Dit is de eerste feitelijke dag van onze rondreis. Vandaag gaan we van Christchurch naar Twizel. Ik weiger nog verder te gaan zonder behoorlijke kaart. Bij het eerstvolgende tankstation worden we bij het tanken geholpen door een onverstoorbare madam die samen met ons de beste kaart uitzoekt. Intussen zijn er vier nieuwe klanten bijgekomen, die geduldig hun beurt afwachten, zonder lastig te worden. Het doet voor ons , Belgen, erg ongewoon aan iedereen zo rustig te zien.




We volgen vervolgens de nr1 route in zuid-westelijke richting tot Rangitata, dan nr79 naar Fairlie en de nr8 tot Lake Tekapo. Ongelooflijk mooie streek met aan weerszijden  van de weg wilde lupinen, roze-blauwe-witte-gele zover het oog reiken kan. We raken bijna niet vooruit omdat we tè veel foto's willen nemen terwijl we naar de sneeuwbergen toe rijden.

.



We rijden verder langs de nr8 naar Lake Pukaki waarlangs we naar Mount Cook kunnen rijden.
 Dit gehele gebied is ongelooflijk ruim-Lake Pukaki bevindt zich in een vlakte omringd door sneeuwtoppen. Het landschap doet zelfs prehistorisch aan. We kunnen ons hier perfect in het Jura tijdperk voelen.
 Wanneer we ons realiseren dat het reeds flink in de namiddag is en dus te laat om nog heen en weer naast het meer naar Mount Cook te rijden (2x50 km),besluiten we om eerst in te checken in ons hotel in Twizel.  We moeten op tijd in checken, hebben we gemerkt omdat de recepties van de hotels niet altijd laat open blijven. Daarenboven houden we rekening met het feit dat het oudejaarsavond is. Nu kunnen we rustig naar Mount Cook rijden.We rijden zo ver mogelijk door langs de westelijke zijde van het meer, gaan vervolgens over op een kiezelweg, maar vinden de berg niet wegens te veel mist. We zien wel vele bergen rondom ons maar dan slechts de onderzijde tot aan de wolken. Het is dus moeilijk uit te maken welke de hoogste is. Wel zien we het meer naast ons overgaan in een uitgestrekte vlakte vol zwerfkeien, welke de voorbodes zijn van de gletcher die zich hogerop bevindt van de betreffende berg.
Omdat het donker wordt keren we terug naar het hotel om nog net op tijd binnen te zijn om eten te krijgen. Hier op het Zuid eiland hebben we tot nu toe ondervonden dat de keuken sluit om negen uur.
Zelfs op oudejaarsavond maakt het geen verschil. Even later merken we dat er ook geen festiviteiten zijn en geen vuurwerk. Iedereen slaapt rustig.
We merken dat er hier meer toerisme is, dit gebied is ook in de zomer in trek voor het skiën en wandelen.