Wat is dat !!!!!! We hebben een boottocht van 2u30 voor de boeg. We zijn nog maar net vertrokken of er steekt een fel onweer op. De boot wiebelt van hier naar ginder Twee mensen moeten aan de andere kant gaan zitten om de boot in evenwicht te houden. Meer hoef ik daar niet bij vertellen zeker. Blijkbaar ben ik één van de weinige die ongerust was. De meesten lagen gewoon een dutje te doen, en zeiden achteraf er niks van gemerkt te hebben.
En opeens is daar terug de zon, het meer is weer kalm en zo varen we rustig de haven binnen. Maar ik heb ze toch genepen hoor.
Na het bezoek aan de drijvende eilanden varen we verder naar het eiland Isla Taquila. Amai, amai waar zijn we aan begonnen. Dit eiland ligt op een hoogte van 4000 meter. En we moeten nog een heel eind naar boven. We wandelen, slenteren naar boven. Op sommige plaatsen is het verdorie zo steil dat ik mijn adem kwijt geraakt. Ijl is de lucht hier, en dan nog zo warm (pffffff). Na misschien wel 20 keer gestopt te hebben komen we boven aan. Het is de moeite waard. Het uitzicht is prachtig, we hebben zicht op de verschillende eilanden. De klederdracht van de mensen is heel mooi. Hier breien de mannen en naaien de vrouwen.
Met een mooi uitzicht nemen we onze lunch. Ik heb een heerlijke zalmforel gegeten. Dan nog wat rondneuzen en filmen, en dan beginnen we aan de afdaling.
WAT IS DAT ???? Zeker een 550 rotsblokkentrap naar beneden. Je moet nogal uitkijken waar je je voeten zet.
We moeten toch een aantal keren stoppen om op adem te komen en nog wat foto's te nemen.
We vertrekken om 7 uur naar het Tititacacameer. We meren eerst aan bij de drijvende eilanden. Het is absoluut de moeite om te zien, maar hier wonen No Way.
De eilanden zijn opgebouwd uit zand en wortels, daar bovenop wordt kruislings riet opgelegd. Deze peruanen leven hier echt met het minimum. Ze wonen in een heel klein huis met gans de familie. Het huis bestaat helemaal uit stro. Koken wordt buiten gedaan. In de winter vriest het min 10 graden, en om zich te verwarmen kruipen ze nog wat dichter bijeen. Het is haast onmogelijk om er te wonen. Ze zouden met 2500 zijn die overschillende eilandje verdeeld zijn. Er is zelfs een drijvende school.
We zijn met zijn allen uit gaan eten om Mozes uit te wuiven, en om Saskia te verwelkomen. Mozes moet een tweetalige groep gaan leiden. Hopelijk doet Saskia het even goed. We zien wel.
Onze pa heeft cavia gegeten, en vond het heel lekker. Ik heb alpaca gegeten, en dat was ook heel goed te smaken.
Voor de rest was het een gezellige boel. Op tijd naar huis want morgen moeten we om 6 uur weer debout
De volgende halte is Raqchi.Hier maken we een wandeling door de site. En natuurlijk ook weer veel panorma foto's nemen. Ik durf het bijna niet meer te schrijven. Overal waar je komt is de natuur helemaal anders, maar toch altijd even prachtig.
We stijgen van 3900 meter naar 4300 meter tot Roya. De lucht blijft toch wel ijl. Dat voel je toch bij de minste inspanning.
Bergen met sneeuw wisselen zich af, met bergen met bomen, rotsen en dan weer volledig kaal.
Dan arriveren we in Puno. Euh voor mij de smerigste stad die ik ooit heb gezien. Het is een echte vuilnisbelt in het midden van de straat, gewoonweg een stort. Ontzettend druk en vooral weer veel taxifietsen. Mooie momumenten zijn beplakt met van alles en nog wat.
Deze stad is vooral ook berucht voor de smokkel met Bolivie. Ook om zijn omkoperijen enz.
