Vrijdag 1 september.. om 7u verlaten we definitief Leh en rijden naar Tso Moriri (Tso= meer ). de gezondheid is stukken beter en de schoonheid onderweg doet alles vergeten !!
Na een beschuit met confituur, ORS; paracetamol en imodium vertrokken we om 9u naar Leh. De 85 km hebben we in 2u30 afgelegd, zonder tussenstop. In het hotel in Leh , bedje in en proberen op krachten te komen. Daar ik koorts kreeg, antibiotica gestart maar om 20u toch maar naar dokter.
Onderzoek en pillen blijken te helpen en om 21u30 wat rijst gegeten. Onder de dekens en wat slapen..
Het klooster. Er waren meerdere te bezoeken, maar fotograferen was niet toegestaan.
We genoten 's avonds van een lekkere maaltijd met pancakes en thee. Maar.. om middernacht wakker. ziek.. en geen verlichting hé.. Ik zal jullie de details besparen, maar het is niet simpel om met een zaklamp je te behelpen, van middernacht tot 5u 's morgens. Leeg, mottig, uitgedroogd heb ik vanaf 5u30 toch wat kunnen slapen.
Woensdag 30 aug. Gisteren avond was het eten bij kaarslicht - eens te meer geen electriciteit.
Vandaag naar Alchi.. we nemen een monnik mee, die onderweg aan een kloostertje afstapt. We logeren hier in een net hotelletje. Na de thee een wandelingetje in het 'dorp'. We zien er deze vrouwen de pit van abrikozen stuk maken. Zoals ik al vertelde, maakt men van deze noten ook olie.
Wachten op de bus... als hij al komt.. om wat te gaan verkopen op de markt. Dit is dan wel meerdere uren rijden. Terugkeer in het donker en dan de bergen in naar huis. Ongelooflijk wat een moedige mensen, maar ja, men moet overleven hé !!
P.S. Bemerk de militaire vrachtwagens, die hier in de grensstreek sterk aanwezig zijn.
