Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
31-10-2006
*De kleermaker van Panama * van JOHN LE CARRé
" Een hilarische satire, een perfecte thriller en een absoluut meesterwerk. "
***
De kleermaker van Panama : 1997
Nederlandse uitg.: Amsterdam : Luitingh-Sijthoff, 1997. Vert. van: The tailor of Panama. - Cop. 1996
" Le Carré 's mooiste boek in jaren - de Volkskrant.
In 1999 loopt het Amerikaans 'huurcontract' voor het Panamakanaal af en staat het de machthebbers vrij de toekomst van hun land aan de hoogstbiedende te verkwanselen. De Britse inlichtingendienst wil daar tijdig een stokje voor steken en dwingt Harry Pendel, een nietsvermoedende kleermaker, tot spionage... Want Harry Pendel kent iederéén in Panama. En Harry Pendel wil tot elke prijs zijn verleden geheimhouden...
John Le Carré : 1931
John Le Carré heet eigenlijk David John Moore Cornwell en is geboren op 19 oktober 1931, in Poole , in het graafschap Dorset in Engeland. Tijdens de 2e wereldoorlog bezocht hij de kostschool Lincoln College, Oxford. Toen hij 16 jaar was, vertrok hij naar Zwitserland , waar hij Duits aan de Universiteit van Bern studeerde. Na deze studie moest hij in dienst en kwam hij terecht bij de militaire Inlichtingendienst. Daar was zijn werk het verhoren van vluchtelingen uit het door Russen bezette deel van Oost-Europa. Tussen 1956 en 1958 gaf hij Duitse les aan Eton. Hierna werd hij diplomaat in Bonn(1960-1964), waar hij ook werkte voor de militaire Inlichtingendienst, M15. Le Carré begon te schrijven in de vroege jaren 60, toen hij werkte voor de Britse geheime dienst. "Ik maakte deel uit van die grote schaduwwereld die de Koude Oorlog met zich meebracht. Ik zat in MI5 toen de grote heksenjacht begon". MI5 zou geïnfiltreerd zijn door Moskou. Dat bleek maar al te waar: de spionnen Philby, Burgess en Mclean werden ontmaskerd. "Ik was getuige van de claustrofobische sfeer", zei le Carré later. "Mijn schrijven was een geheime bezigheid, om mijn saaie bestaan op te fleuren. Ik ontsnapte in een verzonnen versie van mijn eigen wereld".
Zijn eerste twee boeken schreef hij onder pseudoniem. Daar was George Smiley al de hoofdpersoon. In zijn derde roman, de spionagethriller Spion aan de muur (1963), vielen de angstige binnenwereld van le Carré en de claustrofobische buitenwereld volmaakt samen. Dit boek maakte hem in een klap beroemd. Hij ontving hiervoor de prestigieuze 'Gold Dagger'. Hierna zouden nog vele boeken, artikelen en andere publicaties volgen.
Slechts op één terrein was hij niet succesvol: zijn roman The naive and sentimental lover (1971) flopte. "Ik kon het niet, ik brandde mijn vingers en het applaus bleef uit". De wereld mist een morele kern. Trouw is een woord zonder betekenis. De mensen die je het meest vertrouwt, zijn de mensen die je verraden. De verbeelding maakt het leven draaglijk, maar werkt destructief als ze in aanraking komt met de realiteit. Het dilemma van verscheurd worden tussen enerzijds loyaliteit en anderzijds afschuw van onbetrouwbaarheid komt in al zijn boeken terug, net als het leven op de Public School. Er zit veel woede in zijn boeken. Over de wereldwijde hebzucht, over het cynisme van westerse politici, over de leugenachtigheid van de media. "Grootmoedigheid is een essentieel onderdeel van de overwinning", meent hij, En juist die grootmoedigheid ontbreekt in het Westen op dit moment. "De hebzucht is de god van het Westen geworden". Veel boeken van le Carré zijn verfilmd, zowel voor bioscoopfilms als voor TV-series. Telefoon voor de dode (1967), Spion aan de muur (1965), Spion verspeeld (1970), De lokvogel (1984) en Het Rusland Huis (1990) zijn als biooscoopfilm verschenen. Van Voetsporen in de sneeuw (1991), Edelman, bedelman, schutter, spion (1980), Smiley's prooi (1982) en Een volmaakte spion (1987) zijn televisieseries gemaakt door de BBC.
"Simply the worlds greatest fictional spymaster" (Newsweek)
" Een thriller-achtige roman en een gedurfd egodocument "
"Verre weiden lijken groen, gelukkige mensen lopen niet weg."
*** Het is één roman , Rozen op ijs ,maar het lijken er wel drie. Het is het verhaal van een ongewenst kind, het meisje Perla dat liefdevol door haar grootouders en tantes wordt opgevoed, maar zich altijd onecht en overbodig zal voelen. Het is bovendien de geschiedenis van een uitzichtloze liefde, tussen een bezitterige, jaloerse man,en een zelfstandige,intelligente vrouw. En ten slotte is deze roman een soort milieuthriller. Perla neemt afscheid van haar familie en stapt in een geheim netwerk van activisten die de aardbol willen behoeden voor de nucleaire ondergang...
