|
Ik durf het bijna niet schrijven, maar vanavond gaan we weer feesten. Een vriend van ventje wordt 65 jaar.
Dan is er één dag geen feest en zondag verjaart dan kleinzoon 2. Hij wordt drie jaar de lieve schattebol.
Ik mag de verjaardagstaart bakken. Sinds het bakken gelukt is voor mijn verjaardag, popelde (raar woord hé?) ik om een gelegenheid te hebben om weer een biscuit te bakken.
Dankzij de raad van Paz gebruik ik nu de juiste bloem en heeft ze me een handige tip geleerd om de biscuit in lagen te snijden, waar vriendinnen toch goed voor zijn hé.
Ventje is in de tuin aant zagen, letterlijk natuurlijk.
Handige Harry is een dakje aant maken zodat we niet nat worden als we van de keuken naar ons kot gaan waar de diepvries staat.
Ik stond versteld van zijn blogstukje van gisteren. De man heeft echt verborgen talenten. Hij neemt bijna mijn schrijfstijl over zoals Chia opmerkte.
t Ja we zijn al sinds 1964 samen en volgens sommige deskundigen begin je dan zelfs uiterlijk op elkaar te lijken.
Ik zie nog steeds geen gelijkenis maar die professoren zullen het wel beter weten zeker?
Ze zeggen zelfs dat ge op uw hond begint te gelijken. Awel, ik vind dat hij daar meer op trekt.
Ook vind ik dat hij meer en meer op zijn moeder begint te lijken, maar hij heeft niet graag dat ik dat zeg. Vooral omdat ik onlangs opmerkte dat haar neus blijkbaar met het ouder worden precies groter geworden is en op het einde wat ronder, met een ondiep gleufje erin, zon beetje zoals de neus van Gérard Depardieu, en die zijn neus heeft echt veel weg van een penis.
Enfin, waar was ik gebleven: ah ja, ventje aan de computer.
Hij kan het nu dus al aan en af zetten. Als ik word open en alle instellingen juist zet dan kan hij een stukje schrijven zoals jullie gezien hebben gisteren. k heb nog efkes moeten helpen om het op het blog te krijgen want dat vond hij een beetje te complex, maar ik denk dat het gewoon moedwilligheid is. Hij doet het niet graag en werkt een beetje tegen.
Maar allez geef toe, als onze kleinzonen van vijf en drie het kunnen dan moet Bompa het toch ook kunnen. Wat gaat hij doen als ik morgen doodval?
Trouwens de avond ervoor dacht ik dat het zover was, het doodvallen bedoel ik.
Het nieuws was gedaan en ik zat in de zetel terwijl ventje de keuken opruimde (k heb gezien dat hij daar ook over zaagde) en toen begon de kamer plots als een draaimolen rond te tollen.
Ik werd zo bleek als een platte kaas en ventje werd echt bezorgd, hij duwde me de trap op richting bed en legde er me met mijn kleren nog aan in.
Gaat het shoeke? vroeg hij bezorgd.
Bweeeeuuuhhhhhh was het enige dat ik nog kon zeggen. Alles draaide nog rond en ik had niets gedronken!
Ik denk dat ik toen bewusteloos ben geworden want ik herinner me niet dat ik int slaap viel, t was precies een licht dat uitging en t was nog maar acht uur. De telefoon staat op mijn nachtkastje en ik ben een hele lichte slaper. Blijkbaar hebben er drie mensen nog getelefoneerd en zijn er nog twee die aan de deur gebeld hebben en ik heb niets gehoord. Ik heb jullie al verteld dat ons huis meer traffic kent dan het Centraal Station.
Enfin, ik ben rond een uur of drie s nachts wakker geworden, nog volledig gekleed, met een snurkend ventje naast me.
Nu ben ik echt ongerust. Florence Nightingale is hij niet, dat wist ik al. Maar ik vraag me af of hij wel is komen kijken of ik nog leefde!
Ik betwijfel het sterk, zeker omdat hij verteld heeft dat er nog vrij lang bezoek is geweest.
Maar ik ben nogal nuchter: ik werd de volgende morgend springlevend wakker, er draaide niets meer rond, ik doe blijkbaar nog altijd even raar als altijd, niet minder, niet meer. Het zal dan wel niets erg geweest zijn.
Onkruid vergaat niet zeggen ze in Antwerpen!
|
