Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
25-10-2006
* De joodse bruid * van EDITH HAHN BEER
The Nazi Officer's Wife How One Jewish Woman Survived the Holocaust By Edith Hahn Beer with Susan Dworkin
De joodse bruid. Vianen, The House of Books, 2000. 8vo, pp. 236, [16]. Paperback. Geïllustreerd met foto's. Tweede druk. Vert. van: The nazi officer's wife. - New York: Weisbach Books, 1999
'For years I couldn't say what I thought, I could only think'
*** De joodse Edith Hahn studeert rechten in Wenen wanneer Oostenrijk door de Duitsers wordt ingelijfd. Haar studie wordt stopgezet, omdat joden niet langer mochten studeren. Edith moet van de Duitsers een contract tekenen, waarin staat dat ze voor zes weken op het land in Noord-Duitsland moet gaan werken Ze wordt geplaatst in Osterburg. Hier wordt ze hecht bevriend met Mina Katz. Vanaf Osterburg ( en ook vanuit het andere kamp ) stuurt Edith brieven naar haar moeder en haar geliefde Josef Rosenfeld, die iedereen Pepi noemt. Na ongeveer zes maanden worden Edith en nog een aantal vrouwen overgeplaatst naar een werkkamp in Aschersleben. Hier moeten ze in een papierfabriek werken. . Na maanden van onmenselijk zware arbeid kan ze eindelijk weer naar huis. Uit angst om opgepakt te worden, besluit Edith niet terug te gaan naar het joodse getto. Ondertussen dat ze in de trein zit, haalt ze de gele Davidster van haar kleren. Op het station ontmoet ze haar geliefde Pepi en zijn moeder, die haar vertellen dat haar moeder zojuist op transport is gesteld naar een concentratiekamp in Oost-Europa. In Wenen is de situatie voor de joden dramatisch verslechterd. Uit angst om gezien en opgepakt te worden door de Duitsers, besluit Edith niet terug te keren naar het joodse getto waar ze geboren is. Ze zwerft door de straten van Wenen op zoek naar een plekje om te slapen. ( Pepi kan haar niet helpen, vanwege de jodenhaat van zijn moeder: hij doet alles wat zijn moeder zegt.)
Ze gaat op zoek naar een vriendin van Mina ( degene met wie zij in het werkkamp zat ), Maria Niederall ( ook wel Frau Doktor genoemd, omdat ze de vrouw is van de Dokter). Ze zegt dat Edith toe is aan vakantie. Edith gaat naar een oom van de assistente van Frau Doktor en probeert hier weer een beetje op krachten te komen. Maar dat lukt niet. Edith heeft wel honger, maar krijgt geen hap door haar keel. Ze is dan ook snel terug in Wenen. Edith is aan het eind van haar Latijn. Ze besluit om met het eerste het beste transport naar het oosten te gaan. Dan komt Frau Doktor met een idee. Edith krijgt via via nieuwe identiteitspapieren en hiermee weet ze uiteindelijk naar Munchen te ontkomen. Hier krijgt ze werk bij het Rode Kruis. Daar ontmoet ze Werner Vetter, een nazi-officier die op slag verliefd op haar wordt en haar ten huwelijk vraagt. Ondanks het enorme gewetensconflict en de angst om haar grootste geheim - haar joodse identiteit - te moeten prijsgeven , beseft Edith dat dit aanzoek haar redding kan betekenen... Ze gaat bij Werner inwonen en vertelt hem dat zij onder een valse identiteit leeft. Dit is echter voor hem geen probleem, aangezien hij ook niet helemaal eerlijk tegenover haar is geweest vanwege zijn eerste huwelijk. Edith wordt zwanger en nu besluiten ze om te trouwen. Werner hoopt dat er een zoon geboren wordt, maar helaas voor hem wordt het een dochter: Maria Angelika.
Werner wordt in september 1944 opgeroepen voor het leger. Edith blijft alleen achter met Angelika. Op een dag moeten Edith en haar dochtertje weg uit hun huis, omdat de hele stad geevacueerd wordt vanwege een Russische doorbraak. Ze vluchten weg en de volgende dag is de stad ingenomen door de Russen. Twee maanden hierna onthult Edith haar echte identiteit. Edith gaat in 1945 aan het werk bij de rechtbank in Brandenburg. Ze moet hier oude zaken bestuderen om de juridische kennis weer op te frissen. Edith vindt dat haar dochtertje een speelkameraatje nodig heeft en gaat naar het weeshuis. Ze nemen een klein meisje in huis, genaamd Gretl. In 1947 komt Werner terug. Alleen vindt hij de nieuwe situatie maar niets. Volgens hem moeten vrouwen het huishouden doen en mannen moeten werken. Nu is Edith aan het werk. Hij vindt dat zij hem moet gehoorzamen en stoppen met werken, maar Edith wil dat niet en zodoende vertrekt hij naar zijn eerste vrouw, waarvan hij gescheiden was toen hij Edith ontmoette. Edith besluit om naar Engeland te gaan naar haar zus Hansi en moet daarom Gretl weer afleveren bij het weeshuis. Ze vindt het heel erg. Samen met Angelika vliegt ze naar Engeland. In 1957 trouwt ze met Fred Beer, ook een Weense jood. Na het overlijden van haar man in 1984, verhuist Edith in 1987 naar Israel waar ze eindelijk te midden van joodse mensen kan wonen.
Edith Hahn Beer -1914
werd in 1914 in Wenen geboren en woont tegenwoordig in Netanya,Israël .Na de oorlog werd ze onder de Russische bezetting als rechter in familiezaken en in de zomer van 1947 , ondanks haar verleden ingezet als rechter bij de Nazi-processen.Maar als men haar enige tijd later dwong om voor de Russische geheime politie KGB te gaan werken, emigreerde ze naar Engeland Ze zou heel graag in Oost-Duitsland gebleven zijn , maar ''I couldn't have done that - it would have been like joining the Gestapo.', zei ze. Van Werner Vetter, die in haar, toen hij uit Russische krijgsgevangenschap weer thuiskwam, "seine Grete" niet meer terugvond , liet ze zich in 1947 scheiden. In. 1957 huwde Edith Hahn ,Fred Beer, een joodse juwelier. Na diens dood in 1989 trok ze naar Israël. Ze heeft haar echte en valse identiteitspapieren weten te bewaren, samen met haar oorlogsbrieven en vele foto's. Deze documenten zijn ondergebracht in het Holocaust Museum in Washington D.C. en zijn opgenomen in haar boek.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