Wat afscheid nemen betreft mag Perla zich een deskundige noemen; strijdlustig vertrekt zij naar de Noordpool. Maar zoals de draden die Gulliver vastklinken, dreigen de herinneringen haar in te spinnen. Er zijn de grootouders, er is de dochter, en de mannen die zij zich als vader, vriend en minnaar had voorgesteld. Er is het land van herkomst en er zijn de reizen naar Mexico en Amerika, die zij als milieu-activiste heeft ondernomen. Er is het geweld en het gevecht met de tijd. Zal zij in het Hoge Noorden al deze elementen tot een bevrijdende symbiose kunnen verbinden en in het kielzog van de walvissen de leugens van macht en politiek ontmaskeren? Rozen op ijs is een fascinerende roman met thriller-achtige aspecten die als een wonderboeket ook een beeld van deze wereld en onze tijd geeft. Rozen op ijs is een filosofische roman, die aanzet tot nadenken. Belangrijk is hoe het verleden, heden en toekomst met elkaar in verband staan. Vooraleer aan de toekomst te denken, moeten alle problemen uit het verleden opgelost of verwerkt zijn. Dit ondervindt ook Perla, de hoofdfiguur: "De vrolijke kindertijd, altijd op weg naar later. Later dat nooit komt, of te laat komt. Als een ezel achter een onbereikbare biet aandraven."(p. 26) Qua stijl valt in deze aanhaling de vergelijking op: de schrijfster gebruikt erg veel beeldende taal, en we merken een beetje een dichterlijk aspect. Het probleem hier is dat Perla altijd maar wacht op een betere toekomst, maar hierdoor de goede kanten van het heden niet ziet, en de toekomst op die manier niet rooskleurig kan worden. Wanneer in het begin alle personages voorgesteld worden, hun karakter en hun band met Perla duidelijk gemaakt worden, merken we met hoeveel problemen Perla wel te kampen had: ze stond onder grote druk, Charles en Sido wilden dat zij de fouten van de vorige generaties goedmaakte: " Het was niet voldoende dat ze haar best deed, ze moest beter zijn, een modelkind, het was alsof de grootouders haar met perfectie wilden wapenen.
De schrijfstijl is erg mooi: ondanks het filosofische aspect blijft alles duidelijk.
Op liefdesgebied kent Perla ook problemen: ze zoekt een vaderfiguur in mannen, maar tegelijk ook een minnaar en vriend. Schijnbaar wordt ze altijd verliefd op mannen met bindingsangst, die niet overweg kunnen met hun gevoelens. Lev is een van die mannen, de vader van Isabelle, die intussen volwassen is. Isabelle vlucht ook naar het noorden omwille van Lev, die vrijheid wil. Perla ziet de kans om haar eigen leven te leiden, maar ze ontvlucht haar problemen gewoon. Hier is ook een motief: Lev bedroog Perla en wou vrijheid, Perla zoekt vrijheid op de Noordpool en begint erg veel kortstondige relaties met andere mannen, die telkens mislopen omdat Perla nog van Lev houdt.
Perla hoort bij een groep milieuactivisten o.l.v. Guy. Hier wordt ze geconfronteerd met haar verleden: zelfmoord van een groepslid, een poging tot verkrachting, de moord op Guy, Ze beseft dat de toekomst ook niet uitsluitend positief kan zijn, en dat Martha gelijk had: vluchten lost niets op. Ze zal haar verleden moeten verwerken. Guy werd vermoord omdat hij politieke belangen, macht en geld belangrijker vond dan het redden van walvissen, de missie van de idealistische leden. Zonder Guy zetten ze hun missie verder, ze redden walvissen, overtuigen de Inuit van hun goede bedoelingen en Perla maakt schoon schip met haar verleden: zo kan ze haar leven voortzetten. Als na een prachtig schouwspel aan de hemel de nacht valt, eindigt het verhaal.
Monica Van Paemel heeft een zeer realistisch verhaal geschreven. Ze geeft een beeld weer van de moderne tijdsgeest en bekritiseert die. We bemerken hier een referentiekader, vb. bij het redden van de walvissen door idealistische mensen, en wanneer blijkt dat hun leider enkel interesse heeft voor geld en macht. Haar schrijfstijl is gevarieerd: dialogen en doorlopende tekst worden afgewisseld.Ook maakt ze veel gebruik van flashbacks, die soms vermengd worden met het heden. Dit geeft een verwarrend effect, maar maakt dikwijls motieven duidelijk. Ze heeft haar roman, een spannende psychosociale thriller, geschreven , gezien uit het standpunt van Perla, wiens emoties dus uitgebreid beschreven worden.
Monika van Paemel:1945
De schrijfster werd geboren ,op 4 mei 1945 ,in Poesele een kleine gemeente in Oost-Vlaanderen. Ze groeide hoofdzakelijk op bij haar grootouders en andere familieleden. Haar omgeving bestond vooral uit volwassenen. Van de grootouders aan moederskant leerde ze het boerenleven kennen, van die aan vaderskant dat van de burgerij.
