Vandaag was het een korte rit van een 35 km maar best een zware rit, zowel fysiek als emotioneel. Vroeg vertrokken aan de albergue, hoewel we gisteravond nog een fijn gesprek gehad hadden met een Hongaars en een Duits meisje in gezelschap van een Deense man.Je zou denken we sturen alle politiekers eens op de camino met hun eigen rugzak en de problemen zouden zich zelf oplossen. Het was de rit naar Cruz de Ferro, met een stop aan het befaamde kruis. We bezochten het kerkje van Rabenal de Camino, prachtig in zijn eenvoud. Vandaar richting Cruz de Ferro, van 870 meter naar 1425 meters en dan door naar 1510 meters. Aan het bekende kruis dan het briefje en steentje van Liede en tiebe achter gelaten. Ook ons kruisje kreeg daar een plaatsje. Was echt een emotioneel moment.Beetje aan het kerkje gezeten en dan verder naar El Acebo. Prachtige vergezichten, niet te vatten op foto's. Vanavond in het dorpje dan een gesprek gehad met een Duitse jongen die de camino doet. Was ook in Australië geweest en dat schept altijd een band. Ging naar Finestre door omdat híj daar de zon zag opkomen aan de éne kant en ondergaan aan de andere kant, zoals het leven eigenlijk is. Was leuk gesprek. Ook een paar oudere dames tegengekomen van Kalmphout met de fiets naar Santiago. Respect, ook voor Katrien.
Na een onrustige nacht dankzij onze bovenburen zijn we dan op weg gegaan naar de volgende beklimmingen. Het werd al vlug heuvelachtiger en in de verte doemde de bergketen al op. Je kon er zelfs al van zover zien dat er hier en daar nog wat sneeuw lag. De landschappen werden terug een beetje gevarieerder. We zíjn dan over de Romeinse brug van hospitaal de orbigo getrokken. Hier kreeg Katrien een compliment van een oud Spaans vrouwtje voor wat ze deed. Dan verder richting Astorga, een stuk met de wind op kop, niet te doen. Ben blij dat we die wind niet op de meseta en de campo gehad hebben. In Astorga was er juist een processie bezig waarbij ze een hostie door de stad dragen. Ook de kerk bezocht, prachtig. Niet de kathedraal maar de kerk van bartholemeus. Morgen rijden we verder naar El a cebo over de Cruz de Ferro
Gisteravond op het terras nog een paar leuke gesprekken gehad. Eerst met een Baskische met een Argentijnse verloofde over het leven en werken in het huidige Spanje. Dan met Frank en ilja over het hoe en waarom van hun en onze camino. Was een echt leuk gesprek.
Vanmorgen vroeg vertrokken richting Leon. Het was terug wat frisjes en we schoten goed op. Rond 11u 30 waren we er reeds. Gaan kijken of we konden inchecken in ons hostel, normaal mochten we maar om 14 uur binnen maar het mocht toch vroeger. Omkleden en dan stad in, bezoek aan kathedraal en andere gebouwen, maar wij vinden Burgos toch mooier.
Tijdens het fietsen een mooi stukje natuur gezien, juist voor de brug over de Rio Ebro. Morgen nog een kalme dag en dan op naar Cruz de Ferro.
Vandaag enkele gegevens, we zijn voorbij de 2000 km gegaan, hebben er nu 2029 km afgelegd, hiervoor hebben we 140 uren nodig gehad. Hiervan zijn er 14823 meters die we hebben moeten klimmen. Dit wilt ook zeggen dat we vandaag tot op minder dan 400 km van Santiago de compostela geraakt zijn. Nog een week fietsen en onze droom van een jaar voorbereiding is gedaan, of begint het dan pas?
Vanmorgen zijn we in een kerkje geweest, niemand binnen, prachtige muziek en dan brengt dat toch iets teweeg in je. Of het antwoord van een Australische dame waarom ze de camino doet, dat ze heel haar leven gezegend is geweest en geluk heeft gehad en ze iets wilt terugdoen. Of de gesprekken onderweg over WO 1 met vele nationaliteiten en dan kom je tót de vaststelling dat zoveel families iemand verloren hebben toen. En steeds de vraag waarom al die mensen zichzelf zo laten afzien op weg naar het graf van Jacobus. En met die gedachten maal je de kilometers af.
