xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Eerst en vooral ga ik zeggen wat ik vorige keer wou zeggen, maar nog niet mocht zeggen omdat ik niet wist of ik dat van hen wel mocht zeggen
Awel ... Broer 2 en mijn allerliefste schoonzusje gaan deelnemen aan de beroemde witte vlucht
weg, foetsjie, ze verhuizen binnenkort van Antwerpen naar t zeetje.
Voor hen is het goed, zij zijn gelukkig, maar wij zien ze met lede ogen vertrekken.
Broer 1 vertrok een vijftal jaren geleden ook van Antwerpen om in de Ardennen te gaan wonen en zus woont far away in Engeland.
En ik ben nu helemaal alleen, ouders allebei dood, alle broers en zussen ver weg, ik voel me verweesd
.. maar kom: godzijdank hebben we onze kinderen en kleinkinderen dicht bij ons om de pil te verzachten.
And now for something completely different
Elk jaar plannen we een lang weekend met onze kinderen en kleinkinderen in de Ardennen en elk jaar vinden we het heerlijk en genieten we ervan.
Dit jaar hing het aan een zijden draadje of zoon 2 en familie zouden meekunnen, want kleinzoon 3 had zijn elfendertigste virusinfectie. Hoge koorts, snottebellen en een hoestje.
Gelukkig zorgde zijn engelbewaarder voor een spoedige genezing en zijn ze iets later toch kunnen komen. Zonder hen had het niet hetzelfde geweest.
Maarrrrrrr (rollende franse rrrrrr)
. Ons (b)engeltje had deze keer zijn vies virusje doorgegeven aan zijn *doeshka (*opa).
Gelukkig waren we net terug thuis.
Ik kan me niet herinneren wanneer Mr. Silver nog eens ziek is geweest, maar deze virus was er eentje van acht op de schaal van richter.
Hij kreeg koorts, keelpijn, hoofdpijn, het snot zijn bloeddruk ging op en neer als een jojo
mijn arme rots in de branding was veranderd in een zielig hoopje blubber.
Niets, maar dan ook niets is te vergelijken met een man die ziek is, (zeg dat ik het u gezegd heb. ) :-8)
Maar ik was niet vergeten hoe goed hij mij verzorgd had toen ik ernstig ziek was en ik trok mijn Florence Nightingale schoenen en schortje aan en zorgde ervoor dat hij niets tekort kwam.
Ik trotseerde ijs en sneeuw en baande me een weg naar de apotheker op de hoek van de straat voor zijn medicamenten.
Vandaag voelt hij zich eindelijk een beetje beter. Hij is nu met Molly naar de hondenwei, maar ik zal pas volledig overtuigd zijn van zijn genezing indien hij straks een Duveltje drinkt, want hij heeft sinds hij ziek werd nog geen druppel alcohol over zijn lippen laten glijden, zelfs geen glaasje wijn bij het eten.
Ik eindig dus weer op een Cliffhanger
. Zal hij straks wanneer hij thuiskomt een Duveltje drinken of niet?
Ik hou jullie op de hoogte! :-D
Toedeloekes!
|