Op negenjarige leeftijd kreeg ze een hersenaandoening als gevolg van een verkeerde medische ingreep kort na haar geboorte. Ze herstelde lange tijd in het ziekenhuis, waarna ze verhuisde naar Espen-Nissen, waar ze bij nieuwe pleegouders terechtkwam. Om niet aan haar ziekte te hoeven denken begon ze veel te lezen en ook gedichten te schrijven. Op haar veertiende ging van Paemel op kostschool in het Heilig Graf in Turnhout, waar ze tegen haar wil handelswetenschappen studeerde. In 1963 huwde ze met Theo Butsen, van wie ze intussen gescheiden is. Ze heeft twee dochters, waarvan een op 17-jarige leeftijd overleed. Ze debuteerde in 1969 met twee gedichten, die in Het Nieuw Vlaams Tijdschrift gepubliceerd werden. Haar eerste roman was Amazone met het blauwe voorhoofd (1971), waarvoor ze in 1972 de prijs voor het beste literair debuut kreeg. In 1973 kreeg Monika van Paemel in Oost-Vlaanderen de literaire prijs voor letterkunde voor haar novelle Marguerite. Voor haar meesterwerk De vermaledijde vaders, een autobiografische roman, werd de schrijfster in 1986 bekroond met de Dirk Martens prijs en de prijs van de Vlaamse provincies.
Op 16 juli 1993 kreeg ze de titel van barones. Na Cyriel Buysse
in 1932 is Monika van Paemel de tweede auteur uit het Land van Nevele die in de adelstand werd verheven. Naast haar literair leven is van Paemel ook bekend voor haar sociaal engagement. De feministische schrijfster zet zich voor vele organisaties in. Zo is ze bij voorbeeld erelid van het Koerdisch Instituut in Brussel.
Van Paemel schreef enkele romans in een experimentele, associatieve stijl - met een voorkeur voor het cyclische structuurprincipe - waarin het verhaal en subjectieve ervaringen en beschouwingen tot een hecht geheel worden versmolten. Steeds ligt de klemtoon op een geobsedeerd zoeken naar de eigen identiteit: als individu in de gemeenschap, als vrouw in een mannenmaatschappij, als auteur. Van Paemel kreeg in 1972 de prijs voor het beste debuut voor Amazone met het blauwe voorhoofd (1971) en in 1975 voor Marguerite (1976) de literaire prijs van de provincie Oost-Vlaanderen.
Bibliografie :
*1971 Amazone met het blauwe voorhoofd 1974 De confrontatie 1976 Marguerite 1985 De vermaledijde vaders 1988 De eerste steen 1993 Het wedervaren 1997 Rozen op ijs 2000 Het verschil 2004 Celestien; de gebenedijde moeders 2006 Te zot of te bot
De regenmaker is een ronduit schitterend boek een beklemmend mooie roman over de louterende kracht van de liefde.
**
Al vier jaar lang lijdt de kleine plattelandsgemeente Goodlands onder extreme droogte. Aanvankelijk waren de verhoudingen tussen de plaatselijke bevolking en Karen Grange, filiaalhoudster van de enige bank ter plaatse, allerhartelijkst. Maar in de afgelopen dorre twee jaar moest Karen het ene na het andere bedrijf failliet verklaren en sluiten. Wanneer ze nu over straat loopt, willen haar voormalige klanten boeren, winkeliers, graanhandelaren haar zelfs niet meer groeten.
Ooit heeft Karen op televisie een interview gezien met een man die beweerde dat hij het kon laten regenen. In een opwelling van wanhoop heeft ze hem toen geschreven. Nu, een jaar later, wanneer ze haar brief allang weer is vergeten, staat hij op een avond vuil en slonzig op haar stoep. Tom Keatly, de regenmaker, is gekomen.
Maar Tom wil geld, want voor niets gaat de zon op. En dat geld kan Karen, die zelf in een triest verleden al aanzienlijke schulden bij haar werkgever heeft opgebouwd, niet betalen. Tenzij ze bereid is zichzelf voor Goodlands op het spel te zetten. En voor Tom Keatly...
Susan Moloney tekent het portret van een jonge vrouw die, dankzij haar vertrouwen in de liefde, een ongelooflijke kracht vindt in zichzelf en daarmee de weg tot heling en genezing.
De regenmaker is een overrompelend liefdesverhaal. Tegelijkertijd is dit een schitterende vertelling over het monumentale gevecht om een getekende en uitgeputte gemeenschap te redden.
REVIEWS :
'Mysterieuze man ... maakt diep indruk op zijn omgeving en op een eenzame vrouw in het byzonder.' Leeuwarder Courant
'Als je houdt van romantiek en een mystiek sfeertje, zit je met dit boek goed.' Yes
'Fascinerend.' People
Susie MOLONEY -
De schrijfster groeide op in Winnipeg (Canada) en woont er nog steeds met haar echtgenoot en twee zonen.
