Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
19-09-2007
*Het Cassandra Verbond * van Ludlum & Shelby
HET CASSANDRA VERBOND
samen met Philip SHELBY
Uitgave 2001 van: : Luitingh-Sijthoff - Amsterdam , 367pag.
ISBN 90-245-3558-1, 1e druk juni 2001
vert.van: The Cassandra Compact (2001), vert.door: Henny van Gulik en Ingrid T?h, omslag: Rob van Middendorp
***
Robert Ludlum is al meer dan dertig jaar de meester van de internationale intrige. In 2000 schreef Ludlum voor het eerst samen met een andere auteur. Het resulteerde in de " Hades factor", het eerste deel van zijn spannende nieuwe Jon-Smith serie. Nu is Jon Smith terug , in een roman die alle kenmerken heeft van het werk van de grootste verteller ter wereld.
Luitenant-kolonel Jon Smith krijgt van een Rus het verzoek hem binnen tien dagen in Venetië te ontmoeten. Maar daar wordt de man vrijwel onmiddellijk neergeschoten. Voor hij bezwijkt weet hij door te geven dat iemand de Russische voorraad pokkenvirus wil stelen. Dit dodelijke virus zou een ongekende epedimie kunnen veroorzaken. Smith heeft maar weinig tijd om de samenzweerders te vinden en een ramp te voorkomen.
*** In de zomer van 1981 valt de vrouw van de componist Lucas Loos op een Grieks eiland in een veertig meter diepe afgrond. De turbulente verhouding tussen de homoseksuele Lucas Loos en de flamboyante Clara Wevers vormt aanleiding tot een stroom van geruchten rondom deze ongelukkige val. Vijfentwintig jaar na de dood van Clara gaat de schrijver op onderzoek uit Via een aantal kleurrijke personages dat het Amsterdam van de jaren tachtig bevolkte, stuit ze op onverwachte bronnen. Was de dood van Clara Wevers al jarenlang aangekondigd in een muzikaal en journalistiek oeuvre of was haar val een verschrikkelijk ongeluk ?
Connie Palmen houdt de lezers tot op de laatste pagina in de greep van deze vraag.
"Elke vorm van kunst brengt je alleen maar vooruit als je grenzen opzoekt. Daarmee toon je de wetten en zeg je tegelijkertijd: je kunt ze ook schenden. Maar de verantwoordelijkheid van de maker van het kunstwerk ligt alleen maar in dat wat hij geeft.Alles wat na de publicatie van Lucifer is gebeurd, valt niet meer onder mijn verantwoordelijkheid."- Connie Palmen
*** Midden in een reportage van uit India wordt een Newyorkse tv-verslaggever de linkerhand afgebeten door een leeuw ; miljoenen kijkers zijn getuige van het incident. In Boston wacht een vermaarde handchirurg op een gelegenheid om 's lands eerste handtransplantie uit te voeren. Een getrouwde vrouw uit Wisconsin wil de één handige tv-verslaggever de linkerhand van haar echtgenoot geven, dat wil zeggen : zodra deze dood is. Maar de man leeft nog en is gezond. Zo begint John Irvings tiende roman , een komedie , mischien een satire , vrijwel zeker een scabreuze klucht. Maar uiteindelijk is De vierde hand even realistisch en ontroerend als Irvings voorgaande werk.
De vierde hand
is kenmerkend voor Irvings soepele verteltrant. Vaste themas als verlies, rouw, en verlossing door liefde worden ook ditmaal nader uitgewerkt, waarbij er ook een nieuw terrein wordt betreden: het boek geeft een indringend beeld van wat een nieuwe kans en de wil om te veranderen kunnen bewerkstelligen.
