Ik kan me niet meer herinneren wie van mijn vrienden me dit gedicht per mail zond maar ik wil ze er wel voor bedanken. Het kan deugd doen om eens goed te lachen, zeker nu met dat vreselijk weer waar je zo gedeprimeerd van wordt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De vrienden die me goed kennen weten dat ik er nog eens extra hard om moet lachen omdat schoonma die nu 83 is, altijd het uiterlijk vreselijk belangrijk heeft gevonden.
Ze is zelf een heel mooie vrouw, zelfs nu nog op 83 maar je zou een huis kunnen bouwen van het geld dat ze tijdens haar leven heeft gespendeerd aan allerlei lotions, crèmes en maskers om er nog beter uit te zien. Elke rimpel die ze bijkreeg had de omvang van een wereldramp en toen was er nog geen Botox, en nu zijn er spijtig genoeg zo veel rimpels dat ze in een bad Botox zou moeten gelegd worden. Als we haar proberen te troosten en haar zeggen dat je mooi gracieus oud kan worden kijkt ze ons met grote ogen vol ongeloof aan.
Het enige dat haar altijd heeft tegengehouden om naar een plastische chirurg te gaan is haar panische angst voor ziekenhuizen en operaties.
Toen de eerste rimpels kwamen was ik nogal in paniek,
Ik heb mijn face toen laten liften in een prijzige kliniek.
Nou, mijn man vond het fantastisch,
Mijn gezicht was weer elastisch.
Niks geen rimpels, niks geen vouwen
Net zo glad als bij ons trouwen.
Tot mijn vriend zei "het is gek,....
Jouw kop past niet meer bij je nek".
Ach, het was een kleine ingreep, want ze trekken dat dus strak,
En ze geven hier een sneetje, anders krijg je daar een zak.
Nou, mijn man was zeer tevreden met wat ze met me deden,
Maar de plastisch chirurg zat nog met mijn borsten in zijn maag,
Want die zaten volgens hem te laag.
Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein,
Maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn.
Nou ik zag mijn man ontvlammen,
Want ik had nu zo'n prammen!
Toen op een avond na het vrijen,
Keek hij peinzend naar mijn dijen.
En al had ie geen duidelijke kritiek,
Ik ging toch weer terug naar de kliniek.
Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg,
Liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg;
Om tegelijkertijd mijn billen
Minstens zooo'n stuk op te tillen.
Ik was op ieder feestje weer in tel
Maar zat onderhand wel heel strak in mijn vel!
Mijn man voelde zich naast mij niet meer op zijn gemak,
Want op straat riepen jongens "ga je lekker, ouwe zak!"
Nou toen kocht ie een toupetje
En een veel te strak korsetje.
Hij ging wandelen en trimmen,
En in het fitnesscentrum gymmen.
En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet,
Tot hij zomaar in de sauna overleed!!
Nou, daar stond ik dan op het kerkhof mooi te wezen aan het graf,
Maar nu hij me niet meer ziet , is de aardigheid eraf.
Ik laat nu de kwabben zwellen,
En zal ik u wat vertellen:
"Dames, laat je niet verlakken,
Laat de boel toch lekker zakken.
Want met gladgestreken nekken
Valt het leven niet te rekken!
Koester buik en onderkinnen
Want uw schoonheid zit vanbinnen!
Vertelt u dat maar aan uw man,
Anders komen er ongelukken van !!
|