Vandaag nog maar eens met mijn fiets bij de velomaker geweest. Was al van in Burgos met slepende remmen vanachter aan het fietsen. Ook zat mijn nieuwe achterwiel niet goed. Was vergeten om het vast te zetten, maar nu ziet er alles oké uit. Het was vandaag ook weer door een stuk van de meseta en de tiero de campo met vandaag de wind op kop.
Deze morgen om 5.45 uur opgestaan. Zouden vroeg verrekken om voor de grote warmte op onze bestemming te zíjn. Onderweg een Nederlands koppel en twee andere Nederlanders gezien en een babbel mee gedaan. Met nog een Vlaming die niéts zei is dat al van fietsers die we gezien hebben. We zijn vandaag door de meseta getrokken, met de fiets gaat het wat vlugger maar chapeau voor de wandelaars. Zei moeten echt kilometers en kilometers door de vlakte trekken zonder schaduw en vandaag ook weer in temperaturen van meer dan 30 graden in een blakende zon. Jammer maar veel van de kerken hier zijn gesloten. Je ziet echt kilometers na kilometers niets anders dan korenbloemen, papavers en goudkleurig graan. Echt een gebied om in je gedachten alles te overlopen. We hebben onderweg ook een kruisje gekocht voor Siepe om samen met het briefje en steentje van Liede en tiebe achter te laten aan Cruz de Ferro. Vannacht slapen we in hotel El Apostol in Fromista. Morgen verder naar Léon. Voor de rest gaat het met ons goed.
Lang uitgeslapen tot 7.30 uur en dan op naar Burgos. Naar de fiets hersteller. Nieuw wiel voor mij en van alletwee nieuwe remblokjes. Na een uurtje de stad in. Katrien de kathedraal binnen en ik op wacht bij de fietsen. Na een uur kwam ze terug, ze had nog niet alles gezien. Dan bagage en fietsen in hostel gaan afgeven en iets gaan eten. Douche genomen, siësta gedaan en dan nog wat rondwandelen in de stad. s Avonds in een albergue de pelgrims mis bij gaan wonen. Op het einde werden de pelgrims nog eens gezegend en een buen camino toe gewenst van de aanwezigen. Dan vroeg in bed. Je kon niet veel doen, om 20 uur was het hier nog meer dan 30 graden
Vanmorgen na een goede nachtrust in 2 aparte bedden een sober ontbijt maar voedzaam vertrokken richting Burgos. De sliert peregrinos te voet die zich door de velden voortbeweegt blijft toch steeds een indrukwekkend gezicht. Na een stukje op de grote baan zijn we dan maar terug de route beginnen volgen. Onmiddellijk een klim van 4,5 km aan 5% doet een mens deugd 😯. Je wordt natuurlijk steeds beloond door de prachtige natuur. Je ziet in de verte nog steeds toppen met een beetje sneeuw . In een klein dorpje zíjn we gestopt bij een bar om wat te eten, bleek dat ze niets hadden maar het volgende dorpje zou er iets zijn.Deze uitleg allemaal in het espagnol. Inderdaad er was een bar met eten.en maar door fietsen, de ene helling na de andere en zweten. Momenteel mogen we niet klagen van het weer in de morgen frisjes maar in de namiddag rond de 30 graden en zon. Dan nog eens de abdij van San Juan de Ortega bezocht. Als je dan mensen met de rugzak ziet toekomen en te horen krijgen dat alles completo is en ze nog een stukje verder mogen, dat is erg. Wij met de fiets verder en opeens een ander landschap. De snelheid ging ook plots omhoog. Om 15 uur bij ons verblijf na 73 km. Morgen naar Burgos een kleine 15 km.
Zo juíst lekker gegeten bij de zusters cistenzers, onze salade voor bij het hoofdgerecht werd de entree voor de soep. Maakt voor de rest was het picobello, leuk gesprek gehad met een Australische dame over # onderwerpen. Dat is ook de camino.
