Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
10-04-2008
*Droomeiland * van Kyoichi Katayama
"Droomeiland "
Originele titel:
" Crying Love From the Center of the World "
Uitgeverij : The House of Books- Vianen , 2006
Paperback :258 blz.
vert. uit het Japans: C.M. Steegers-Groeneveld.
Vert. van::" Sekai no chushin de ai wo sakebu." - Tokio : Shogakukan, cop. 2001. ISBN 9789044314687
Meeslepend drama met filosofische inslag.
*** Het is geen gewone verliefdheid die opbloeit tussen Sakurato en Aki, twee klasgenoten op de middelbare school.van een provinciestad in Japan. Hun liefde is de uiting van een diepe zielsverwantschap en gaat verder dan hun leeftijd zou doen vermoeden .Maar hun droom wordt wreed verstoord als Aki een ernstige ziekte ( leukemie) krijgt en er aan overlijdt. In flashbacks vertelt Sakurato het indrukwekkende verhaal van wat voor verbondenheid er bestond tussen hem en Aki en hoe hij probeert haar schijnbaar zo onrechtvaardige dood te aanvaarden. Door zijn heldere en openhartige stijl maakt Katayama de lezer deelgenoot van de wereld van deze jonge mensen. Het verhaal eindigt met een daad van toewijding aan de nagedachtenis van Aki die op iedere lezer een enorme indruk zal maken. Droomeiland is een onvergetelijke liefdesgeschiedenis , die de harten van honderdduizenden Japanse lezers wist te raken.
Kyoichi Katayama
geboren op 5 januari (1959) verliet de economische hogeschool om Droomeiland te schrijven en hij keerde er nooit meer terug. Hij is een meester in de Japanse vechtkunsten.
Bibliografie :
Kehai
(Sign)
Socrates in Love (Crying Out Love, In the Center of the World)-Droomeiland
"It was the moment when his beard scratched her cheeks and his falcon eyes looked directly down upon her, held her eyes until he must have seen how very small his face was, how very tiny, reflected in her gray eyes. And in that long, long moment, she knew Sardarji expected her to lower her eyes before him."
"This book moved into my life. It had to be fed in the morning and cleaned up in the evening,"
- Shauna Singh Baldwin.
I hear a little voice in my head and I ask it, "who are you?" and "why are you upset?" "what is your story?" and "please speak a little louder" and then go off and research and come back and ask it some more questions, I end up with a short story, maybe even a novel.
*** Het zestienjarige sikh-meisje Roop , geboren in het Punjabi-dorp van Pari Darvaza is één van de drie kinderen van Bachan Singh en de mooiste van zijn twee dochters. Zij heeft het voorrecht naar school te kunnen gaan maar ziet gauw in dat ze in een mannenwereld leeft en haar vaders ambities geconcentreerd zijn op haar broers.. Op een dag ontvangt Bachan Singh een huwelijksaanzoek voor zijn jongste dochter Roop van één van de invloedrijkste mannen van het dorp , Sardar Kunsal Singh .Maar het is geen huwelijk met één van zijn zonen dat hij komt voorstellen, zoals Bachan verwachtte, maar een aanzoek voor de machtige ingenieur en landeigenaar Sardarji uit Rawalpindi .
Sardarji, die door zijn studie in Oxford tussen twee culturen in staat, de Indiase en de Engelse.,heeft al een eerste vrouw, Satya.Zij is de trotse manager van Sardarjis huishouden, maar ze kan haar man geen erfgenaam schenken. Roop trouwt dus met de vijfentwintig jaar oudere Sardarji met het vooruitzicht hem kinderen te schenken. Satya, vernederd door Roops komst, verbergt haar gevoelens en besluit dat Roop voor haar een kind zal dragen. Het is in de tijd dat India onafhankelijk wordt van de Britten. Een turbulente periode breekt aan en ook in het huis van Sardarji dringt de moderne westerse cultuur door. De zelfbewuste Roop is daartegen bestand, maar de oudere Satya wordt ongewild een vreemde in de kringen waarin haar man verkeert.
De voortdurend veranderende machtsverhoudingen tussen de beide vrouwen, met hun grote verschillen en de generatiekloof, zijn de grote constante.in deze roman. Satya symboliseert de oude feodale tijd, Roop het nieuwe. Satya vecht een verloren strijd, Roop voegt zich in een tradtionele moederrol, maar in een voor haar open liggend bestaan. Hierdoorheen wordt een voortreffelijk beeld geschetst van de onafhankelijkheidsbeweging en de verschrikkingen van de deling in India en Pakistan.. Daardoor is het zowel een familieverhaal als een historische roman. Er is een feministische toonzetting met een sterke nadruk op zelfbeschikkingsrecht van vrouwen, een in India en Pakistan zeldzaam verschijnsel. Het is de terecht bekroonde debuutroman van de jonge Canadees-Indiase schrijfster. Het boek kreeg The Commonwealth Writers Prize als beste boek van de Canadees-Carraibische wereld.en verscheen ook op de long-list voor The Orange Prize voor fictie.
