Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Blijf geloven in een toekomst Ook al lijkt de kans maar klein Blijf geloven in het leven In je denken en je doen Blijf geloven in oprechtheid En in normen van fatsoen Blijf geloven in de mens Die zich voor jou heeft ingezet Blijf geloven in het wonder Dat jouw angsten overwint Blijf geloven in de onschuld En de glimlach van een kind Blijf geloven dat een ander Ook voor jou wat over heeft Blijf geloven in de liefde Alle dagen dat je leeft Blijf geloven in de waarde En het doel van je bestaan Blijf geloven dat de mensen Eenmaal samen zullen gaan
Jullie laten me lachen van s morgens vroeg tot s avonds laat Jullie laten me huilen wanneer het even niet gaat Ik zou zonder mijn vrienden niet weten wat ik moet Een paar lieve of troostende woorden, maakt je dag altijd weer goed Dank voor jullie vriendschap het draagt bij tot mijn geluk Jullie zijn me dierbaar.. stuk voor stuk ...
Zoveel prachtige redenen om te leven Ogen even sluiten voor je stil verdriet Wat in je hart geborgen zit vergeelt niet Aarzel niet om naar het geluk te streven
Alleen door goed te kijken naar wat je ziet Zal het geluk voor iedereen zichtbaar zijn Geen geboorte en overlijden zonder pijn
Leef dit leven met een lach en een traan Geniet van het goede wat je beleven mag Praat met de sterren en lach naar de maan
Leer te leven ook op een regenachtige dag Want achter deze grijsomrande wolken Schijnt de zon met zijn onvermoeide lach ...
Dromen horen bij een mens het is als kijken door een grote lens ze laten je in een ander leven kijken, en de dingen even anders lijken.
Even in een ander leven zijn, weg van verdriet en pijn, weg van alle zorgen. In een droomwereld verborgen.
Maar als je dan weer wakker wordt en je weer in de realiteit, van het echte leven stort, dan is het weer voorbij,
Het is weer zoals het vroeger was, gewoon weer terug het leven van alle dag , ook al gaat het niet altijd over rozen, Hier hebben we toch voor gekozen...
Gebruik je innerlijke kracht om in dit leven te geloven om te kunnen blijven bloeien de donkere dagen voorbij te laten gaan en naar het licht toe te groeien
Gebruik je innerlijke kracht om de weg te betreden die je naar het geluk toe leidt om je tranen te overwinnen en terug te kijken zonder spijt
Gebruik je innerlijke kracht om te blijven groeien door het verloop van de dagen om je taak te blijven doen zonder veel te klagen
Gebruik je innerlijke kracht om te zijn wie je bent om in alle oprechtheid mens te zijn met je zorgen, je hoop en je verlangen met de vreugde en soms ook wel de pijn...
De bloem die ik bedoel is al eeuwen oud, en zal nog eeuwen blijven bestaan. Het is een bloem, waar iedereen van kan genieten. waar iedereen van houdt ....
Ze staat in het mooiste paradijs, met de mooiste vlinders. Het is de bloem met de mooiste blaadjes, en ze staat op het mooiste plekje.
De mensen die de bloem gezien hebben, beschrijven haar als de mooiste op aarde. Je kent ze vast ook wel ... haar naam is Liefde... en o zo groot aan waarde ...
Op je levenspad kom je heel wat mensen tegen. Sommigen maar heel even, anderen ken je je hele leven.
Maar het zijn de mensen die het kortste bij je staan, die door hun liefde voor jou je hartje zijn binnengegaan.
Naar deze mensen toe is jouw liefde onvoorwaardelijk, en een afscheid van hen is daardoor voor jou onaannemelijk.
Toch is dat afscheid nemen je misschien al een aantal keren overkomen, en hebben pijn, onbegrip en leegte je hart overgenomen.
Want vaak wordt je liefde nog groter na het verlies van een voor jou zo dierbaar mens. Ze nog even te mogen zien, dat is dan op dat moment jou grootste wens.
Met gesloten ogen en diep gezonken in gedachten zijn ze dan weer even zichtbaar. Hun liefde en warmte wordt dan ook weer even tastbaar.
