De rode appel lag in het gras,het moet rijp zijn en gevallen zijn.Of misschien was het zuur en gooide iemand het uit het raam. Maar een mus zag hem vanaf een tak. Hij tjilpte trots en riep al zijn vrienden. Vrienden vlogen binnen voor een etentje, terwijl hij hallo zei.Van de oom uit Brussel en de tante uit Gent En ze aten snel de rode appel.
Hoe ziet de zon eruit?Op een rond raam. Zaklamp in het donker.Het ziet eruit als een bal, een hete pannenkoek ook,en een taart in de kachel. Op een gele knop.Een gloeilamp.Op een ui. Op een koperen patch.Op een cheesecake.Op de sinaasappel een beetje.En zelfs op de pupil. Alleen als de zon een bal is.Waarom is het heet? Als de zon kaas is,waarom zie je dan de gaten niet? Als de zon een boog is,zou iedereen in het rond huilen. Het betekent dat het in mijn raam schijnt.Geen nikkel, geen pannenkoek,maar de zon!Laat het op alles lijken het is nog steeds de duurste!
Ik ben verbaasd over krokussen in de lente!Wat is de behoefte om door de sneeuw heen te komen? De vrede met het witte ijs doorbreken ... Alsof er later geen zomer zal zijn! Er zijn immers nog geen vlinders,geen bijen en zing er niet over op een vogelsoort. Welnu,wat een vreugde vond die bloem: tussen de dalingen van de sneeuwbloesem
Geef iedereen goed. Laat iedereen begrijpen dat het ons kan behoeden voor problemen. Er wordt geen ander gegeven. Goed vliegt altijd in het open raam van liefde en tedere ontmoetingen. Geef iedereen liefde. Zonder liefde is het zo moeilijk voor ons. Ze is, net als goed, almachtig over ongeluk. Geef keer op keer. Met liefde is alles mogelijk. En om het kwaad te onthoofden en vrede te vinden.
Heb je voorbij het bos de stem van de nacht gehoord? Zanger van liefde,de zanger van je verdriet? Toen de velden 'smorgens stil waren, wervelden ze een dof en eenvoudig geluid. Heb je het gehoord?
Heb je in de woestijn duisternis van het bos de zanger van de liefde ontmoet,de zanger van je verdriet? Heb je ooit sporen van tranen opgemerkt,heb je een glimlach opgemerkt,of heb je een stille blik ontmoetvol verlangen?
Roze rozen op het raam, Een teken van een opkomende dageraad ... De schittering van de zon op je hand, De nacht van liefde geeft antwoord op alles ... Roze rozen van jou, ik zal hun geur onthouden, Dit is het licht van het vuur van het hart, dit zijn herinneringen voor het leven!
Een eend liep langs de rivier.Er is voldoende ruimte voor de maag:Er zijn schelpen, vissen, slijk. Moe van het netjes zijn,klimt de eend het water in en doet dit:Bulk; onder water met zijn hoofd, Alleen de staart boven de golf.Spat als een witte vlag.We keken op het nieuws en het gebeurde nooit dat deeend verdronk.
Zonnestralen galopperen langs het pad.Ik zal de zon vangen,de zon in mijn handpalmen.Ik zal de sprankelende stralen vlechten met een vlecht, ik zal mijn wangen bruinen met rijpe aardbeien.En dan zullen we samen naar de fontein rennen,ik zal de zon uit de vurige palmen halen.Druppels zonnekoelte zullen uiteenspatten.Meisjes en jongens zullenheel gelukkig zijn Alleen warmte zal op mijn armen achterblijven.
Kersen hingenrode oorbellenaan de takkenen kijken als in een spiegel door de ramen. Ik roephaarvrolijk toe:Kom op,vriendin!Geef me een paar in mijn oor,draag het zo vaak als ik wil,en dan slik ik ze door!Ik sta onder een boom,rijpe kersen aan het kauwen,en nu is er kersensap over mijn buik gestroomd,ik krijg vitamines onder een kers voor toekomstig gebruik!