*** Als Jack, Leo en Ebby gerekruteerd worden als CIA-agent komen ze in een andere wereld terecht. Ingezet tijdens de Koude Oorlog voltrekt de complete moderne wereldgeschiedenis zich voor hun ogen. Van Berlijn- het front van de Koude Oorlog - naar de Russische inval in Hongarije. Van de Cubaanse crisis naar moslimfundamentalisme in Afghanistan en het einde van het sovjetcommunisme. Centraal staat de jacht op de dubbelspion met de codenaam SASJA , met hulp van rivalen en bondgenoten als M16 , de KBG en de Mossad. Een grootse spionageroman over de meest geheime, complexe en machtige geheime dienst.
LITTELL, Robert
Verenigde Staten (Brooklyn, New York), 8 jan. 1935- woont momenteel in Martel, Frankrijk
Robert Littell wordt beschouwd als de koning van de spionageroman.Hij heeft een indrukwekkende reeks titels op zijn naam staan en staat bekend om zijn gedegen research en zijn treffende psychologische beschrijvingen.Zijn nieuwe roman is een indrukwekkende epos over de Amerikaanse Geheime Dienst tegen de achtergrond van dertig jaar Koude Oorlog. Littell geeft zowel een prachtig historisch beeld van het tijdvak, als een gedetailleerde beschrijving van het werk van spionnen. De Amerikaanse schrijver woont al weer zo lang in Frankrijk dat hij er nauwelijks nog als buitenlander wordt gezien. Zelfs zijn naam wordt in zijn nieuwe thuisland op zijn Frans uitgesproken : Littèll , met de klemtoon op de laatste lettergreep. Littell werd geboren in New York. Zijn opa emigreerde als arme Litouwse jood naar de V.S. en verbasterde zijn achternaam tot Littell. Robert diende in de Amerikaanse marine en begon in 1973 met het schrijven van spionage romans. Inmiddels wordt hij als een van de groten in het genre beschouwd en heeft hij een indrukwekkende lijst titels op zijn naam . Maar Littell is niet iemand die zich laat voorstaan op zijn status. Hij heeft het veel te druk met schrijven. De machtsfabriek is zonder twijfel Littells indrukwekkendste boek. Niet alleen omdat het bijna duizend pagina's bevat, maar vooral ook door de trefzekere hand waarmee Littell het Oost-Westconflict uit de tweede helft van de twintigste eeuw schildert , de Koude Oorlog. Tijdens een bezoek aan ons land ter promotie van de Machtsfabriek vertelde de auteur dat zijn uitgever een groots, dik en imposant boek van hem wilde over de CIA , de Amerikaanse Geheime Dienst. Littell was enthousiast en besteedde eerst meer dan een jaar aan research. Dat leidde er haast toe dat het boek niet meer te tillen zou zijn. Maar Littell beperkte zich bijna geheel tot de conflicten in Europa. De uitstapjes die hij zich veroorloofde leidden naar Afghanistan , waar de Amerikanen de strijd tegen de Russische bezettingsmacht met geld en wapens steunden , en naar Cuba , waar de Amerikanen een mislukte invasie ondernamen. Littells minutieuze voorbereiding heeft uiteindelijk een groots boek opgeleverd ; nooit eerder verscheen een zo gedegen gedocumenteerde spionageroman over de ideologische tweestrijd in deze bewogen periode van de geschiedenis. De Machtsfabriek is opgedeeld in zes delen die ieder op zich bijna een compleet verhaal vormen. De gebeurtenissen zijn opgehangen aan de loopbaan van drie CIA-mannen die na hun studie bij de dienst gaan werken en een hoge positie verwerven. Het Berlijn van begin jaren vijftig vormt het eerste decor , gevolgd door de Hongaarse opstand , de Varkensbaai-crisis in Cuba , gedonder in eigen huis en in Rusland , en de oorlog in Afghanistan. Tot slot vindt de omwenteling in Rusland plaats , waarbij Jeltsin de macht grijpt. Een oude rot die door zijn collega's De Tovenaar wordt genoemd , fungeert als mentor van de drie