Maar wij trekken verder naar de baai van Puno, die is echter heel wat anders. We verblijven er 2 nachten.
Nu ga ik me klaar maken om te gaan eten.
De groetjes aan iedereen, en dikke kusjes aan de kleinkids van onze pa en mij
Alléé we staan weer met de kippen op, gisteren zijn we er samen mee gaan slapen. Om 8 u zijn we gaan slapen. Vandaag 5 u 30 op. Het is een heel stuk frisser, maar dat geeft niet hoor, want het wordt een lange busreis vandaag. Natuurlijk voorzien van de nodige stops.
Urcos is het eerste dorp waar we halt houden. Op de markt eten de peruanen hun ontbijt. Ze worden niet graag gefilmd. Hoe zou je zelf zijn. Maar overal waar je stopt zijn er ook altijd cadeautjes. Het probleem is dat het ongeveer altijd dezelfde zijn.
Onderweg staan er natuurlijk veel lama's. Nu kan ik eindelijk de namen onthouden : de vicunia, de lama, de guanaco en de alpaca. De wol van de alpaca is de duurste.
We hebben in de bus ook cocabladeren vermengd met kalk gegeten. Dit zou veel energie moeten brengen. Je voelt inderdaad wel de verdoving. De gids, Mozes lacht er mee en zei dat je een wandeling van een uur gemakkelijk in een kwartiertje kan doen. Maar ik vind dat het vies smaakt.
Het is een wisselvallige dag. Het heeft fel geregend en na een paar minuten scheen de zon weer, en dan was het weer onmiddellijk 25 graden.
Els ik zal morgen nog eens proberen, maar ik denk dat ik reeds te veel foto's heb genomen, en dat daardoor het opladen lang duurt.
Bart, ge moet maar eens aan ons Els vragen hoe dat marcheert.
Els ik zal morgen nog eens proberen, maar ik denk dat ik reeds te veel foto's heb genomen, en dat daardoor het opladen lang duurt.
Bart, ge moet maar eens aan ons Els vragen hoe dat marcheert.
Na ongeveer een uur daarboven in verwondering te staan, zijn we aan de afdaling begonnen. Dan mag je echt geen hoogtevrees hebben, want het zijn steile, grote trappen. In 90 procent van de gevallen is er ook geen leuning. Als je nog wilt genieten van het landschap, moet je effectief stil staan. Ik zou met regenweer niet naar beneden durven.
Het frapante is wel, als we juist beneden waren, is het beginnen te gieten, te gieten. De weergoden waren absoluut met ons.
Eind van dit verhaal :het was een unieke ervaring.
Nog een tipje voor de liefhebbers. Je kan de beklimming van de Machu Picchu ook tevoet doen. Maar dan doe je er wel 4 dagen over en verplicht met gids.
Vandaag zijn we vrij vroeg in hotel. Dus heb ik de tijd om mijn koffer nog eens onderste boven te halen en nog wat te tokkelen.
Voor de rest van de avond houden we het rustig.
Zoneke : foto's bekijk ik eerst via mijn digitalleke hé, en dan in dropbox en zus doet het werk. Gemakkelijk hé.
En heu van ben ik nog dieper moeten gaan dan gisteren. Als ze indertijd die trappen ook een gelijk maakte hé, dan was het voor iedereen gemakkelijker. Lange benen zijn natuurlijk in het voordeel.
En ooit hé, ooit hé dan kom ik toch ook nog eens in New York hoor ;-)
Dochterlief : gisteren heb ik nog een paar foto's doorgestuurd. Maar nu hebben we vooral foto's getrokken met het "nieuwe" fototoestel. Dus ik moet nog zien of ik het goei kabeltje heb. En jou vakantie zal er vlugger zijn dan je denkt.