Hang apen aan de takken want ze klampen zich vast aan de staart,zitten niet graag in de cellen, zekauwen bananen onder een struik. En dan springt iedereen in de bomen,soms trekken ze grimassen, schreeuwen ze, of ze vechten en huilen,de hele tijd, ze hebben ergens haast.Ze grijpen stevig vast met hun staart.En hangen eraan als een brug.Ze zullen snel van plaats wisselen.Ze hebben een zeer grijpstaart.
Stille tederheid en lichte droefheid.Ze bezoeken me aan zee.Het uur van afscheid komt dichterbij,en laat,ik vang plezier in mineur.Golven en hart zingen in koor de zeeballad van vrijheid.Ik weet niet waar de werkelijkheid is, maar waar is de slaapOnder de magie van het lied van de natuur.En ik duik er steeds meer in.Waar een moment jaren kan duren.Oh, als ik daar voor altijd kon blijven!Maar; de tijd lacht ons uit.
In de wolken worden de gierzwaluwen doorboord met een kreet.In de nachtegaalbosjes,de vrede van de ziel.De zon in de lucht meteen helder gezicht, hoe goed is het in zo'n wildernis.Geluk wordt genoten door de ruimte,wolken zwemmen in de lucht.De zomer is gekomen.
Dit niet weten is naïef realisme. Fatsoenlijk nu alleen voor apen. En als dat zo is,dan,dan,en scheiding, Als een tijdelijk,ruimtelijke luchtspiegeling. Gelijk aan nul,en daarmee verlangen en verveling. En andere dingen,de beoordeling is hetzelfde.Om de waarheid te zeggen: vanaf het begin van de eeuw Onder de menigte van zinloze aardse.
Voor jou,de ziel van mijn koningin.Schoonheid, voor jou alleen.De tijden van het verleden zijn fabels.In gouden uren van vrije tijd, Onder het gefluister van spraakzame oude tijden, schreef ik met een trouwe hand.Accepteer mijn speelse werk!Niemand die lof eist,ik ben blij met de zoete hoop.Dat een meisje met een sensatie van liefde,misschien heimelijk,naar mijn zondige teksten zal kijken.
Parijs ... Ik droom er 's nachts van. Terwijl we er samen in lopen. Gefascineerd door de ogen van de luminaries, laaiend van vuur.Onder de veelkleurige tenten van de herfstschoonheid van Manso,en onder de regenachtige wind die in je gezicht waait.Sneeuw valt op de glitter van Montmartre,op de Champs Elysees ...Misschien bel je morgen.En mijn verdriet zal verdwijnen. In je woorden die ik zal horen,waarin de stilte zal beven,zal ik de geest van Parijs voelen en dat je me nodig heb.
Wijngaard in een warme mist slaapt.En wuivende trossen in gewicht.De wind wiegt met zijn adem. Rijpe, geurige wijnstok.Gewend aan de last van wijn .Het sap van dronken feesten dwaalt in de wijnstokken. De vaten zijn als rivalen en de wijnen zijn hun oorlogszuchtige ridders.Ze bogen op familiewapens.Ze schrijven trots op het schild.In plaats vande woorden van het motto, alleen de naam: "Riesling", "Cabernet", "Aligote"!
We zijn zo dichtbij dat we geen woorden nodig hebben,om elkaar weer te herhalen.Dat onze tederheid en onze vriendschap sterker is dan passie,meer dan liefde.Alles zonder woorden.
's Middags een zonnebloem in de tuin Lachend naar het weer. In een cirkelvormige baan verandert een rood hoofd. Ik, hij pochte tegen tarwegras.Ik verwarm de aarde samen met de zon!
De vlinders fladderde lieflijk, zatop een heldere bloem,doopte in zoete nectar zijn kleine slurf. Vleugels bloemen geopend ik sta ze te bewonderen.Ik vergat het speelgoed, ik zing het lied niet meer.Ik stopmet luid schreeuwen,mijn broer zwijgt ook. Ik zal de vlinders niet aanraken. Laat hem vliegen waar hij wil.