hoofdpersonen.Zijn Russische tegenspeler is een sluwe , perverse oude spionagechef die als een marionettespeler diverse spionnen in de V.S. aan het touwtje heeft. Net als John LeCarré is Littell sterk in psychologische beschrijvingen , maar hij is overtuigender dan zijn collega in het tonen van de gruwelijke kanten van het vak. Bovendien toont de auteur zich uitermate betrokken door zich bijvoorbeeld kwaad te maken over het lot van de Hongaren , die dachten dat het Westen hen te hulp zou komen toen de Russen hun land binnenvielen. Littell heeft zich vanaf zijn debuut in 1973 , dat meteen enthousiast werd ontvangen , fulltime met schrijven kunnen bezighouden. Daarvoor was hij onder meer journalist voor het weekblad Newsweek met The defection of A.J. Lewinter , over een Amerikaan die uit ergernis naar de Russen overloopt en door hen niet wordt vertrouwd. Wie denkt dat Litell na het schrijven van De Machtsfabriek toe was aan rust , heeft het helemaal mis : de auteur heeft alweer een nieuw manuscript ingeleverd onder de werktitel De nazaten van Abraham. In zijn vrije tijd is Littell bergbeklimmer.Wanneer hij die hobby beoefent , is hij in staat om alles even helemaal van zich af te zetten. Daarbij inspireert de natuur hem tot grootse en meeslepende verhalen, waarvan De Machtsfabriek een overdonderend voorbeeld is.
*** Lissabon, december 1905. Luis Bernardo Valença voert een rustig leventje in Lissabon waar hij een bedrijf leidt en wekelijks zijn vrienden ziet in een restaurant. Hij heeft een uitgesproken mening over het Portugese koloniale bewind, waar de slavernij is afgeschaft, maar nog heel wat moet gebeuren willen de koloniën winstgevend worden. Hij vindt dat de vrijgekomen zwarte mensen net zoveel rechten hebben als de Portugese blanke burgers en zolang dit sociale systeem niet goed is ingevoerd zullen de overwindse gebieden alleen maar een last blijven en geen economisch gewin.
Dankzij deze stelling mag Luis Bernardo de boel op São Tomé gaan regelen en wordt hij op een druilerige morgen door de Portugese koning bevolen om zijn luxe leven in de kosmopolitische beau monde van Lissabon te verruilen voor een even patriottische als riskante missie op het koloniale eiland Sào Tomé. Waar hij de hele koloniale bevolking tegen zich krijgt omdat die niet inziet waarom zij die al hun hele leven in de Tropen wonen nu opeens hun levensstijl moeten veranderen omdat een snotaap uit de salons van Portugal die nog nooit op een plantage is geweest, meent dat de zwarten net zoveel rechten als de blanken moeten hebben.
De koning vindt dat Luis Bernardo de juiste man is om gouverneur van São Tomé en Príncipe te worden en de problemen daar op te lossen die er gerezen zijn dankzij de Engelse beschuldiging dat de Portugezen nog de slavernij toepassen in hun kolonies. De grootste inkomsten van São Tomé komen van de cacao plantages waar duizenden zwarte mensen werken die worden geronseld in Angola. Met een werkcontract, zegt men. Alleen beweren de Engelsen dat deze 'arbeiders' nooit meer terugkomen, onder barbaarse omstandigheden werken en als ze proberen te vluchten worden ze gestraft. De Engelsen sturen een consul naar São Tomé om een rapport op te stellen en wanneer dit negatief uitvalt zal er een economische boycot volgen voor de Portugese cacao. De geheime missie van Luis Bernardo wordt de Engelse consul te overtuigen dat er geen slavernij meer is op deze tropische kleine eilanden midden in zee.
Hij voelt meteen dat hij van dit kleine tropische eiland kan gaan houden waar regenbuien en muggen een ware plaag zijn, maar waar een dicht regenwoud, veel groen en prachtige stranden voor een schitterend landschap zorgen.
