Nieuw-Zeeland, land van de lage wolken of het land van de lange witte wolk, zoals  de Maori's het noemden toen ze het zagen oprijzen aan de horizon . We hebben het hier over het jaar 1300, nu in 2007 is het nog steeds een land dat in wolken gehuld is. Gedurende onze reis hebben we de zon zelden gezien alhoewel het daar nu zomer is.
We zijn naar dit land getrokken met hoge verwachtingen, wellicht tè hoge verwachtingen omdat we hoopten dat dit land alles zou zijn wat het thuisland niet is.



Hier in België staat NZ bekend als het land van de natuur, de ruimte , de ongewone dieren en planten en vooral het land zonder stress.
Dit is niet helemaal waar. Ook in NZ is de natuur niet overal ongerept, de eeuwenlange bewerking voor landbouw en dat zowel door de Maori's als door de verzamelde kolonisten heeft zijn tol geëist. Bepaalde gebieden zijn totaal kaal,  heuvels  zover het oog reikt met nagenoeg geen begroeïng, schapen en onbevoegd beheer van de weiden zijn er de oorzaak van. Er is nog heel wat natuur aanwezig maar niet meer volledig de oorspronkelijke. Zo hebben 19 eeuwse kolonisten  uit sentimentele overwegingen pijnbomen aangeplant die nu bijna overal te vinden zijn.
Een eigenaardig zicht om subtropische plantengroei te zien gecombineerd met dennebomen. Langs de wegen kan men wilde bloemen zien, zover het oog reikt maar die gaan niet verder dan de omheiningen van de weiden (vermoedelijk onkruidbestrijding).  Dieren zoals de kiwi zijn extreem zeldzaam geworden, er zijn er nog een aantal, naar het schijnt samengebracht op enkele eilanden voor de kust, maar de gemiddelde Nieuwzeelander heeft er nooit één in het wild gezien. Alhoewel we zulk eiland bezocht hebben, zijn we de beesten toch in een dierentuin moeten gaan zoeken. Andere speciale soorten zijn er wel, waarvan sommige zo tam geworden zijn , dat ze achter je aan lopen voor eten. Pelsrobben zie je zowat overal langs de kusten, maar pinguins zijn héél wat moeilijker te vinden.
Nieuw-Zeeland is in de eerste plaats groot en weids, overal waar je kijkt kan je je blik op oneindig richten, het licht doet er pijn aan je ogen, ook bij een betrokken lucht heb je een zonnebril of een klep nodig. Nergens wordt de einder bezoedeld door kunstmatige bouwsels van de mens. Dit wordt mede veroorzaakt doordat er nagenoeg geen hoogbouw is, alle woonhuizen zijn gelijkvloers, soms een half eerste verdiep, zelden staat er een wat hoger gebouw. Enkel de twee grote steden zijn anders.
Industrie hebben we nauwelijks gezien, dit land is toegespitst op landbouw en veeteelt. Wel hebben we een windfarm gezien welke een volledige (middelgrote) stad van elektriciteit voorzag.
De mensen lijken er niet gestresseerd, zeker niet op het zuid eiland . Kom je een restaurant of winkel binnen, dan wordt je snel genoeg bediend en ook ontvangen als een geëerde gast. Het personeel heeft de tijd om een praatje met je te maken en heeft er plezier in het je echt naar de zin te maken.Op het noord eiland is het al minder goed, hier is meer volk en meer toeristen, alhoewel globaal toch de goodwill de boventoon voert. Enkel noordelijk van Auckland, waar de meer verwende inlandse toeristen vakantie houden, is het bijna zoals hier.
In het algemeen vonden we Nieuw-Zeeland de moeite om naar toe te gaan,  maar er zijn ook vele mooie landschappen dichter bij huis voor ons, Europeanen.