Laat de lente je ziel raken. Laat de lila mist erin niet smelten. Laat elk jaar de slaap beroven. En wekt nieuwe hoop. Ik vraag u:voel de lente. Open haar hele ziel voor haar. Inderdaad,er wacht slechts één natuur op haar en je wacht op de lente met je herrezen ziel. Ze zal je dromen van vliegen geven. En de vleugels zullen achter je vliegen. En je wacht nog steeds op zulk geluk. Geloof me.En zie het zelf.
Weet je dat Ik wil het zo graag in de zomer, waar veel groen is, daar kun je schaamteloos uitkleden rond het strand wandelen tot het ochtendgloren. Oh God, hoe je het wilt in de zomer. Sterker dan snoep in de kindertijd. Op zee, opgewarmd door de zon, en de lucht is azuurblauw.
Er zijn mensen met wie ik "samenval", Communicatie met hen is voor mij een uitlaatklep. Ik noem die mensen een geschenk van het lot, hun liefde,zorg is dubbel waardevol.Hun aanwezigheid verwarmt mijn hart. Hun woorden zijn steun op de zondige aarde. Ik hoop echt dat ze dit weten. Bedankt vrienden, jullie zijn me zo dierbaar!
Zij is niet gekomen,onze zangeres met krullend haar. Met vuur in haar ogen,met een zoetgevooisde viool: Onder de mirte van het mooie Parijs.Zij slaapt rustig,en een vriendelijke snijder.Zij schreef geenenkele woorden over het graf in haar moedertaal,zodat eens de droevige. Zoon van het Noorden hallo zou vinden,ronddwalend in de rand als een vreemdeling
Verdriet komt vaak op bezoek,problemen zijn dichtbij, problemen zijn overal.En iets drukt voor altijd op onze borst.En ik wil echt in een wonder geloven.En ik wil het echt het is warm; En die steun wil ik heel graag.Dat verdrijft alle kwaad uit de weg.Geeft meer hoop op geluk. Geeft ons vertrouwen om vooruit te gaan als we pijn hebben,als we bang zijn.We hebben echt iemand nodig die het begrijpt! Wie zal er zijn! Dit is belangrijk voor ons.
Er zijn mensen met wie ik "samenval", Communicatie met hen is voor mij een uitlaatklep. Ik noem die mensen een geschenk van het lot, hun liefde,zorg is dubbel waardevol.Hun aanwezigheid verwarmt mijn hart. Hun woorden zijn steun op de zondige aarde. Ik hoop echt dat ze dit weten. Bedankt vrienden, jullie zijn me zo dierbaar!
Tot ziens mijn vriend,tot ziens. Lieverd, je zit in mijn borst. Een voorbestemd afscheid. Belooft een ontmoeting in het verschiet.
Vaarwel,mijn vriend,zonder een hand, zonder een woord.Wees niet verdrietig en niet verdrietig van wenkbrauwen. In dit leven is sterven niet nieuw.Maar leven is natuurlijk niet nieuw.
Terwijl ik in de ogen keek, verward, weet ik niet wat ik moet zeggen. We zijn verdwaald in een broze tijd. We kunnen de fragmenten van het dagelijks leven niet verzamelen.
Ik denk dat dat alles is gezegd. Een dunne draad van onzichtbare stuwkracht. Wij zijn over het algemeen niet verbonden. En daarom zou het zo moeten zijn.
We begrijpen niet dat de waarden van de aarde ze nooit met zich meedragen. Alleen het goede dat we in onze ziel hebben bewaard, zal voor altijd rijkdom blijven.
Ik zal geen spijt krijgen van de rozen,verdord met een makkelijke lente.Ik ben zoet en druiven aan de wijnstokken.In de handen gerijpt onder de berg.De schoonheid van mijn vallei is verraderlijk. De vreugde van de herfst is goudkleurig.Langwerpig en transparant,als de vingers van een jonge maagd.
Lente zeg? Helemaal niet zo. Nadat hij een halsband had opgetild, was de voorbijganger verrast. Sneeuw is een dichte muur, de wind trekt een paraplu tevoorschijn. Maar is de lente echt zo?
>
...
