sedert ik een aantal jaar geleden over een rolstoel ben gevallen in het WZC waar mijn moeder verbleef sukkel ik met mijn rechterbeen ... en ondanks de osteopaat is dat een mankement waar ik moet leren mee leven ... geen lange wandelingen meer maar ook- en dat is vervelender- geen korte zonder dat ik mank ... al na enkele meters soms ... en een soort van "trillingen" in knie en voet ... Ach, er zijn veel erger problemen, dat weet ik wel, maar het blijft vervelend ... Mijn buurvrouw die twee heupprotheses heeft en ook niet al te goed te been is, zegt vaak: "we zijn als twee oude tafels ... de poten vertonen slijtage, maar het blad is nog prima in orde" Zelfrelativering is zalig
Zelfrelativering is zalig 
.
