Zo heel af en toe kan ik vrij melancholisch worden – depressief kan ik het niet noemen, maar  een beter woord vinden om het gevoel exact te beschrijven is héél moeilijk.

Even surfen en kijken of er ergens een zinvolle uitleg te vinden is over melancholie waar ik mijn gevoelens in herken.

Het leuke van het Internet is dat we nu zelf thuis doktoorke kunnen spelen en onszelf analyseren, dit hoogstwaarschijnlijk tot grote ergernis van de echte dokters, maar kom, laat ons een kat een kat noemen, psychiaters zijn voor Jan met de pet ( of Bo met de muts) gewoon niet te betalen!  

Al die Amerikanen op de sofa bij hun analyst moeten schatrijk zijn.   De analysten nog rijker natuurlijk.

Met mijn beperkte financiën beperk ik me dus tot zelfanalyse en ik ga ervan uit dat indien ik weet wat er scheelt, er dan vervolgens aan kan gewerkt worden om het terug goed te maken.

Ik begin via Google mijn zoektocht ….

Melancholie : wel eens geassocieerd met de Fado, het droevige levenslied, de cafard van een eenzame dronkelap op een terras, een dromerige blik op een midzomer zonsondergang … kortom romantische sentimenten. 

Hmmm, nope dat is’t niet, ik heb geen zin om dronken op een terras met een dromerige blik een droevig lied te zingen terwijl ik naar een zonsondergang kijk, dus ik zoek verder.

Melancholie heeft sinds de antieke tijd een hele tocht afgelegd. In de loop der tijd heeft melancholie verschillende benamingen gekregen waaronder speel, ennui, saudade, walging, zwaarmoedigheid, Weltschmerz, etc.etc.

Jawadde: de helft van de woorden versta ik niet, verdorie nu moet ik weer verder zoeken.

Ennui : als ik goed heb opgelet in de Franse les betekent dit verveling

Saudade: heimwee of weemoed

Voor walging en zwaarmoedigheid heb ik geen woordenboek nodig. 

Ik klik het woord Werltschmerz aan:

Weltschmerz: letterlijk wereldpijn, is een uit  de Duitse afkomstig woord.  Het verwoordt het gevoel van diepe droefheid en als pijnlijk ervaren melancholie ten gevolge van hun verdriet ontstaan door de onvolmaaktheid van de wereld. Een persoon met Weltschmerz heeft het gevoel dat de fysieke realiteit nooit de verlangens van de geest kan bevredigen.

Yep …. dat begint er wat meer op te lijken, dus ik lees verder :

Het gaat vaak met pessimisme, vervreemding en escapisme gepaard en kan een psychisch probleem worden (zoals bij Hikikomori, een fenomeen waarbij Japanse jongeren zich sociaal volledig terugtrekken).

Hikikomori: weer een woord dat me intrigeert  omdat ik merk dat ik me de laatste tijd ook sociaal meer en meer terugtrek,  dus ik zoek verder:

Hikikomori - vertaling:( sociale terugtrekking) is een Japans fenomeen waarbij een persoon, meestal een jongere (student), zich sociaal volledig terugtrekt. Hoewel dit verschijnsel in Japan als een uniek syndroom wordt gezien denkt men dat het wereldwijd voorkomt. In andere landen wordt er eerder een andere benaming aan gegeven, zoals sociale fobie, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, autismespectrumstoornis, agorafobie, burn-out of depressie.

Een aan hikikomori lijdend persoon trekt zich sociaal volledig terug van zijn familie, vrienden en andere contacten doordat hij de grote prestatiedruk van zijn omgeving, zoals op school en in de Japanse maatschappij, niet of nauwelijks meer aankan.

De meest voorkomende manier van terugtrekken bij hikikomori is het zichzelf opsluiten in de eigen kamer om hier voor langere tijd niet meer uit te komen. De patiënt brengt hier de dagen door achter zijn computer waar hij bijvoorbeeld eindeloos spelletjes op speelt of op het internet surft. De patiënt kan ook andere (eenzelvige) hobby's hebben waar hij zijn dag mee vult.

Oei… ik ben geen Japanse jonge student maar een oude bomma, maar het beschrijft, net zoals het woord Weltschmerz wel vrij goed hoe ik me voel.

Ja lap – ziedet :  ik lijd aan  Hikikomori en Weltschmertz, en ik hier maar denken dat ik gewoon wat melancholisch was.

Ge zult er maar mee zitten nondepippel.
’t Is een mondvol hé.  
Wacht tot ik dat straks aan mijne zilveren vertel, die gaat serieus verschieten.

Ach …het raar gevoel is vanzelf komen aanzetten dus ik hoop dat het vanzelf ook weer verdwijnt,  want ik kan me niet indenken dat ze daar al een pilleke voor hebben uitgevonden.

Mrs.Bo met Kikimori (pardon Hikikomori)  en Weltschmertz gaat zich nu dus even terugtrekken in haar computerkamerke en nog wat spelletjes spelen – het surfen heb ik al achter de rug.

Without emotion, man would be nothing
but a biological computer. Love, joy,
sorrow, fear, apprehension, anger,
satisfaction, and discontent provide
the meaning of human existence.
Arnold M. Ludwig---1980

Vrij vertaald:

Zonder emotie zou de mens niets anders zijn

dan een biologische computer. Liefde, vreugde,

verdriet, angst, begrip, boosheid,

voldoening en ontevredenheid bepalen

de betekenis van het menselijk bestaan.