Wanneer de Engelse consul op São Tomé aankomt schrikt Luis Bernardo: het is een sympathieke man met een bloedmooie vrouw. Hoe kan hij die man als vijand zien?
Dit is op zich al geen eenvoudige taak , maar het wordt alleen maar moeilijker als Luis verliefd wordt op de verkeerde vrouw...
Er ontvouwt zich een indringend menselijk drama wanneer Bernardo als gouverneur en verdediger van de arbeiders op de cacaoplantages verstrikt raakt in een net van belangenconflicten met het moederland, en de ontdekking van de liefde zijn leven onherroepelijk zal veranderen.
Evenaar is een filmisch, met een enorme schwung vertelde debuutroman, een ware literaire pageturner. De roman geeft een levendig beeld van de Portugese samenleving in de nadagen van de monarchie en meer nog is het een briljant portret van het leven in de kolonies, zoals Nederland die ook heeft gekend.
Evenaar is het verhaal van een bonvivant die plots geconfronteerd wordt met het echte leven. In deze debuutroman van Miguel Sousa Tavares krijgt de hoofdpersoon, de 37-jarige Luis Bernardo Valença, van de koning de opdracht gouverneur te worden van het West-Afrikaanse eiland Sào Tomé. Daardoor moet hij zijn heerlijke leventje opgeven. Op Sào Tomé wordt hij geconfronteerd met misstanden en vermeende slavernij op de plantages en raakt betrokken bij het leed van de slachtoffers. Als lezer wordt je meegezogen in een onbekende wereld , die in geuren en kleuren wordt geschets met al zijn hitte en gevaren. Het meesterlijke zit in de ontdekking dat politieke correctheid niet vanzelfsprekend tot de juiste oplossing voert. In Evenaar schrijft Tavares het Portugese slavernij-verleden en de schokkende nasleep ervan op sublieme wijze van zich af. Het boek is en briljante historische roman vol spanning, hartstocht, trouw en verraad.
'Evenaar' is een prachtige debuutroman van de Portugese journalist en columnist Miguel Sousa Tavares. Iemand die zijn linksgerichte meningen niet onder stoelen of banken steekt in de pers.
'Evenaar' is een passioneel geschreven roman dat speelt begin jaren 1900 en zowel informatie geeft over Portugal en zijn koloniale bewind, als een boeiend en filmisch tijdsbeeld neerzet van de kolonie São Tomé en ook nog een meeslepende romance is.
Miguel Sousa Tavares-1952
Sousa Tavares is geboren in Porto (Portugal) op 25 juni 1952.Hij debuteerde in 2003 met de roman 'Equador'. Voor die tijd werkte Sousa Tavares als journalist wat nog is terug te lezen in zijn heldere en directe schrijfstijl. Sousa Tavares schrijft ook columms voor de dagbladen Expresso en A Bola.
Miguel Sousa Tavares is de zoon van de dichteres Sophia de Mello Breyner Andresen en de politicus Francisco Sousa Tavares.
'Equador'-Evenaar is een historische roman is gesitueerd op Sao Tomé en Principe , een kleine Portugese kolonie voor de kust van Afrika. São Tomé heeft eeuwenlang gediend als enorme koffiefabriek en geïmporteerde slaven uit Angola knapten het zware werk op. Hoofdpersoon van de roman is de jonge diplomaat Luis Bernardo. Bernardo is een gedistingeerde heer, een vertegenwoordiger van de beau monde van Lissabon. In 1907 stelt de Portugese koning Carlos I hem als gouverneur aaan van São Tome. Het is 1908, en hoewel de slavernij formeel is afgeschaft zijn de arbeidsomstandigheden van de zwarte arbeiders nog altijd erbarmelijk. De liberale Bernardo wil dat direct veranderen, maar hij stuit op verzet van de conservatieve plantagehouders, die vaak al decennia op het eiland wonen.