Tantie : naar Peru kom je niet voor te rusten hé. Maar ieder zijn keuze hé, geniet met
Volle teugen van je verdiende vakantie. Ik ben supercontent voor jou
Rond zes uur komen we aan in het chique hotel Casa Andina Sacred Valley. In de middle of nowhere. Na een sandwichke gegeten te hebben en een douche genomen te hebben kruip ik direct in mijn beddeke. Morgen staat Machu Picchu op het program.
Amai, dat is ne ferme trip. Knap, met geen woorden te beschrijven. Als we beneden in het dorp aankwamen, en als ik dan zag waar we "te voet" naar toe moesten, zakte de moed in mijn schoenen. Ijle lucht, oneindig veel trappen. Wat doe jel dan ? Ga je mee of blijf ik bij de bus.
Uiteindelijk besloot ik om toch mee naar boven te "kruipen". Grote stenen trappen, zo ongelijk mogelijk, dan een kleine trede, dan een reuze trede. Maar hoera, hoera, ik ben er geraakt. (Wel met een paar tussenstoppen, maar dat deed iedereen). Nu weet ik niet meer welke term ik moet gebruiken, maar het uitzicht hierboven was superieur. Langs alle kanten hebben we gefilmd, en foto's genomen. Nie te doen. En geloof me, ik was trots op mezelf.
Na een even moeilijke afdaling en even uitpuffen zijn we nog naar een plaatselijke cafeetje geweest.
Het zijn gewone huizen, maar als er een rode plastiek zak aan een paal hangt wil dat zeggen dat er bier gebrouwen wordt. Het ene bier heette tsitsi (bah), dit is maisbier. Het andere was fructiara, even slecht op basis van fruit.
Hier bezoeken we een klein kerkje. Er mogen weer geen foto's genomen worden. De tocht daar naar toe is steil, met ongelooflijk veel trappen. Maar er wordt serieus geslenterd, de lucht is zeer ijl. Sommige hebben de neiging om te zwijmelen. Weerom nice pics genomen. Straks begin ik nog ik nog in superlatieven te praten, maar het is hier echt knap.
Voor het eerst hebben wij bij de lunch een peruaan gehad die op zijn pamfluit speelde. Het geeft toch een speciaal sfeertje.
Na de lunch gaan we naar Ollantaytambo.
We nemen heel veel foto's en filmen veel. Het kan zijn dat thuis komen dat we zeggen dat we er weer te veel genomen hebben. Maar ja, het is hier toch weel prachtig.
We bezoeken nog een plaatselijke markt, heel kleurrijk om te zien. Van hieruit vertrekken we verder en stijgen tot 3800 meter. Links van ons liggen de besneeuwde bergen in de regen, en rechts van ons schijnt een stralende zon.
De temperatuur is rond 27 graden.
Hola vandaag mogen we lang (!!!!) uitslapen. We worden pas om 6 u 45 gewekt. Rond zeven uur zijn we terug en route. We zijn beide wel heel misselijk. Dit is dan wat je noemt de hoogteziekte. Pa heeft het wel heel erg zitten. Snel medicatie nemen. In ontbijt hebben geen van beide trek.
De eerste stop is bij de lama's. Wat zijn dat toch mooie lieve dieren, en geen enkel heeft er gespuugd. Ze laten zich gewillig fotograferen.Er bestaan 4 soorten waarvan de vucania de duurste is. Natuurlijk is er winkel waar je allerlei spullen kan kopen, van truien tot beddengoed en natuurlijk kleine pluche lamaatjes. Maar wel heel duur.
Er lopen ook een soort konijnen rond, maar dan met hele lange staart. Vreemd dier hoor. Nog nooit gezien, precies een kruising tussen een konijn en een eekhoorn.
Natuurlijk wordt er regelmatig gestopt om de prachtige natuur te bewonderen en te fotograferen. Maar eens je uit de bus stapt, wordt je omringd door plaatselijke bewoners, die hun cadeautjes aan de man willen brengen. Het is toch overal hetzelfde.