Shauna Singh Baldwin :-1962
To demand justice, I find I must explore injustice.
-- we tell the lies that tell the truth
is geboren in Montreal en groeide op in India.Zij is de schrijfster van :English Lessons and Other Stories en co-auteur van A Foreign Visitor's Survival Guide to America.
Haar korte verhalen, gedichten en essays verschenen in verschillende literaire magazines in the U.S.A., Canada,en India. Van 1991-1994 was ze een onafhankelijke radio producer en gastvrouw van : "Sunno!" the East-Indian-American radio show where you don't have to be East-Indian to listen.
Shauna behaalde een M.B.A. aan Marquette University. Haar eerste roman : "What the Body Remembers", kwam uit in 1999 bij Knopf, Canada; Nan Talese/Doubleday, en Transworld UK.Hij is vertaald in elf talen .
Shauna's awards :
* India's international Nehru Award (gouden medaille) *The national Shastri Award, een zilver medaille voor Engels proza. *Writer's Union of Canada Award (1995) voor korte verhalen * Canadian Literary Award.(1997) English Lessons ontving de Friends of American Writers Award.
Bibliografie : A Foreign Visitor's Survival Guide to America (1992, coauthored) English Lessons and Other Stories (1996, short stories) What the Body Remembers (2000) The Tiger Claw (2004)
*** De titel van het boek ; " La Consolante " is ontleend uit een term van het petanquespel : ' Envoyer à la consolante ' - of verwezen worden naar het troosttornooi voor diegenen die door directe eliminatie uitgeschakeld worden. Het is een partij voor niets , zonder competitie , zonder verliezers ...enkel voor het plezier nog . Het hoofdpersonage van het boek is Charles Balanda, een Parijse architect , een gejetlaagde bijna vijftiger , die zijn beroepsleven verdeelt tussen verschillende hoofdsteden en zijn intieme leven doorbrengt met Laurence, waarvan hij niet meer houdt en , die op haar beurt niet meer van hem houdt, en haar 14 jarige puber Mathilde. Op een dag verneemt hij bij toeval de dood van Anouk , de vreemde moeder van Alexis, een copain uit zijn kinderjaren. Zij is in ellende en eenzaamheid gestorven . Zij was voor de kleine Charles, zowat een tweede moeder en zijn eerste onderwijzeres.geweest, maar hij had haar nu reeds jaren verwaarloosd. Hij scheurt de onheilsbrief en werpt hem in de afvalrmand in de keuken.Als hij zijn voet van het pedaal terugzet en hij het deksel hoort dichtvallen "klak" , krijgt hij de indruk een soort doos van Pandora te sluiten . Maar hij moet terug naar het leven. "Allé ... t'is voorbij . Het probleem is - het is helemaal niet gedaan , hij keert helemaal niet naar het leven en de werkelijkheid terug . Zijn verleden keert met een verschrikkelijke kracht terug en hij blijkt niet in staat om het te trotseren. Hij wankelt en wil weten waarom die , vrolijke en grillige Anouk , begonnen is zichzelf te vernietigen. Wanneer hij met moeite een nieuw bestaan tracht op te bouwen ontmoet hij in Limousin , Kate , een Engelse die er in een ware ménagerie woont.Het eigendom is echter een ruïne geworden.Grote werkzaamheden in het vooruitzicht voor Charles als architect. Waarom zijn de werken van Anna Galvada bestsellers? Omdat zij troost brengen in tijden van crisis en haar verhalen als een balsem voor het hart zijn..De lezer kan zich identificiëren met haar personages, wat hem in staat stelt bepaalde zaken te begrijpen zonder te moeten terugvallen op zijn eigen verleden. De eerste regel om getroost te worden is niet dat men oplossingen aanbrengt maar dat men begrepen wordt. Het verhaal van Kate is verschrikkelijk maar het leven vindt er zijn plaats in. Charles, zelf herleeft dank zij haar, op een onverwachte manier want hij vertoeft nu in totaal ander omstandigheden. Gavalda toont ons dus dat de oplossing uit een totaal onverwachte hoek en op een volkomen onverwachte wijze kan aankomen, -dat het leven ons voor veel verrassingen kan plaatsen buiten het "business plan ". Haar boek geeft ons op zijn minst ruimte voor deze mogelijkheden.