Vanmorgen na een goed ontbijt vertrokken naar Sto Domingo de la calzada. Was een mooi stukje fietsen langs het stuwmeer. Onderweg gestopt bij iemand langs de kant van de weg voor een stempel, had daar een kraampje opgezet voor dit doel. Dan in navarette de kerk bezocht, prachtig om kippenvel van te krijgen. Terwijl ik de kerk bezocht stond Katrien leute te maken met een Engelsman en een Zwitser. Dan door naar Sto Domingo de calzada op zoek achter een fietsenhersteller. Juist te laat het was siësta tijd. Dan maar naar onze kamer in Hospederia cisterciense. De kathedraal bezocht en de kip en de haan gezien. Maar de kathedraal is prachtig. Als je ooit in de omgeving bent moet je dit bezoeken. Om 5 uur dan naar de fietsenhersteller, die zei de as van je pion is defect, contact met fietsenhersteller in België, nieuw wiel en pion versteken. Nog een derde geraadpleegd, die heeft wiel gedemonteerd en alles eens bekeken en vond niets. En dat allemaal in het Spaans. Vandaag ook ervaren hoe behulpzaam de mensen hier zíjn. Er was iemand die ons van rotonde tot rotonde begeleid heeft om de juiste weg te vinden. Ook de fietsenhersteller wou niets voor zijn tijd en het werk. Seffens gaan we het avondeten hier in het klooster gebruiken.
Vandaag maar een 50 kilometers gedaan. Het was veel klimmen en afdalen. Ook zondag en dan moet je goed zoeken of er iets open is.Ook de warme temperaturen in de namiddag maken het moeilijker. We hebben de ministerie de Irache en de wijnfontein bezocht, er kwam helaas enkel water uit. Dan onderweg nog eens gestopt voor een gesloten kerkje.Door Los Arcos gereden naar Torres Del Rio. Hier ook kerkje gesloten en winkel gesloten. Dan maar door naar Logroño.terrasje gedaan en in de kamer onze voorraad opgegeten. Restaurants openen hier maar van 19.00 uur. Seffens licht uit en eens bijslapen.
Deze morgen vroeg vertrokken uit Pamplona, het is toch altijd zoeken om een stad uit te raken. Voordeel is dat je dan altijd wel iemand ziet van de voorbije dagen. Route aangepast om toch maar het kerkje van Sta Maria de Eunate te zien. We vroegen ons de eerste kilometers af of er iets mis was met onze fiets. Maar nee, het was bergopwaarts en asfalt dat niet liep. De geneugten van de dag ervoor vloeiden dan ook vlotjes uit ons lichaam weg. We zwoeren op een korte ritdag niet zoveel meer te drinken. Maar dat zijn ook de momenten waar je van geniet. De geur van de brem in bloei, van de korenvelden en alle andere zaken in de natuur. Een roofvogel die boven je hoofd mee aan het vliegen of glijden is. De voldoening als je weer een lastige helling genomen hebt. Dat zijn allemaal dingen die je niet ervaart als je met de auto door het landschap raast naar je eindbestemming. Of eens stoppen in het kerkje van Sta Maria de Eunate, daar mensen uit België tegen komen die respect hebben dat je dit doet. Het doet toch wel deugd. Dit is echt een prachtige streek. We zijn dan door puente de la reina gereden of gewandeld. Prachtige kerk bezocht. Aan het beroemde brugje zijn wij dan ook beroemde Belgen geworden. We zijn geïnterviewd geweest door de Duitse tele 5. Ook een Nederlander gezien op de brug met een praatje. Gevolg was dat we 4 km teveel geklommen hebben aan 7 %. Het was ondertussen al tegen de 30 graden en veel zon.We zijn dan iets gaan drinken in Mañera. Hier een gesprek in het Duits begonnen met een Nederlander. Ik ondertussen in het Spaans met Columbianen over mijn fiets. Denk dat dit de echte Camino is. Moet wel zeggen dat we vannacht in een appartement slapen voor ons alleen. Wou nog wel eens dicht slapen na drie nachten in een stapelbed. Er staat ook een wasmachine die al gebruikt is.
Deze morgen iets later opgestaan. De Israëlische meisjes waren al voor 6 u vertrokken. Het deed wel deugd om tot 7u30 te kunnen slapen. Er stonden maar een 20 tal km op het programma. De zon was al van de partij, maar het was toch maar frisjes op de fiets.