We waren vrij vroeg gearriveerd in het hotel Casa Andina, zodat we nog een wandeling konden maken in de stad Cusco. Er heerste een heel gezellige drukte en ferm terraskes. Heel braaf geen alcohol gedronken want morgen gaan heel hoog. Veel effect heeft het niet gehad, want pa en ik waren beiden ferm misselijk.
Snel maar wat medicatie genomen. Achteraf blijkt dat verschillende mensen van de groep serieus misselijk waren.
We waren vrij vroeg gearriveerd in het hotel Casa Andina, zodat we nog een wandeling konden maken in de stad Cusco. Er heerste een heel gezellige drukte en ferm terraskes. Heel braaf geen alcohol gedronken want morgen gaan heel hoog. Veel effect heeft het niet gehad, want pa en ik waren beiden ferm misselijk.
Snel maar wat medicatie genomen. Achteraf blijkt dat verschillende mensen van de groep serieus misselijk waren.
Hey Bart en Sofie, super hé. We zijn supercontent dat alles goed ga. Houden zo. En hopelijk niet te moe, geniet ervan. We hebben gewoon een nieuw fototoestel gekocht. En we hebben tijd genoeg om te genieten hoor, we zijn gewoonlijk rond
6 uur terug dussssss!!!!!!
Els ge hebt dat ferm gearrangeerd, vandaag zal ik nog spectaculairder foto' s doorsturen, en niet te ziek hé. Ik zal wel zien wat skypen betreft hé, als we nog eens heel vroeg moeten opstaan. Ik zal wel smsen.
Tantie super dat je op vakantie vertrekt. Geniet, geniet er vooral van.
En dan het hoogtepunt tot nu toe van de reis : MACHU PICCHU. En of dat dat het hoogtepunt was. Welk woord heb ik nog niet gebruikt : UNIEK.
Ik zal beginnen bij het begin.
Om 4 u 45 opgestaan om de bommeltrein van 6 u 30 te halen. De rit op zich was al heel mooi. Deze rit leidt ons door het regenwoud van het hooggebergte en langs de bergtop 'La Véronica' (5750 m). Na anderhalf uur komen we aan in het dorpje Aguas Calientes. Een bus brengt ons naar de archeologische site van Machu Picchu.
Zo vroeg in de morgen is het toch al een drukte van belang. Het is schitterend weer, volgens onze pa zo'n 30 graden.
Hoe moet je zoiet beschrijven. Eerst is de serieuze klim. Euh ik denk dat we toch een 5-tal keren halt hebben moeten houden vooral we boven waren. En dan prachtig, al die terassen, de gebergten om ons heen, de diepte. Ik denk dat onze pa hier toch wel zeker een 60-tal foto's genomen heeft, als je dan weet dat hij vroeger elke foto bij wijze van spreken onozel vond. Iedere richting die je uitkijkt is even spectaculair. Dit kan volgens mij echt niet op foto of camera weergeven wat je ziet, doe daar nog het stralende weer bij, de inspanning die je moet leveren. En het absolute fijne gevoel dat je het gehaald hebt.
We bezoeken in Cusco ook een prachtige kathedraal. Maar hier zijn wel een aantal grappige punten aan verbonden. Dit is een katholieke kathedraal,maar om de inca's tegemoet te komen zijn er aantal zaken aangepast. Soms grappig, soms mooi,een andere keer hilarisch.
Maria beelden hebben heel brede klederen aan, dat wijst op de grootheid van de inca's. Het meest gekke is toch wel de christusbeelden. Elke dag krijgen die een ander rokje aan. Dit gaat zelfs zo ver als er een voetbalmatch gespeeld wordt, dat dat rokje dezelfde kleuren heeft van die ploeg. Stom hoor.
Nog een rariteit is dat de stoelen, waar de priester op moesten zitten, aaneengeschakeld zijn, en dat de figuren die er ingebijteld zijn, naakte vrouwen zijn. Die stoelen zijn ook voorzien van een gat, zodat als de diensten te lang duren, naar het toilet kunnen gaan.