Sousa Tavares' debuutroman was een succes en het boek werd al snel vertaald in een aantal talen. In 2005 verscheen 'Evenaar', de Nederlandse vertaling. Inmiddels zijn er wereldwijd ongeveer 220,000 exemplaren van het boek verkocht.
Sousa Tavares is een hartstochtelijk supporter van de voetbalclub FC Porto.
*De jacht op het verloren schaap* van HARUKI MURAKAMI
De jacht op het verloren schaap
vertaling van : " A Wild Sheep Chase "-1989
Vertaler: J. Westerhoven
Uitgeverij : ATLAS
Paperback : 341 blz.
ISBN 9045006367
Murakami is the explorer of imagination
To read a Murakami novel is to be immersed into an experience, to journey into a world that is at once familiar and utterly mysterious.
*** De hoofdpersoon,een jonge nuchtere, realistische man, net gescheiden maar inmiddels voorzien van een nieuwe vriendin met prachtige oren.Hij heeft samen met zijn vriend een reclamebureau opgezet.De zaken gaan goed, tot de vriend steeds meer begint te drinken. Op een dag roept die vriend hem en vertelt dat hij bezoek heeft gehad van een wel zéér vreemde man. Deze man wil weten waar de foto is gemaakt van het schaap met een ster op zijn rug welke voor een reclamecampagne is gebruikt.
De vreemde man is de secretaris van De Leider, een man die na WO II een enorm imperium heeft opgebouwd in Japan en de hele handel en wandel in Japan regeert De Leider is erg ziek, ligt in coma, en hij is ervan overtuigd dat hij niet zal sterven als hij dát schaap vindt. De vreemde man geeft hem de opdracht dit schaap binnen een maand te vinden. Vindt hij het schaap niet dan zal hij alles kwijtraken,wat hij niet zo erg vindt, wat heeft hij nu helemaal, en hij aanvaardt de opdracht.Zijn vriendin wil met hem mee.
Dit wordt het begin van een bizar maar humoristische zoektocht. Deze tocht zit vol met wonderlijke voorvallen, soms wel érg toevallig. Maar het is ook een verhaal van tegenstellingen. Onze vriend is zo enorm nuchter dat hij in feite alles accepteert "Het is nu eenmaal zo". Zijn vriendin is licht helderziend en veel emotioneler. Op zijn zoektocht ontmoet hij Dr. Schaap die het schaap met de ster werkelijk heeft gezien en deze man heeft vanaf die tijd een obsessie voor schapen.Onze vriend hoort en ondergaat alles met een stoïcijnsheid die bijna benijdenswaardig is.
Uiteindelijk wordt het verhaal steeds wonderlijker maar toch wordt het zo aannemelijk verteld dat je alles ook 'gelooft'. Het hele boek gaat in feite over invloed die mensen op elkaar kunnen uitoefenen, over macht en onmacht, over leiders en volgers.
Welkom in de wereld van Haruki Murakami , de Japanse schrijver die de werkelijkheid graag kantelt. Die beschrijvingen van alledaagse handelingen als boodschappen of de was doen moeiteloos laat overgaan in een confrontatie met onvermoede parallelle werelden waar niemand veilig is. De magie van Murakami's werk omschrijven is net zo lastig als een boek van hem navertellen.
Het is meestal een wonderlijk verhaal maar gek genoeg toch aannemelijk. En tegelijkertijd gaan zijn boeken over zoveel meer. Zoals steeds bij Murakami. Wat is echt, wie ben je en waar wordt dat door bepaald?
Het lezen van Murakami's werk verandert iets in je, zonder dat je precies kunt benoemen wat. Het maakt dat de dagelijkse werkelijkheid op losse schroeven komt te staan, dat het onbewustzijn in het bewustzijn meer aandacht krijgt.