" Alleenstaande rijke vrouwen zijn hun leven niet zeker ! "
*** In een Mechelse flat wordt in de badkuip een ontzield vrouwenlichaam gevonden. De autopsie brengt aan het licht dat het lijk eerst ingevroren is geweest. Bovendien blijkt na intensief speurwerk dat er zelfs sprake zou kunnen zijn van een persoonsverwisseling. Op dat ogenblik raken de speurders Jos Bosmans en Dirk Deleu het spoor helemaal bijster. Van één ding zijn ze echter zeker : deze moordenaar , die het gemunt heeft op alleenstaande , rijke vrouwen , zal niet ophouden met moorden. Nooit !
Tijdens hun zoektocht komen Bosmans en Deleu in een spiraal van waanzin en geweld terecht. In de garage van een dure callgirl treft de politie het lichaam aan van een aangebrand francofoon politicus. Overleden aan een hartstilstand? Of door dezelfde dader uit de weg geruimd? Bevroren hart dompelt de lezer met huid en haar onder in de stresserende wereld van speurders die een eind moeten maken aan een ijzingwekkende reeks moorden, terwijl de moordenaar hen voortdurend dat ene stapje voor blijft.
Luc Deflo: (Mechelen)27-02-1958
...
De in 1958 in Mechelen geboren Luc Deflo schreef aanvankelijk vooral toneelstukken (Home Sweet Homo, Mannen en vrouwen, De ontspoorden,Slakken) voor amateurgezelschappen en scenario's. De schrijversmicrobe - zelf heeft hij het over een passie - had hem meteen te pakken. Zo waagde hij zich aan een kortverhaal, een luisterspel, een scenario. Een boek was de volgende uitdaging.' Met Naakte zielen (1999) debuteerde hij als misdaadauteur. Hij is gehuwd met Maria Marchan uit Caracas(Venezuela) en woont in Brussel.( Elsene). Hij heeft twee dochters, Tess en Tris, zeven en vijf jaar oud en sinds 17 oktober 2006 heeft zich zoon Alessandro bij het Deflo-legioen gevoegd. Deflo is organisatie-adviseur in KBC maar is momenteel in loopbaanonderbreking om zich fulltime aan het schrijven te wijden. Hij heeft onlangs aan Erwin Provoost (producer van ondermeer Flikken en Windkracht 10) de filmrechten voor "Naakte Zielen" en "Sluipend Gif" verkocht.
BIBLIOGRAFIE
...
Naakte zielen (1999)
Bevroren hart (2000)
Lokaas (2001)
Kortsluiting (2002)
Sluipend gif (2003)
Onschuldig (2004)
Weerloos(2005)
Copycat (2005).
Ademloos (2006)- Nominatie voor Hercule Poirot Prijs
The Nazi Officer's Wife How One Jewish Woman Survived the Holocaust By Edith Hahn Beer with Susan Dworkin
De joodse bruid. Vianen, The House of Books, 2000. 8vo, pp. 236, [16]. Paperback. Geïllustreerd met foto's. Tweede druk. Vert. van: The nazi officer's wife. - New York: Weisbach Books, 1999
'For years I couldn't say what I thought, I could only think'
*** De joodse Edith Hahn studeert rechten in Wenen wanneer Oostenrijk door de Duitsers wordt ingelijfd. Haar studie wordt stopgezet, omdat joden niet langer mochten studeren. Edith moet van de Duitsers een contract tekenen, waarin staat dat ze voor zes weken op het land in Noord-Duitsland moet gaan werken Ze wordt geplaatst in Osterburg. Hier wordt ze hecht bevriend met Mina Katz. Vanaf Osterburg ( en ook vanuit het andere kamp ) stuurt Edith brieven naar haar moeder en haar geliefde Josef Rosenfeld, die iedereen Pepi noemt. Na ongeveer zes maanden worden Edith en nog een aantal vrouwen overgeplaatst naar een werkkamp in Aschersleben. Hier moeten ze in een papierfabriek werken. . Na maanden van onmenselijk zware arbeid kan ze eindelijk weer naar huis. Uit angst om opgepakt te worden, besluit Edith niet terug te gaan naar het joodse getto. Ondertussen dat ze in de trein zit, haalt ze de gele Davidster van haar kleren. Op het station ontmoet ze haar geliefde Pepi en zijn moeder, die haar vertellen dat haar moeder zojuist op transport is gesteld naar een concentratiekamp in Oost-Europa. In Wenen is de situatie voor de joden dramatisch verslechterd. Uit angst om gezien en opgepakt te worden door de Duitsers, besluit Edith niet terug te keren naar het joodse getto waar ze geboren is. Ze zwerft door de straten van Wenen op zoek naar een plekje om te slapen. ( Pepi kan haar niet helpen, vanwege de jodenhaat van zijn moeder: hij doet alles wat zijn moeder zegt.)