Anna Gavalda :
is geboren in 1970 in Boulogne-Billancourt. Zij studeerde moderne letteren aan de Sorbonne.Zij heeft verschillende kleine beroepen uitgeoefend zoals,: dienster , kassierster,onthaal-hostess, au pair meisje in de Vernigde Staten, redactrice van huis-aankondigingen, vertaalster van romans Harlequin. Vandaag leeft ze in Seine-et-Marne., waar ze s'morgens lerares frans is, in de namiddag veearts-assistente , voltijds mama voor haar twee kinderen en .. s'nachts schrijfster. In 1992 werd ze laureate van ; La plus belle lettre d'amour, voor France Inter. Inmiddels is ze één van de populairste franse schrijfsters geworden.
Bibliografie:
Je voudrais que quelqu'un m'attende quelque part
, Le Dilettante, nouvelles, 1999
Je l'aimais
, Le Dilettante, roman, 2002
35 kilos d'espoir
, Bayard Jeunesse, roman pour adolescents, 2002
Ensemble, c'est tout
, Le Dilettante, roman, 2004
Nouvelles à chute
, Ed. Magnard,2004
La Consolante
, Le Dilettante,roman, 2008
Sarko m'a déjà repris
«Ensemble, tout devient possible», si ça se trouve, dès que Carla sera partie, il me chipera aussi «La consolante»... ( Anna Gavalda)
" Zwagerman schrijft indringend en ontroerend...onder meer zo goed vanwege het beeldend vermogen en de stilistische souplesse "
" Zwagerman is de meest complete schrijver van zijn generatie "
*** Otto vallei is voor bijna alles bang. Daarom is het maar goed dat hij schrijver is. Dan hoeft hij tenminste de deur niet uit.Helaas gaat hij sinds enige tijd gebukt onder de ergste aller schrijverskwalen ; het writer's block. Ten einde raad overweegt hij om te beginnen aan een roman over een schrijver die maar niet tot schrijven komt. Als ook dat mislukt zegt Otto met bloedend hart de literatuur vaarwel en wordt co-presentator van het nauwelijks beluisterde radioprogramma ' Chaos en rumoer '. Otto ziet zijn overstap als een beschamende degradatie ; van de letteren naar de media , van de gooi naar de eeuwigheid naar de knieval voor het allervluchtigste. Dan wordt hij terug de literatuur ingezogen , zij het niet meer als schrijver maar als personage. Tot zijn ontzetting ziet Otto zichzelf terug in een boek van een ander. De veelgelezen Eddy Waterland maakt furore met een roman over een schrijver die maar niet aan het schrijven toe komt ... Een scherpe, humoristische roman over Otto VALLEI , denkt Otto Vallei.
De satire in Chaos en Rumoer verandert radicaal van aard wanneer Otto en zijn collega's van de radio verstrikt raken in een kluwen van feit en fictie. Het thema van het boek is paranoia. Otto leeft in een eigen wereld met zijn eigen bedenkingen over wat de mensen zijn , doen en hoe ze er allemaal uitzien. Overal zoekt hij wat achter, terwijl dat volkomen zinloos is.
Joost Zwagerman .
wordt op 18 november 1963 geboren in Alkmaar in een echt ouderwetse onderwijsfamilie.
Na drie jaar atheneum aan de Rijksscholengemeenschap Noord -Kenemerland stapt hij na gedragsproblemen over naar de Havo.
Vanaf 1984 volgt hij Nederlandse taal en letterkunde aan de universiteit van Amsterdam,maar liet geen tranen toen hij er die studie niet afwerkte. Hij was reeds wat hij wilde bereiken nl schrijver.- Het klopte niet dat hij toen als nederig studentje in de collegezaal zat. Kunst en met name literatuur heeft hem in hoge mate gevormd - meer dan zijn leraren en opvoeders.
Sinds 1984 woont hij samen met zijn oude schoolliefde en latere echtgenote Ariëlle in Amsterdam.
In 1988 volgt hij een cursus creatief schrijven bij Oek de Jong..wordt redacteur bij het tijdschrift De Held.
Naast fictie schrijft hij ook veel essays over het geloof en publiceert deze met regelmaat in bladen met een christelijke achtergrond.
Wat poëzie betreft wordt hij ingedeeld bij de Maximalen , een generatie die zich afzet tegen de saaie en bloedloze poëzie van de generatie voor hen, en ze pleiten voor dichtkunst die met beide voeten in de maatschappij staat.
