het ' veld' met kindje op hun rug. Kweken er tomaten, boontjes,kool, druif, abrikoos en appels.
Na een picnic in Kaltse, bereiken we Dah Anu , waar we gaan kijken in het guesthouse. Maar het is ver is de bergen om de bagage te sleuren, maar erger nog, donker en vuile kamers. Dan maar terug en beneden in het tentenkamp onze intrek genomen. Er staan een 15-tal tenten, wij zijn de enigen die er verblijven.
De Aryans leven in een 7-tal dorpen in deze regio. Zij beleven nog de Bon-religie, de voorloper van het Boedisme. Laten in hun gemeenschap geen buitenstaanders toe en huwen ook onder mekaar. ( men ziet dan ook misvormde-vooral de ogen- en een zwakzinnige )
Sinds kort laat men in 2 dorpen buitenstaanders toe.
Zondag 27 aug 06. Vertrek naar Dah Anu ( 165km ) waar we na 8u rijden aankwamen in ons tentenkamp. Het was eens te meer een mooie rit, eerst lange tijd langsheen de Indus. Hier zie je de samenvloeiïng van de Indus en de Sanskar.
Dit meisje zorgt voor haar zusje. De meeste families hebben max 2 kinderen. Liefst jongens. Het blijkt dat er bij de geboorte nog steeds meisjes ' gedood ' worden; in de steden is er abortus, hoewel dat nergens wordt toegegeven. Men kan zich afvragen wie op termijn het werk zal doen, als men ziet dat vrouwen nu ' misbruikt ' worden voor werk op land, in de bouw , straatwerker......en dan nog het huishouden doen !!
Onderweg even halt en abrikozen proeven. De pitten worden als nootjes opgegeten. Er is een zure variatie, waarvan de pitten gebruikt worden om olie te maken.