Haruki Murakami: -1949
Hij werd geboren in Kyoto maar groeide op in Kobe Zijn vader was de zoon van een Boedhistische priester. Zijn moeder was de dochter van een koopman uit Osaka. Beiden gaven les in Japanse literatuur. Murakami was echter altijd meer geïnteresseerd in de Amerikaanse literatuur, waardoor hij zich een westerse schrijfstijl eigen maakte, waarmee hij zich onderscheidde van zijn Japanse tijdgenoten. Murakami schrijft sinds 1979. Daarvoor studeerde hij dramaturgie aan de Waseda universiteit van Tokio Daar ontmoette hij zijn latere vrouw, Yoko.
Na zijn studie opende hij een jazz- bar "Peter Cat" in Tokyo. Deze zaak leidde hij van 1974 tot 1982. Dit verklaart dat veel van zijn boeken, en met name "Dance, Dance, Dance" een muzikaal thema hebben. Dance, Dance, Dance is genoemd naar het lied van The Beach Boys met dezelfde titel, en het boek Norwegian Wood is genoemd naar het lied van The Beatles . Het café sloot hij in 1984 om zich volledig aan het schrijven te wijden. Sindsdien heeft hij romans, verhalen en een non-fictieboek (over de overlevenden van de gasaanval in de metro van Tokio in 1995) gepubliceerd. Het leverde hem diverse prijzen op. Daarnaast vertaalde Murakami werk uit het Engels; onder andere boeken van John Irving en alles van de door hem bewonderde Raymond Carver. Opvallend is Murakami's droogkomische stijl. Een moderne techniek die Murakami volgens zijn vertaler Jacques Westerhoven gebruikt om thema's te beschrijven die zo oud zijn als de Japanse literatuur: heimwee naar gelukkiger tijden die misschien nooit bestaan hebben, en een besef van de ontoereikendheid van de eigen persoonlijkheid. De toegankelijkheid van Murakami's werk heeft er mede voor gezorgd dat er in de literaire wereld twee kampen zijn ontstaan. Vooral in Japan. Het ene kamp ziet in hem een toekomstige Nobelprijswinnaar. Het andere kamp, waartoe bijvoorbeeld Kenzaburo Oë behoort die de Nobelprijs in 1994 won, beschouwt Murakami als te populair om als auteur serieus genomen te kunnen worden. Literatuur met een hoofdletter L wordt immers nooit door de massa gewaardeerd. 'Norwegian Wood', Murakami's grote doorbraak in Japan die hem een miljoenenpubliek bezorgde, zou volgens die redenering tussen de auteur en de prijs der prijzen instaan. 'Dat boek heeft mijn reputatie vernietigd - ik bedoel, mijn reputatie in de media hier,' zei Murakami erover in een interview een paar jaar geleden.
Het belette hem niet verder te werken aan een oeuvre waarin muziek, katten, dromen, verdwijningen (meestal van een jonge vrouw) en onweerstaanbaar mooie oortjes een rol spelen. 'Maar beter nog dan al die curven en kronkels was de zachte welving van de oorlellen: die malse stukjes vlees overtroffen alles wat dit leven te bieden heeft.'
"I write weird stories. I don't know why I like weirdness so much. Myself, I'm a very realistic person. I don't trust anything New Age... or reincarnation, dreams, Tarot, horoscopes. I don't trust anything like that at all. I wake up at 6 in the morning and go to bed at 10, jogging every day and swimming, eating healthy food. I'm very realistic. But when I write, I write weird. That's very strange. When I'm getting more and more serious, I'm getting more and more weird. - MURAKAMI
Ik ben geen brenger van goed nieuws. Ik breng tamelijk slecht nieuws, geloof ik. Dat we de tederheid aan het verliezen zijn onder andere. Dat zelfs het woord uit onze woordenschat dreigt te vallen. En dat we aan het begin van een nieuw millennium en een stuk of wat millennia achter ons nog altijd niet weten wat we met de liefde moeten doen.- Gie Bogaert
Ik probeer ook te vertellen dat ik niet weet waarom we bepaalde dingen doen. Dat ik niet weet waarom we doen wat we doen, waarom we precies op deze of gene manier ons leven willen leiden, en dat ik ook niet weet waarom we op een bepaald moment niet beslissen ons leven weer in de hand te nemen. En ik vertel dat ik maar één zekerheid heb: dat niemand het recht heeft om daarover te oordelen, hoe dan ook. Daarom schrijf ik. Om dat te vertellen.