Tegen 11u in Pamplona aangekomen. Eerst naar Toeristische Dienst om plannetje en dan naar de kathedraal. Daar we maar vanaf 13 u binnen mochten in Alpha Hostel nog eerst enkele tapas gaan eten. Het was prachtig zitten op de Plaza Del Castillo. Anna, het Australisch meisje kwam opeens bij ons. Ze waren 's morgens heel vroeg te voet vertrokken. Na onze bagage en fiets te hebben weggebracht, zijn we de stad ingetrokken. Het oude stadscentrum is heel gezellig met veel restaurantjes. Bij eentje gingen er juist mensen weg en die zeiden dat het heel lekker was. Dus wij naar binnen. Heel lekker gegeten voor 23 € voor 2 personen met fles wijn. Voorgerecht ik asperges en Bert paëla, hoofdgerecht ik gegrilde zalm en Bert gegrilde inktvis. Dessert een stukje ijstaart en flan caramel.
Op de terugweg ook de twee Israëlische meisjes van gisteren ontmoet. Ze gaan niet tot Compostela, ze hebben maar tien dagen. Hun kindjes zijn nog klein en anders is het te lang.
We liggen op de kamer met een Duitser die pas aangekomen is en morgen aan zijn camino begint eneen Belgische vrouw die we gisteravond ontmoet hebben.
Inderdaad, vandaag zíjn we de Pyreneeën overgestoken. Vanmorgen gestart met een klein beetje miezeren om 7.45 uur. Dat voor een klim van 27 km. Vol goede moed en met de gedachte van een slak komt er ook. De eerste kilometers gingen goed maar na een tijdje krijg je de gedachte dat je er nooit gaat komen. Maar bij elke zes pedaalslagen ben je weer 10 meter dichter bij het einddoel. Onderweg zagen we ook weer twee Nederlanders terug die we de tweede dag ontmoet hadden. Bovenop de ibieneta kregen we een kop warme koffie en een koekje van Nederlandse mensen díe hun bewondering voor ons uitspraken. Dat deed wel deugd. Dan naar Roncevalles achter een stempel waar we iemand van Maaseik ontmoet hebben. En toen op naar Zubiri onze hostel. Bij het avondeten mensen ontmoet van Calgary, Singapore en Sidney, morgen naar Pamplona. We prijzen ons gelukkig dat we ondanks de moeilijkheid zoveel mooie dingen zien.
Ja we zijn er geraakt. We staan aan de voet van de Pyreneeën. Vandaag 93 km met 1230 hoogtemeters aan een gemiddelde van 14.7 km. Ja ik sta in bewondering voor Katrien. Het was niet eenvoudig. Maar de streek was sprookjesachtig, het ene vergezicht was al mooier dan het andere. vanavond gaan eten en een beetje gebabbeld met Belgen uit de regio van Brussel. Vannacht slapen we in een refugio in een kamertje met 4. Eentje is een Iers meisje van Dublin. We slapen in een stapelbed. Dat is geleden van in mijn Chiro tijd.😆 Vandaag ook een stèle tegengekomen met nog 849 km erop.
Vandaag rustdag. Na het ontbijt de zakken bekeken en alles wat we nog niet gebruikt hadden en teveel mee hadden, sturen we terug. In totaal 4 kg. Daarna naar Decathlon om onze fietsen te laten nazien. Gelukkig maar, de kettingen moesten van beide fietsen vervangen worden, de versnellingen geregeld, binnenband vernieuwd. Na enkele uren konden we ze terug ophalen. Gelukkig lag het winkelcentrum erbij en konden we eens rondlopen en iets gaan eten. Het weer is wisselvallig en veel wind. In de late namiddag wandeling gemaakt naar Dax. Vanavond vroeg naar bed want morgen rijden we richting St Jean Pied de Port, aan de voet van de Pyreneeën.
Deze morgen om zes uur wakker geworden van de regen, om zeven uur als we opstonden was het prachtig zonnig weer😀maar tegen dat we gingen vertrekken was de onverwachte regen terug op het appel. Wij zijn er verwonderd over hoe gemakkelijk je dit naast je neerlegt. Regenkleding aan en hop we zijn weg richting St Paul lés DAX langs kleine dorpjes zoals Pissos, Labouheyre enz. weer door de Landes. Als je je hoofd wilt leegmaken moet je hier komen fietsen. Naar het asfalt of de natuur kijken en ondertussen stampen tegen regen en wind. Ondertussen er nog van genieten ook. Een mooie regenboog of een fazant. We zien nu en dan ook eens een college pelgrim.
