|
Sinds mijnen halven trouwboek voltijds thuis blijft moet er altijd de broodnodige afleiding gevonden worden om zijn ongeremde energie kwijt te raken.
In de winter is het wreed moeilijk, zeg dat ik het u gezegd heb.
s Zomers kan hij heel veel energie kwijt in de onderhoud van onze tuin, sinds het begin van de winter heeft hij al heel zijn kelder uitgemest, een rommelmarkt gedaan, hout gezaagd om de stoof twintig jaar lang te kunnen warm stoken en nu wordt het heel hoge tijd dat hij terug de tuin in kan. Hij weet geen blijf meer met zijn energie.
Ventje heeft zoals men het in Antwerpen zegt: geen zittend gat.
Hij moet altijd bezig zijn. Voor hem geen PC, amper TV, en het lezen beperkt zich tot de reklameblaadjes.
Nee...mijn ventje heeft geen dimmer, hij heeft slechts twee standen: aan af.
Om al die energie in goede banen te leiden heb ik hem eindelijk zover gekregen dat hij nu de was doet, met lange tijd de nodige rampzalige kleurschakeringen tot gevolg.
Onze lakens hebben vervolgens de kleuren Saumon, Bois de Rose, grijs en grauw gehad, maar nu heeft hij via de reklame Vanish ontdekt en behoudt alles zon beetje zijn originele kleur.
Na de was heb ik hem leren strijken...de platte stukken.
A star was born, niemand buiten zijn bloedeigen moeder kan beter en netter platte stukken strijken dan mijn ventje.
Het was dus een beetje verschieten toen ik enkele dagen terug in de keuken kwam en hem daar zag staan aan zijn strijkplank, compleet van de kaart.
"Wat is er shoeke?" vroeg ik bezorgd.
"Mijn strijkijzer doet het niet meer" antwoordde hij verdrietig.
"Heddem al eens open gehad?" vroeg ik, omdat ik weet dat ventje alles met het gemak van een ingenieur uit en terug in elkaar krijgt.
"Ja, t is helemaal verroest vanbinnen, verzekers door al dat water dat er ingaat zeker?" zei hij terwijl ik op mijn tong beet om niet te lachen.
"En wat nu?" vroeg hij terwijl hij me nog altijd triest aankeek.
Mijn vrouwelijk olifanten geheugen zette een heel grote stap terug in de tijd en ik zei: "Euh.....weet ge, in juni verjaart ge, dan krijgt ge er van mij eentje voor uw verjaardag, een superdeluxe, met een reuze waterreservoir, het beste is niet goed genoeg voor u".
Ventje heeft na veertig jaar nog altijd niet door of ik nu serieus ben of niet en hij keek me heel twijfelachtig aan. Vooral omdat in het begin van ons huwelijk dit zijn courante verjaardagsgeschenken waren voor mij.
Ik was goed op dreef en dus ging ik verder: " Positief is dan ook dat ge tegen dan een fameuze hoop strijk zult bijeengespaard hebben en dan helemaal uit de bol kunt gaan met uw nieuw strijkijzer!"
"Zijde gij nu aant zwanzen of watte?" vroeg hij.
"Maar nee ventje, in de kelder staan nog altijd die oude strijkijzers van ons bomma die ge op de stoof moet opwarmen en daar kunt ge toch mee verder tot in juni".
Ik begon hem toen int lang en int breed uit te leggen hoe hij met die oude strijkijzers moest werken. Ik stelde hem voor om een bakplat op het gasvuur te leggen, daarnaast een flink stuk bruin papier, want het strijkijzer moest eerst ingevet worden met een vetkaarsje om goed te glijden, en daarom was dat bruin papier nodig om het overtollig vet eraf te strijken zodat ge uw strijk niet vuilmaakt.
Hij was er bijna mee weg want hij vroeg toch: " maar tegen dan is dat ijzer toch niet meer warm". Ik legde hem uit dat dat net de reden was waarom ge minstens met drie van die oude strijkijzers moest werken. Ge moest ze een beetje op alle temperaturen hebben want die hadden geen thermostaat.
Nog steeds was hij niet helemaal zeker of ik nu serieus was of niet.
Ik denk dat ik een toneel carrière gemist heb.
Uiteindelijk zei ik, omdat hij zo beteuterd keek, "maak dat ge weg zijt en ga verdorie een goed nieuw strijkijzer kopen".
"Welke zijn de beste?" vroeg hij opgelucht en ik zei: "wel aangezien gij nu zo goed kunt strijken moogt ge dat vanaf nu altijd blijven doen, ge kunt het veel beter dan ik (deze zin heb ik van hem ooit geleerd) dus kies zelf maar eentje uit dat het best in uw hand ligt!".
Beneden hoor ik nu de stoom ontsnappen uit een splinternieuw strijkijzer. Ventje heeft gisterenavond nog speciaal een wasje opgezet om het vandaag te kunnen testen.
Toch schattig hé die mannen?
|