Ze gaat op zoek naar een vriendin van Mina ( degene met wie zij in het werkkamp zat ), Maria Niederall ( ook wel Frau Doktor genoemd, omdat ze de vrouw is van de Dokter). Ze zegt dat Edith toe is aan vakantie. Edith gaat naar een oom van de assistente van Frau Doktor en probeert hier weer een beetje op krachten te komen. Maar dat lukt niet. Edith heeft wel honger, maar krijgt geen hap door haar keel. Ze is dan ook snel terug in Wenen. Edith is aan het eind van haar Latijn. Ze besluit om met het eerste het beste transport naar het oosten te gaan. Dan komt Frau Doktor met een idee. Edith krijgt via via nieuwe identiteitspapieren en hiermee weet ze uiteindelijk naar Munchen te ontkomen. Hier krijgt ze werk bij het Rode Kruis. Daar ontmoet ze Werner Vetter, een nazi-officier die op slag verliefd op haar wordt en haar ten huwelijk vraagt. Ondanks het enorme gewetensconflict en de angst om haar grootste geheim - haar joodse identiteit - te moeten prijsgeven , beseft Edith dat dit aanzoek haar redding kan betekenen... Ze gaat bij Werner inwonen en vertelt hem dat zij onder een valse identiteit leeft. Dit is echter voor hem geen probleem, aangezien hij ook niet helemaal eerlijk tegenover haar is geweest vanwege zijn eerste huwelijk. Edith wordt zwanger en nu besluiten ze om te trouwen. Werner hoopt dat er een zoon geboren wordt, maar helaas voor hem wordt het een dochter: Maria Angelika.
Werner wordt in september 1944 opgeroepen voor het leger. Edith blijft alleen achter met Angelika. Op een dag moeten Edith en haar dochtertje weg uit hun huis, omdat de hele stad geevacueerd wordt vanwege een Russische doorbraak. Ze vluchten weg en de volgende dag is de stad ingenomen door de Russen. Twee maanden hierna onthult Edith haar echte identiteit. Edith gaat in 1945 aan het werk bij de rechtbank in Brandenburg. Ze moet hier oude zaken bestuderen om de juridische kennis weer op te frissen. Edith vindt dat haar dochtertje een speelkameraatje nodig heeft en gaat naar het weeshuis. Ze nemen een klein meisje in huis, genaamd Gretl. In 1947 komt Werner terug. Alleen vindt hij de nieuwe situatie maar niets. Volgens hem moeten vrouwen het huishouden doen en mannen moeten werken. Nu is Edith aan het werk. Hij vindt dat zij hem moet gehoorzamen en stoppen met werken, maar Edith wil dat niet en zodoende vertrekt hij naar zijn eerste vrouw, waarvan hij gescheiden was toen hij Edith ontmoette. Edith besluit om naar Engeland te gaan naar haar zus Hansi en moet daarom Gretl weer afleveren bij het weeshuis. Ze vindt het heel erg. Samen met Angelika vliegt ze naar Engeland. In 1957 trouwt ze met Fred Beer, ook een Weense jood. Na het overlijden van haar man in 1984, verhuist Edith in 1987 naar Israel waar ze eindelijk te midden van joodse mensen kan wonen.
Edith Hahn Beer -1914
werd in 1914 in Wenen geboren en woont tegenwoordig in Netanya,Israël .Na de oorlog werd ze onder de Russische bezetting als rechter in familiezaken en in de zomer van 1947 , ondanks haar verleden ingezet als rechter bij de Nazi-processen.Maar als men haar enige tijd later dwong om voor de Russische geheime politie KGB te gaan werken, emigreerde ze naar Engeland Ze zou heel graag in Oost-Duitsland gebleven zijn , maar ''I couldn't have done that - it would have been like joining the Gestapo.', zei ze. Van Werner Vetter, die in haar, toen hij uit Russische krijgsgevangenschap weer thuiskwam, "seine Grete" niet meer terugvond , liet ze zich in 1947 scheiden. In. 1957 huwde Edith Hahn ,Fred Beer, een joodse juwelier. Na diens dood in 1989 trok ze naar Israël. Ze heeft haar echte en valse identiteitspapieren weten te bewaren, samen met haar oorlogsbrieven en vele foto's. Deze documenten zijn ondergebracht in het Holocaust Museum in Washington D.C. en zijn opgenomen in haar boek.
DE LAATSTE MAN (2002) Uitgeverij : Utrecht: A.W. Bruna, 544pag., ISBN 90-229-8582-2, 1e druk januari 2002 vert.van: Last Man Standing (2001) Uitgeverij : Columbus Rose Ltd vert.door: Rogier van Kappel, Mieke Vastbinder, omslagontwerp: Myosotis Reclame Studio
*** FBI-agent Web London heeft een vlekkeloze reputatie en een uitstekende staat van dienst. Maar tijdens een inval van zijn eenheid in een drugspand gaat het helemaal de verkeerde kant op. Het blijkt een hinderlaag te zijn en het complete team komt om het leven... met uitzondering van London. Londons mysterieuze ontsnapping aan de dood roept nogal wat vraagtekens op binnen de FBI. Is hij een lafaard die zijn collega's in de steek liet, of, nog erger , een verrader die ze in de val heeft gelokt ? Vastberaden om zijn onschuld te bewijzen stelt London een eigen onderzoek in en gaat op zoek naar de enige getuige , een tienjarige jongen Kevin Westbrook, die kort na de schietpartij is verdwenen. Maar de FBI en London zijn niet de enigen die op zoek zijn naar Kevin...