De kunst van het evenwicht. ligt niet in het bewaren ervan, maar in het herstellen van het wankelen".
***
Hemelstof is een verzameling kleurrijke, subtiel met elkaar verweven verhalen over verlies. In het universum van de Vlaamse schrijver Gie Bogaert heeft iedereen iets te betreuren. Een koorddanser raakt zijn geliefde kwijt, de vader van de jonge Lena overlijdt, ouders rouwen om hun verongelukte dochter, Ian verliest zijn onschuld. Maar allen accepteren, en daardoor is er ruimte voor iets nieuws.
'Verhalen kunnen ons redden. Ze geven ons de dingen terug waarvan we dachten dat die voorgoed verloren gingen, of waarvan we niet meer wisten dat die er ooit waren. Het troost ons. Het geeft ons de redenen om verder te gaan met wat we belangrijk vinden: de bereddering van ons leven, het uitlaten van de hond, het houden van een man.' Elk van de negen verhalen die in Hemelstof gebundeld zijn, gaat over verlies van het een of het ander. Groot en klein verlies doen hun opwachting. En ook het daarmee gepaard gaande verdriet, de twijfels en de hoop van degene die het verlies geleden heeft.
De kracht die de auteur toedicht aan verhalen en de hoop die daarin ligt opgesloten geeft "Hemelstof "een fris en stralend uiterlijk, ondanks - of misschien juist wel door - het verlies dat de hoofdpersoon ondervindt.
Bogaert weet op bijzondere wijze de eeuwige thema's van liefde en dood opnieuw in te vullen. En daarbij maakt hij op een subtiele manier ook het vertellen zelf tot onderwerp. In "Hemelstof "is een krachtig verteller aan het woord, die een fantasierijk en tegelijkertijd herkenbaar universum weet te scheppen. Bogaert doet dit met groot gevoel voor poëtische details, treffende beelden en mooie taal.
De beheerste, melancholieke toon maakt dit boek tot een genot om te lezen. Wat je voelt is altijd groter dan wat je ziet, zegt een personage in deze verhalenbundel, en dat typeert ook de optiek van de verteller: hij ziet hoe emotioneel geladen het alledaagse leven is, hoeveel wezenlijks er schuilt in het ogenschijnlijk banale. Gie Bogaerts verhalen zijn subtiel met elkaar vervlochten doordat personages in bijrollen in andermans levens optreden. De bolleboos uit het meisjeskamp is later de vrouw die een borstamputatie moet verwerken. De weduwe die haar huis moet verkopen, wordt het model in het atelier van de moeder van de makelaarster. Om beurten krijgt ieder genereuze aandacht voor een eigen levensverhaal, geschreven met een gevoelig oog voor wat de tijd in mensen aanricht.
Bijna alle verhalen bevatten een bijkomende overweging van de auteur over het belang van verhalen, over hoe ze omspringen met de herinnering of het vergeten. Alle verhalen zijn gevat in dezelfde heimweevolle toon. Gie Bogaert laat de melancholie galmen in de grote ruimte die het leven open laat voor karig geluk
Gie Bogaert :Niel, 06/02/1958
***
Gie Bogaert is germanist en werkt onder meer als docent proza aan de SchrijversAcademie te Antwerpen. Liefde, verlies en eenzaamheid zijn de centrale themas in zijn werk. Het wordt stilistisch gekenmerkt door een grote suggestiviteit en een soms sobere, soms fijnzinnige en poëtische zegging. Bogaert is geen literaire tafelspringer, maar schrijft in de luwte aan een verstild oeuvre.