Dimanche matin, eerst boodschappen gedaan in de Carrefour. Dan vertrokken naar de abdij van La Sauve, mooi om te zien. Verder via de omleidingsroute richting Cadillac. Stempel gehaald in bureau van Toerisme, kerk bezocht en verder de Landes in. Had er hoge verwachtingen van, de natuur is mooi maar na kilometers en kilometers crumble asfalt wordt het toch een beetje saai. En dan was er natuurlijk weer de wind en regen die uit de verkeerde kant kwamen 😢. Maar we konden nu en dan eens een beetje troost vinden in de kerkjes die we voorbijreden. Vooral het kerkje in Louchats was prachtig. We waren blij dat we na 78 km mochten stoppen om te overnachten. Na de douche zijn we dan gaan eten in d Gascoigne. Na een uurtje was er nog geen kok, die baas zei maar van het is moederdag geweest en hij is moe en een beetje gaan slapen. Tot mijn schatje in haar colère sloeg. Denk dat hij dan rap zijn vrouw gaan halen is om te koken voor ons. Het was wel lekker en katrien kreeg het grootste bord. Op een bepaald moment was het juist of we in de film van le tchi's aan het meespelen waren. Het was toch een leuke avond na alles. Ze hebben ons dan ook gewezen op de pelgrim en de steen van het is nog maar 1000 km.
Genieten van de vlucht van twee roofvogels die met mekaar aan het spelen zíjn, de mooie kastelen en wegvluchten uit de steden terug de natuur in..Bij regen en hagel je regenkleding aandoen en verder fietsen, terwijl je thuis de deur niet zou uitgaan . De vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen die je onderweg iets vraagt. Genieten van mekaar ook al fiets je 100 meters van mekaar af. Elke morgen je zakken terug inpakken en aan de fiets hangen. Zweten om de verdomde láátste heuvel op te zwoegen naar je slaapplaats. Onverwachte ontmoetingen en gesprekken, ook dat is onze camino. Ook de reacties van de kinderen en kleinkinderen en alle andere mensen maken onze camino.
Begin van de dag mooi warm weer. Ook een prachtige rit door de bossen. Een everzwijn de weg zien oversteken enkele meters voor Bert zijn fiets! Bert had niks gezien, hij was in zijn boekje aan het kijken voor de weg, wat hij trouwens heel goed doet, nog maar weinig verkeerd gereden. Lekkere aardbeien gegeten aan kraampje. Tegen 11u30 begon het te onweren, we zaten juist tussen 2 dorpen. Het begon te gieten, zelfs met hagelstenen. Toch doorgereden tot we een hokje zagen om te schuilen. Daarna klaarde het een beetje op en reden we door de wijnstreken. We zagen wegwijzers naar Lussac, Puisseguin, St Médard. Eventjes halt gehouden in St Émilion, waar een wijn weekend doorging. Neen, geen wijntje geproefd, maar braafjes een koffie gedronken 😊, we moesten nog een eindje fietsen! Aangekomen in Créon tegen 17u en we hadden 88 km op de teller.
Vandaag een zware tocht gedaan in de Charentes. Had deze wel verkeerd ingeschat. We hebben 86 km gedaan bij een temperatuur van tegen en meer dan 30 graden. Maar we hebben 1036 hoogtemeters gedaan. We hadden ook plak asfalt, maar de streek is prachtig. Nadeel van het niet toeristisch zijn, is dat er ook niets is om iets te drinken. Vannacht slapen we in St Aulaye (begin van de Dordogne) in een hotel waar ze een cuvee de trolles schenken. Zitten nu aan de aperitief met een plancha. Onderweg spontaan water aangeboden gekregen van een dame of aangebeld bij een huis om onze drinkflessen te vullen en ondertussen ons verhaal vertellen. Sta elke dag in bewondering voor Katrien dat ze iedere dag de soms zware tochten tot een goed einde brengt.