Reviews :
'Baldacci toont zich een waardige opvolger van Ludlum ' -De Volkskrant.
David Baldacci -1960
De auteur werd geboren in Richmond (Virginia -U.S.A). Hij studeerde politieke wetenschappen aan de Virginia Commonwealth Universiteit waar hij in 1982 magna cum laude afstudeerde. Daarna studeerde hij rechten aan dezelfde universiteit. Hij studeerde af in 1986. Tijdens zijn studie had David Baldacci verschillende baantjes, zoals verkoper van stofzuigers, beveiligingsbeambte en bouwvakker. Na zijn studie werkte hij als advocaat aan de rechtbank en was negen jaar bedrijfsjurist in Washington DC bij drie verschillende firma's
.Na het overweldigende succes van zijn debuutthriller Absolute Power (Het recht van de macht)-1996, waarmee hij de Britse W.H. Smith's Thumping Good Read Award voor fictie won in 1997 besloot hij zich fulltime aan het schrijven te wijden.Het boek behaalde ook nog een literaire prijs in Italië en werd verfilmd door Clint Eastwood. David Baldacci woont in Noord-Virginia met zijn vrouw en kinderen
DE VERGEVING-2000 Vianen: The House of Books, 416pag, gebonden vert.van: Redemption Blues (London: Headline, 1999) vert.uit het Engels: Mariëtte van Gelder.
" Een schitterende roman over de kracht van liefde , die zelfs het grootste verlies kan verzachten.
*** Na een knallende ruzie met zijn vrouw Lauren, verlaat de beroemde popartiest Matt Silver woedend het huis en rijdt, met zijn tweelingdochtertjes op de achterbank, de nacht in. Een vlucht die slechts kort duurt want niet veel later verliest Matt de macht over het stuur en stort hij samen met zijn dochtertjes in de Theems. Van de tweeling overleeft alleen de teruggetrokken Freya het ongeluk. Vreemd genoeg wordt het lichaam van Matt nooit gevonden. Politieagent Sam Cobb doet onderzoek naar het ongeluk. Als een van de weinigen is hij ervan overtuigd dat Matt niet verdronken is en hij zet een groot onderzoek op touw. Om achter de ware toedracht van het ongeluk te komen zoekt Sam contact met Freya, die doodstil in het grote ziekenhuisbed ligt. Lauren, die gebroken is door de dood van haar andere dochter, moet toegeven dat Sam veel beter in staat is contact te maken met Freya dan zijzelf. Als er tussen Lauren en Sam iets moois lijkt op te bloeien, staan beiden voor een groot dilemma; Sams vak gebiedt hem tot het bittere einde naar Matt te zoeken, maar persoonlijk hoopt hij Silver nooit meer te zien ... En kan Lauren haar echtgenoot vergeten ?
De Vergeving : is wereldwijd getipt als de bestseller van het jaar 2000- een overrompelend debuut van Tim Griggs.
Het is in alle opzichten een uitzonderlijk verhaal: meeslepend, ontroerend en spannend tot de laatste bladzijde.Bovendien is het een verhaal dat ons persoonlijk raakt : over de kracht om het leven met al zijn mooie en grillige facetten een nieuwe kans te geven.
.GRIGGS, Tim :Groot-Brittannië (London), 1948-
Tim Griggs begon zijn schrijverscarriére bij een lokale Londense krant toen hij zestien was. Na zijn universitaire studie werkte hij als verslaggever bij verschillende kranten en tijdschriften. Hij verbleef een paar jaar in Nigeria en Taiwan, en vestigde zich ten slotte in Australië . Daar oogstte hij succes met zijn korte verhalen en won hij verschillende schrijfwedstrijden. Onlangs keerde Griggs terug naar Engeland, waar hij zijn grote roman ' De vergeving' afrondde ; een ontroerende en meeslepende roman waarmee Tim Griggs in één klap internationaal doorbrak.