Nooit gezien.
Dan leeft Lima nog. Casino's overal, die nog steeds op waren. Het begint een beetje op Las Vegas te lijken. Het is blijkbaar een stad dat niet slaapt.
Grappig is ook de fitness die tegen de straat ligt. Volgens ons kunnen er gemakkelijk een hondertal mensen tegelijkertijd fitnessen. Stom zicht hoor.
Na een vlucht van een uur komen we in Cusco aan. We starten hier onmiddellijk onze uitstap. Dit is wat ik van Peru voorgesteld heb. In één woord PRACHTIG !!!!
Het mooiste vond ik het indrukwekkende fort gebouwd in de vorm van een poemakop, Puca Pucara of het rode Fort.
Het is ook hier dat we de eerste lama's zien. En natuurlijk heel veel souveniertjes. Nog niks gekocht.
Het is echt indrukwekkend. Hopelijk geven foto's en camera weer wat wij ervaren.
Ik heb gisteren veel te weinig gezegd over de vallei van de piramides, blijkbaar was ik te moe.
We beklimmen een groot aantal trappen, pfff. Maar het uitzicht is prachtig. We worden helemaal omgeven door gebergten en in de verte zien we de rijstvelden en de dorpen.
Onze pa is nog statie hoger gegaan, en die had geen zin om naar beneden te komen.
Rondom ons vliegen de arend. Ze zweven door de lucht. Een zeer mooi schouwspel.
In de late avond zijn wij nog een pizza gaan eten in de pizzahut. Amai eer we dat wisten hoe dat marcheerde maar uiteindelijk hadden we toch eten.
Els inderdaad skype moeten we vooraf een berichtje sturen, maar denk erom dat we bijna gans de dag weg zijn. Fototoestel heeft het ondertussen begeven. De gids denkt dat het door de hoogte komt. Trek foto's met camera
Els2 dan gaat het toch weer beter met vovo ? Ik ben content dat je er een terraske mee gaan doen zijt.
Chris vandaag is zijn de eerste geveld door de hoogteziekte, zij het in mindere mate. Vandaag is volgens de gids de cruciale dag. Dus er is hoop hé. We voelen ons wel veel sneller moe, maar als het niet meer dan dat is, zijn we content.
Temperatuur is 27 graden, dus lekker weertje, er staat ook wat wind. Ik ben ondertussen al fel verbrand.
Weerom heel vroeg uit het bed. Vandaag trekken we naar het platte land Lambayeque voor een bezoek aan de graftombe van Sipan, een van de meest ongeschonden graven van Peru.
Na de middag zijn we naar de Vallei der Piramiden. Onbeschrijflijk mooie panorama. We hebben wel hoog moeten klimmen, maar het was de moeite waard.
Laat ons hier nog maar even zitten.
Nadien hebben we terug het vliegtuig genomen naar Lima.
En nu kruip ik in mijn bed want morgen is het om 4 uur weer dag.
Over het verkeer moet ik het beslist toch ook hebben. Iedereen rijdt kris kras door elkaar. Verkeersregels worden niet nageleefd. Op een baan met 2 rijvakken wordt gemakkelijk met 4 naast elkaar gereden.
En toeteren, toeteren dat ze hier doen, je wordt er gek van.
Volgens de gids moet ook een psychologische test afgelegd worden vooraleer je je rijbewijs krijgt. Het gaat ongeveer zo. Wat doe je als je een voetganger ziet oversteken op het zebrapad ? Rij je door of stop je.
Eens dat je je rijbewijs heb mag je alle regels vergeten, en toeteren en raar rijden het speelt allemaal geen rol meer.
Een richtingaanwijzer wordt ook niet gebruikt. Wil je naar links, steek je arm recht uit. Wil je naar rechts, steek je arm in de lucht.
In de voormiddag hebben de tovenaarsmarkt bezocht. Hier zijn alle kruiden en kwakzalfmiddeltje te verkrijgen.