Zwagerman wordt in de media een beetje afgeschildert als poéte maudit.
Joost Zwagerman is daarnaast ook actief als columnist, van 1998 tot 2002 voor de Volkskrant en sinds 2001voor NRC Handelsblad. In 2003 en 2004 was Zwagerman presentator van het televisieprogramma VPRO's Zomergasten .In januari 2008 werd hem de Gouden Ganzeveer toegekend, voor zijn uitzonderlijke bijdrage aan de Nederlandse geschreven cultuur. Eerdere laureaten waren onder meer Kees van Kooten en Jan Blokker.
Bibliografie :
POËZIE :
Langs de doofpot (1987)- gedichten
De ziekte van jij (1988)-gedichten
De mooiste vrouw ter wereld (1993)-gedichten
Bekentenissen van de pseudomaan ( 2001) -gedichten
Tot hier en zelfs verder (2005) - De vroege gedichten
Roeshoofd hemelt (2005) - gedichten
PROZA :
De houdgreep (1986)
Kroondomein (1987) - verhalen
Gimmick! (1989)
Vals licht (1991)
De buitenvrouw (1994)
Tomaatsj (1996) -novelle
Chaos en rumoer (1997)
Het jongensmeisje (1998) - verhalen
Zes sterren (2002)
ESSAYS EN ANDERE NON-FICTIE :
Collega's van God (1993)
De kus van Michael Jackson (1993) -columms
In het wild (1996)
Pornotheek Arcadië (2000)
Landschap met klein vuil (2001)
Het vijfde seizoen (2003)
Het wilde westen (2003)
Tussen droom en daad in Dubbelstad(2004) -
Alkmaar in feit en fictie
Door eigen hand (2005)
De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 250 verhalen, bloemlezing (2005)
De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 60 lange verhalen, bloemlezing(2006)
Perfect Day (2006)
Transito (2006)
Hollands welvaren (2007)
De ontdekking van de literatuur(2007). The Paris Review Interviews. Bloemlezing.
"Robinson knows all her characters well and infuses them with emotional authenticity, wisely rendering their foibles and strengths."
In This Is My Daughter, Robinson has created a skillful and sensitive portrayal of divorce and its post-nuclear-family fallout."
*** Emma Kirkland en Peter Chatfield uit New York gaan trouwen en brengen beide een dochter uit een eerder huwelijk mee. Maar tussen Tess,de zachtaardige, driejarige dochter van Emma, en Amanda , de gesloten, zevenjarige dochter van Peter, botert het niet erg. Ook Emma heeft veel problemen met Amanda. Omdat beide ouders niet willen toegeven dat ze hun eigen dochter voortrekken , lopen de spanningen hoog op en dreigt het huwelijk van Emma en Peter vergiftigd te raken. Amanda groeit op tot een lastige puber. Ze wast zich niet, verft haar haren groen en experimenteert met drugs. Ze walgt van haar schattige stiefzusje. Niemand begrijpt haar, zelfs haar eigen vader niet. Met een wanhopige daad probeert Amanda het nieuwe gezin te dwingen haar au serieux te nemen ...
Roxana( Barry) Robinson
is geboren in Pine Mountain, Kentucky, en bracht haar jeugd door in New Hope, Pennsylvania. Ze studeerde aan de Buckingham Friends School ,in Lahaska en aan The Shipey School in Bryn Mawr. Ze ging samen met Bernard Malamud en Howard Nemerov naar het Bennington College. Ze behaalde een B.A. in Engelse Literatuur aan de Universiteit van Michigan.
Hoewel Roxana Robinson reeds vroeg als kind met schrijven begon ,behaalde ze toch haar bachelor in de kunst ,en werkte ze de eerste jaren van haar carriére in een galerie. Robinson verdeelt haar tijd tussen New York en Maine en schrijft geregeld over de wereld van natuur en omgeving. Haar essays en reviews verschenen o.a. in : The New York Times, Boston Globe, Washington Post, House and Garden, Fine Gardening, Travel and Leisure, The Wilson Quarterly, Vogue, The Wall Street Journal.
Haar werk wordt door The New York Times vergeleken met dat van John Cheever en Times Magazine vergelijkt haar met Edith Warton.
Bibliografie :
Summer Light
, (1987)
Georgia O'Keeffe: A Life. (1989)
A Glimpse of Scarlet and Other Stories.(1991)
Asking for Love.(1996)
This Is My Daughter.(2000) -Amanda's Schwester -La Fille de L'Autre-Stiefkind
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
