En dan is er nog het meisje met de bloemen. De 11-jarige Viktoria die samen met haar werkende moeder woont in een troosteloze flat en die door de vriend van haar moeder wordt misbruikt. Dezelfde Viktoria die op het moment van de aanslag mei-bloemen verkocht in de flat en mogelijk de dader heeft gezien en die plotseling spoorloos verdwijnt, op weg van school naar huis.

Aan het begin van Dodelijke bloemen worden veel verschillende personages geïntroduceerd, wat even verwarrend werkt. Niet veel later worden alle personages duidelijk en dan blijkt dat zij allen goed in het verhaal passen. Met hun verschillende beroepen en karakters krijgt het verhaal een extra dimensie en wordt het meer uitgediept. Over het algemeen zijn er twee hoofdpersonages die de boventoon voeren in een verhaal, maar dat is met Dodelijke bloemen niet het geval, wat het juist weer interessanter maakt om te lezen. Zo wordt de lezer een kijkje in het leven gegund van de verschillende hoofdpersonen die een rol spelen in het boek. We volgen bijvoorbeeld Claes, die ouderschapsverlof opneemt, en Louise die in scheiding ligt maar niet los komt van haar ex-man.

Zij verrijken het verhaal dat anders op zichzelf niet bijster pakkend zou zijn. Als lezer krijg je een goed beeld van elk van de personen, doordat Wahlberg je toelaat in hun persoonlijke leven.

Door de verdwijning van kleine Viktoria weet de schrijfster Wahlberg een beklemmende sfeer te creëren die doet denken aan Karin Fossum in boeken als' Kijk niet achter om' of 'Zwarte seconden'. Dit extra accent op deze politieroman maakt het boek moeilijk weg te leggen. Wahlberg moet het niet hebben van de gruwelijkheden zoals Slaughter ze gebruikt in haar boeken maar de combinatie van de beklemmende sfeer, het aanstippen van schrijnenden mistanden in de Zweedse samenleving plus een politieonderzoek met levensechte karakters.
De motieven waarmee  ze met haar vaste duo Lundborg en Claesson , inmiddels in een zestal boeken misdadigers schrik aanjaagt zijn in het algemeen sterke gevoelens als haat, jaloezie, rancune of het buitengesloten voelen.

Haar boeken spelen zich af in Oskarshamn aan de Oostkust.
Wahlberg zegt hier zelf over: ˜Ik heb een locatie gekozen die ik zelf goed ken, net zoals in het vijfde boek een deel over Lund voorkomt, een oud universiteit-stadje in het zuiden van Zweden, waar ik zelf woon en dat kan worden beschreven als het Cambridge van Zweden.

Het boek is zeker een aanrader. Hoewel het niet gerekend zal worden tot de allerspannendste is het wel een boek dat de lezer vastpakt en maakt dat je telkens weer snel de bladzijde om wilt slaan om verder te gaan.

Karin Wahlberg-1950



***

Karin Wahlberg ,werd in 1950 geboren in  en groeide op in Kalmar,(Zweden) onder haar meisjesnaam Andersson.
Ze bleek een echt studiewonder te zijn; dit blijkt wel uit de diversiteit aan studies dat zij deed.
In 1969 slaagde ze aan de High School.Vervolgens ging ze naar Lund University om Zweeds, Filosofie en Religie te gaan studeren en voltooide meteen daarbij een opleiding om les te mogen geven, haar droom.

Tijdens haar studie leerde ze haar toekomstige man kennen.
Hun dochter Äsa werd in 1973 geboren. In 1977 kwam daar een zoon bij., Erik.
Omdat ze na een verhuizing geen werk kon vinden als lerares keerde ze terug in de schoolbanken voor een opleiding Scandinavische talen. Al gauw bleek dat ze toch nog een heimelijke droom had; medicijnen studeren. En dat deed ze uiteindelijk ook. Dit leidde tot haar laatste carrièremove, namelijk die van gynaecoloog.

Na voltooiing van haar studie werkte zij twee jaar in een klein ziekenhuis gevolgd door een kliniek speciaal voor vrouwen. Sinds 1999 specialiseerde Wahlberg zich in gynaecologie.

Halverwege de jaren negentig moesten er bij de kliniek veel medewerkers vertrekken. Om afleiding te hebben begon Wahlberg met schrijven .Het duurde jaren voordat haar eerste boek afgerond was, dat uiteindelijk in 2001 werd gepubliceerd. Haar tweede boek verscheen echter binnen een jaar na haar debuut. Wahlberg besloot om parttime als arts te gaan werken om zo tijd in te kunnen plannen voor het schrijven.

Het resultaat is duidelijk: vijf boeken met detective Claes Claesson en chirurg Veronika Lundborg in de hoofdrollen.

In 2007 verscheen het boek Dodelijke bloemen bij uitgeverij The House of Books.

Bibliografie :