En dan, heel even, door emoties overmand, neemt verdriet de overhand.
Je wordt je heel intens van het gemis bewust, en vindt daarin maar heel moeilijk je rust.
Maar bedenk, het zijn juist die mooie herinneringen waarin je die rust zou kunnen vinden. Door te denken aan die mooie momenten, je weer even met hen te kunnen verbinden.
Het zijn juist die fijne herinneringen die je helpen het gemis te verdragen, en na verloop van tijd het verdriet doen vervagen.
Ook laten zij weten dat er nu nog mensen leven, die hun onvoorwaardelijke liefde aan jou willen geven.
Zij zullen met hun liefde je hartje raken, en samen met jou nieuwe herinneringen maken.
Jouw liefde is dan ook voor hen van onschatbare waarde, en in hun gedachte wel het allermooiste hier op aarde.
Geniet daarom van de fijne momenten in dit leven, dan zullen ze je mooie herinneringen geven!!!!
Ook al is het leven soms een beetje hard en maakt het je even wat verward, weet dan dat er ergens... iemand is die aan je denkt, en je een warme vriendschap schenkt. Het is een deel geworden van je leven, ook al wordt het virtueel gegeven. Een lieve zin, een warme groet, doet iedereen steeds goed!
Samen een kopje koffie drinken Een belletje zo klein Het kan zo simpel klinken Maar voelt zo ontzettend fijn Even iemand die er is Die zomaar aan je denkt Dan gaat verloren het gemis Door de glimlach die men schenkt Het geeft het leven zon De eenzaamheid verdwijnt Ik wou dat het wat vaker kon Opdat die zon immer schijnt Verbaasd keer op keer Als er iemand zegt: Kom maar af,de koffie staat klaar , En weet je wat ik leer? Er is vriendschap daar!
Het kind dat wacht Nog stil en zacht Zal weldra uit het duister gaan Bevestigd worden met een naam En daarna leven op eigen kracht .
Er wacht een onbekende reis Waarvan niemand weet welke prijs De weg van het leven Zal vragen of geven Wat fout is, wat wijs.
Daar, ver terug, zie ik wuivend staan, Mijn eigen kind, klaar om de wereld binnen te gaan, En nu weet ik dat zijn reis, Niet zonder zorg was, niet zonder prijs, En dat mijn kind, zijn kind, ook eens die reis zal gaan ...
Nooit gedacht, maar toch is het waar, Vandaag bestaat mijn blogje één jaar . Ook al zien we elkaar niet toch delen we in elkaars vreugde en verdriet
Stilaan groeit er een vertrouwen in elkaar, beetje bij beetje en elke dag een beetje meer iedere dag zijn we met een groetje daar en de band wordt hechter, iedere keer weer
We kennen elkaar enkel van fotos op de blog misschien, en toch is het niet hetzelfde als in het echt, want soms als je elkaar hebt gehoord of gezien wordt de vriendschap nog meer oprecht
Lieve vrienden zijn jullie geworden, Meestal onzichtbaar maar toch, ik ben heel blij dat ik jullie op deze manier heb gevonden En ik hoop nog lang door te gaan met mijn blog
Echte Vrienden kom je tegen, In tijden moeilijk. In tijden slecht. Een vriend dat is iemand, die niet bang is , en gewoon zijn mening tegen je zegt. Een echte vriend is de gene.. Die naar je luistert, Die met je huilt. en met je lacht. Die tegen je in durft te gaan , op momenten, dat je het soms ook niet verwacht Echte Vriendschap, dat iets van over en weer !!! Het is geven en nemen. en zeker geen 1-richtings verkeer. Vriendschap , dat moet je onderhouden, Daar moet je wat voor doen. Daar moet je voor vechten, Het kost een lach, en een traan, Soms ook een dikke zoen. Vrienden geven je leven zin, Ze zijn de zon na iedere regenbui. De lach na iedere traan. Ze zijn de basis voor je levensweg. Ze geven zin aan je Bestaan..!!!!