Oorspronkelijke titel : " 1 st to Die " -2001 Nederlandse titel : " De Eerstverlorene " 2002, Utrecht: A.W. Bruna, 316pag., 24cm, ISBN 90-229-8599-7, 2e druk augustus 2002 vert. van: 1st To Die (Suejack, 2001), vert.uit het Engels: Ineke van den Elskamp,
*** Slechts enkele uren nadat ze elkaar trouw hebben beloofd, worden David en Melanie op brute wijze in hun bruidssuite in het chicste hotel van San Francisco neergestoken en als aandenken worden hun trouwringen meegenomen. Inspecteur Lindsay Boxer heeft een slecht gevoel over de zaak en is bang dat dit slechts het begin is. Wanneer korte tijd later net buiten de stad een pasgetrouwd stel wordt vermist , worden haar vermoedens bevestigd ; ze heeft met een seriemoordenaar te maken. Helaas dreigt het politieonderzoek al gauw vast te lopen en Lindsay raakt gefrustreerd door het gebrek aan voortgang. Vier vrouwen,de inspecteur,Claire Washburn een patholoog-anatoom , een journalist Cindy Thomasen ,en. als openbaar aanklager Jill Bernhardt zich bij het drietal voegt, blijken samen over meer aanwijzingen te beschikken dan zij oorspronkelijk dachten. Vastbesloten om de moordenaar zo snel mogelijk te stoppen, besluiten zij hun krachten te bundelen en informatie uit te wisselen. Maar dat moet dan wel buiten het officiële onderzoek om gebeuren, en op eigen risico.
op 22 maart 1947 als zoon van een verzekeringsagent en een onderwijzeres. Hij behaalde een B.A. Engels aan Manhattan College en een M.A. aan de Vanderbilt University.
James Patterson is momenteel een van de best verkopende auteurs ter wereld. Zijn debuutroman, The Thomas Berryman Number, won de Edgar Award voor de beste debuut-detective. Het boek kwam in 1976 uit bij Little, Brown toen Patterson amper 27 was en al door tientallen andere uitgevers was afgewezen.
Sindsdien heeft hij een hele serie bestsellers geschreven waaronder de nu zes delen tellende serie rond rechercheur/psycholoog Alex Cross: Slaap kindje, slaap..., Meisjes plagen..., Pak me dan, Kat en muis, Wie het laatst lacht en Rozen verwelken. Van de Womens Murder Club-serie, die het eveneens heel goed doet, is inmiddels een deel in het Nederlands verschenen: De eerstverlorene.
De verfilming van Meisjes plagen... (Kiss the Girls) van Paramount Pictures (1997), met Morgan Freeman als Alex Cross, was een ware kaskraker. In de verfilming van het eerste deel uit de serie, Slaap kindje, slaap... (Along Came a Spider) (2001), zien we Morgan Freeman voor de tweede maal in de rol van Cross. NBC heeft de rechten van De eerstverlorene gekocht en heeft plannen om er een vier uur durende miniserie van te maken. Van Miracle on the 17th Green, een verhaal dat Patterson samen met Peter de Jonge schreef, is eveneens een televisiefilm gemaakt. De hoofdrol wordt daarin gespeeld door Robert Ulrich.
In zijn totaliteit is Wie Niet Horen Wil weer een klassieke Patterson geworden. Verplichte aanschaf dus voor alle liefhebbers van zijn boeken en dat zijn er inmiddels heel erg veel. Het lijkt ook wel of zijn boeken de laatste jaren steeds beter gaan worden en die stelling kan met dit achtste deel zeker weer onderschreven worden. Mijn advies is dan ook simpel: ga naar de dichtstbijzijnde boekwinkel, koop dit boek, begin snel met lezen
KUBAN, KARLA. Grenzeloos. [S.l.], Areopagus, 1998. 8vo, pp. 272. Paperback. Vertaald door Ineke van Bronswijk.
Oorspronkelijke titel : " Marchlands "
" PUUR en ELEGANT "
***
De 15-jarige Sophie Behr woont op een schapenranch in Wyoming , waar ze urenlang kan rijden op haar paard Pablo zonder een mens tegen te komen.Dat doet ze dan ook vaak , om na te te denken - over Dementrio , een knappe Mexicaanse arbeider van wie ze zwanger is ; over haar moeder die drinkt ; over haar broer in Vietnam en over haar vader die op een dag spoorloos verdween. Wanneer haar moeder ontdekt dat Sophie zwanger is , reageert ze zo wreed dat Sophie geen andere keus heeft dan te vluchten. Op zoek naar haar vader ontdekt Sophie dat de waarheid soms meer pijn doet dan leugens ooit zouden kunnen. Dit is een schitterende debuutroman waarin je wordt meegesleept . Karla Kuban heeft een veelbewogen jaar uit het leven van een vijftienjarig meisje beschreven. Feilloos weet Kuban dat kortstondige moment van jeugd naar volwassenheid te vangen. Met haar temperamentvolle karakter, haar seksuele nieuwsgierigheid en haar liefde voor haar omgeving is de jonge Sophie een onvergetelijke heldin. Haar moed spat van elke bladzijde.
Karla Kuban
:
De schrijfster is geboren in Minneapolis en behaalde haar M.A. aan the Johns Hopkins Writing Seminars en haar MFA als James Michener Fellow aan .the University of Texas. Ze schreef een 30-tal korte verhalen en ontving de Pushcart Prize.