We waren er rond zeven uur, maar nu al raadde gids ons aan om geen geld of waardevolle spullen te dragen. Inderdaad er volgenden ons toch wel 2 duistere figuren. Even niet opletten en je spullen zijn weg.
Verder waren er op deze markt vis en vlees te verkrijgen, halve kippen waar de eierdooier nog inzat, ogen van koeien, maag en darmen enz.
Hygiene is hier ver te zoeken. Wat zijn wij toch watjes !!!!!
Ik heb eigenlijk nooit beseft dat Peru zo'n rijke geschiedenis heeft. En dan hebben we volgens onze gids nog niks gezien. Men is nog steeds bezig met opgravingen te doen. Verschillende graven zijn reeds tot 9 verdiepingen bloot gelegd. Heel veel mooi bewaarde stukken en vooral veel en veel potjes. Deze werden gevuld met eten voor de koningen. Zo hebben we majestueze Chimutempel bezocht, alsook aan Chan Chan, de grootste uit leem opgetrokken stad ter wereld.
Vandaag hebben zowel in de voor als in de namiddag museums bezocht. Beide waren de moeite. Vooral in de namiddag de graftombe van de koningen. Er was zeer strenge bewaking. Er mochten geen camera, fototoestel of gsm mee naar binnen gebracht worden. Hier is enorm veel geschiekdundige waarde. Echt de moeite waard.
'S middags zijn weer tapa's gaan eten. Zeer lekker. Eend met rijst en koriander, gefrituurde majok, gemarineerde vis en nog zo veel meer. Een absolute aanrader.
Rond 5 uur zijn we in het hotel gearriveerd. Nog even een wandeling gaan maken in drukke straten, met heel veel getoeter en voral voorzichtig wezen. Je tenen ben je kwijt voor je het weet. Als het donker wordt geeft het ook geen veilig gevoel meer.
Dus weerom op tijd gaan slapen, want morgen om zes uur gaat de bel weer
Of het gaat lukken om te skypen weet ik niet, we zijn nooit vroeger terug dan een uur of vijf. Tel er dan nog eens zeven uur bij ??? Danliggen jullie al lang in bed.
In ieder geval ik zal het wel eens een keertje proberen.
Kusjes,
Om 7 uur zitten we in de bus op weg naar Chiclayo. We rijden over. de atransatlantische american highway. Deze is 14000 km lang. Die vertrek in het Noorden van Alaska tot helemaal in het zuiden van Chili. Allée we doen er maar een stukske van. De weg is absoluut geen autostrade zoals bij ons, hobbelig tot en met.
Langs de weg is het gewoonweg vuil, steenpuin, plastiek en allerlei afval ligt gewoon langs de weg.
Het leven in Peru is voor de gewone mens heel duur. Met een loon van 200 euro per maand moet men rondkomen. Als er kinderen zijn, die moeten als ze naar school gaan vanaf de kleuterklas 50 euro per maand betalen. Dit wordt nog duurder naarmate ze naar de grote school gaan. Daarbij komt nog dat ze verplicht uniform moeten dragen en al het schoolgerief nog zelf kopen.
Het hotel is heel ferm, mooie kamer. Maar verschrikkelijk duur.
4 mensen gingen gisterenavond een pisco drinken in de bar. Ze dachten dat ze er met 40 sol ervan af kwamen. Bleek het 40 dollar te zijn, dat is maar eens efkens 3x duurder.
Ik wou een wijntje nemen uit onze bar en dat ding van 375 cl kost maar eens efkens 47,5 sol, wat neer komt op 12,5 euro. Schoon laten staan dus.
Heel vroeg in bed gekropen, en ik heb een goeie nacht gehad. Direct in slaap gevallen. Fons sakkerde dat hij niet kon slapen van het kabaal op straat, het toeteren van de auto's, muziek enz.
6 uur terug op staan.
maar uiteindelijk hadden we toch eten.