Bibliografie :
Werken
Klein Berlijns drama en andere verhalen (1987)
Wat kwaad doen de tovenaars? (1990)
Keizer Doede (1992)
Wat we met de liefde doen (1995)
De liefdeverzamelaar (1998)
Nathan Meyer, vrouwenwandelaar (2000)
Hemelstof (2004)
Opklaringen (2006)
***********************
Gie Bogaert geldt als een 'Geheimtip' voor literaire fijnproevers." (Vrij Nederland)
"De meester van de kleine speelruimte." (Standaard der Letteren)
"Altijd glinsterend en pakkend. Virtuoos." (De Morgen)
vertaling van : " Foreign Fruit "(UK) - Windfallen -USA)
Uitgeverij : de Kern Paperback : 399 pagina's ISBN10: 903250956X -ISBN13: 9789032509569
Hartverwarmende roman over verloren liefde en een nieuw begin
***
De komst van nieuwe bewoners in het leegstaande art deco huis brengt leven in een Engels kuststadje Merham rond 1950. Vooral de meisjes Holden, dochter Celia en Lottie, al jaren geleden als evacue in het gezin opgenomen, zijn er vaak te vinden. Ze ontvluchten de bekrompenheid van hun omgeving en voelen zich thuis bij deze bohemiens. Celia moet 'voor straf' naar Londen, maar wordt weer in genade aangenomen als ze met Guy, zoon van een rijke handelaar in exotisch fruit, wil gaan trouwen.Wanneer Celia haar verloofde Guy meeneemt, is het voor Lottie meteen duidelijk dat hij de grote liefde van haar leven is. Plots slaat de vonk over tussen Guy en Lottie. Tot een verbintenis kan het alleen niet komen.De drie voegen zich bij een groep kunstenaars die een grote wandschildering maakt , welke de verhoudingen in de groep haarfijn vastlegt. Als Guy het schilderij ziet beseft hij dat hij verloofd is met de verkeerde vrouw.Maar het lot beschikt anders...
Nu, bijna 50 jaar later, wordt Arcadia verkocht aan een lastige, trendy Londense clubeigenaar. Hij neemt de jonge, gescheiden binnenhuisarchitect Daisy Parker in de arm om de villa in haar oude glorie te herstellen. Hun samenwerking verloopt stroef, tot Daisy kennismaakt met Lottie, inmiddels een oudere vrouw en door haar komt het roemruchte verleden van Arcadia weer tot leven. De onthulling van de goed bewaarde wandschildering heeft nogal wat gevolgen.
De schrijfster -- laat de romantische verhaallijnen hier weer bij elkaar komen. De roman werd niet onterecht uitgeroepen tot 'Romantic Novel of the Year 2004'. Het is een aanrader in het genre, vlot en toch niet te oppervlakkig geschreven. Vooral de jaren '50 sfeer wordt goed weergegeven.
Jojo Moyes: 1969
Jojo Moyes is een Britse schrijfster geboren in Londen in 1969. Zij studeerde aan the Royal Holloway, University of London. Ze kreeg van de krant The Independent een beurs die haar toeliet journalistiek te gaan studeren aan City University , waarna ze vervolgens tien jaar lang als kunst en media-correspondente bij deze krant ging werken . In 2002 werd zij voltijds schrijfster en schreef o.a. volgende romantische werken : Sheltering Rain (2002), Windfallen (2003), Foreign Fruit (2003), The Peacock Emporium (2004), Suzanna's Coffee-Shop (2005), The Ship of Brides (2005), Silver Bay (2007). Jojo is gehuwd met de journalist Charles Arthur waarmee ze drie kinderen kreeg.en woont nu in Oost-Engeland.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