Oorspronkelijke titel : " The Most Wanted " Signet Books Paperback :392 pages ISBN: 0451196856 Nederlandse titel : " Verbogen Tralies " Uitgeverij : ANTHOS
*** Als gevolg van een weddenschap met een vriendin schrijft de 14-jarige Arley Mowbray , een naieve teenager uit Zuid-Texas, een brief aan een gevangene. Hij , Dillon LeGrande, schrijft terug.En hoe , want in een vloek en een zucht is Arley dolverliefd. Dillon overreedt Arley in het geheim met hem te trouwen. Van een onschuldige tiener wordt zij tot de echtgenote van een misdadiger - en na hun enige nacht samen , de moeder van hun kind. Maar als Dillon uit de gevangenis ontsnapt en zijn vrouw en kind komt opeisen wil Arley nog maar één ding : haar dochtertje Desiree beschermen... Verborgen Tralies is nog gedurfder , intenser en krachtiger dan Mitchards briljante debuutroman Diep als de zee , die maandenlang op de internationale bestsellerslijsten schitterde en werd verfilmd. Miljoenen lezers hebben op Verborgen Tralies gewacht ; een uniek verhaal dat de term 'lovestory' een geheel nieuwe betekenis geeft.
JACQUELYN MITCHARD
Mitchard is geboren in Chicago, Illinois als oudste van twee dochters.Nadat ze in 1973 een B.A haalde in Engels aan het Rockford College ging ze in het onderwijs als lerares Engels. Haar professionele schrijversloopbaan begon echter in 1976 bij de Pioneer Press in Chicago.Kort daarop nam ze een job aan bij de Capital Times in Madison, Wisconsin ,waar zij haar latere echtgenoot , de uitgever Dan Allegretti ontmoette. In 1984 verhuisde ze dan naar The Milwaukee Journal-Sentinel, waarin haar wekelijkse columm "The Rest of Us", meer dan tien jaar lang nationale bekendheid verwierf. In 1993 stierf haar man . Ze had inmiddels vijf kinderen en ging noodgedwongen naar een writer's camp , waar ze de basis legde voor haar eerste roman :THE DEEP END OF THE OCEAN.( Diep als de zee), die meteen een New York Times bestseller werd. Van 1989 tot 1993 was Mitchard ook, de speech-schrijfster, voor de U.S-Secretary of Health and Human Services - Donna Shalala, toen die rector van de University of Wisconsin was. Sinds 1990 werkte ze ook mee aan de uitgave van Parenting magazine .Ze schrijft regelmatig columms voor TV Guide en is medewerkster aan nationale magazines als :Self, Money,en Women's Day. De schrijfster ontving meerdere literaire prijzen zoals : - de Maggie Award for Journalism. - de Anne Powers Award for fiction from the Council of Wisconsin Writers -1997 Ze leeft met haar echtgenoot en zes kinderen even buiten Madison, Wisconsin .
Sue Grafton werd geboren op 24 april 1940 in Louisville, Kentucky, als dochter van C.W. Grafton en Vivian Harnsberger. In 1961 studeerde ze af aan de universiteit van Louisville met Engelse literatuur als hoofdvak. Ze vond werk als medisch secretaresse in het St. Johns Hospital in Santa Monica en later in het Cottage Hospital in Santa Barbara, Californië. Het schrijven zat Sue Grafton echter in het bloed, aangezien haar vader naast zijn werk als advocaat ook een aantal romans op zijn naam had staan. Aan het eind van de jaren zestig schreef Sue Grafton zelf haar eerste romans, waaronder "Keziah Dane" en "The Lolly-Madonna War", beide inmiddels niet meer te krijgen. Het eerste succes kwam toen Sue Grafton begon met het schrijven van filmscripts voor de televisie en in 1979 won ze daarvoor de Christopher Award voor de film "Walking Through The Fire". Andere films die zijn schreef zijn ondermeer "Sex And The Single Parent", "Nurse" en "Mark, I Love You". Samen met haar man Steven Humphrey bewerkte ze tevens twee romans van Agatha Christie, namelijk "Caribbean Mystery" en "Sparkling Cyanide". Samen met haar man schreef ze "Killer In The Family" en "Love On The Run".
In 1982 schreef ze het boek "A Is For Alibi", met in de hoofdrol de vrouwelijke privé-detective Kinsey Millhone. Het boek bleek het begin van een uiterst succesvolle serie die inmiddels in 22 talen uitgebracht. Grafton is getrouwd met Steven F. Humphrey en heeft drie kinderen (dochters Leslie en Jamie en zoon Jay) en twee kleindochters (Erin en ..... Kinsey).
Sue Grafton werd meerdere malen bekroond, onder meer met de Shamus Award, de Mysterious Stranger Award en drie keer met de Anthony Award.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
De schrijver werd geboren in
In zijn totaliteit is Wie Niet Horen Wil weer een klassieke Patterson geworden. Verplichte aanschaf dus voor alle liefhebbers van zijn boeken en dat zijn er inmiddels heel erg veel. Het lijkt ook wel of zijn boeken de laatste jaren steeds beter gaan worden en die stelling kan met dit achtste deel zeker weer onderschreven worden. Mijn advies is dan ook simpel: ga naar de dichtstbijzijnde boekwinkel, koop dit boek, begin snel met lezen
