Mijn ventje heeft zo te zien zijn hart hier weer eens flink kunnen luchten.
Ach...so what, daarna voelt hij zich altijd stukken beter.
Ik vraag hem voortdurend om een eigen blog te beginnen zodat hij zich niet meer komt moeien op mijn blog, maar dat vindt hij veel te veel werk! Hij beweert dat hij niets te vertellen heeft.
"Mannen doen dat niet, zich zo voor iedereen te kijk stellen!” zegt hij, maar de waarheid is dat hij nog nèt van die generatie is met computervrees.
Ik heb hem nochtans al met hand en tand uitgelegd dat de computer niet zal ontploffen indien hij per ongeluk op een fout knopje drukt. Zachtjesaan begint hij het nu toch al goed onder de knie te krijgen merk ik. Hij kan ook al wat surfen en e-mails lezen. Scannen, foto’s downloaden en mails schrijven lukt nog niet. Dat is voor een volgende les.
Met de hardware heeft hij minder problemen. Hij koppelde onlangs zonder verpinken mijn nieuwe printer aan de PC.
Het installeren laat hij dan wel verder aan mij over, maar tegenwoordig is dat een fluitje van een cent. De computer zegt het allemaal woord per woord netjes voor.
Ik ben al expert geworden in het drukken op de knopkes: “next” of “volgende” en “sluiten” of “close” al naargelang de taal die mijn PC op dat ogenblik verkiest te spreken.
                        ***
Gisteren gingen we ons kleindochtertje afhalen op school. Ze heeft duidelijk de genen van haar papa en haar grootvader.
We waren de hoek nog niet om en ze sliep als een roos in de auto tot we thuis waren en dan nog lekker verder in de zetel. 
Even  later kwam zoon 2 met Seppe bij ons aan en toen sprong zoon 1 ook nog eventjes binnen voor een babbel.
’t Was hier weer een gezellige drukke boel.
Seppe is in de kribbe nu als baby cum laude afgestudeerd en hij mocht nu  overgaan naar de Peuters.
Hij is één van hun flinkste eters. Ik heb het gisteren aan tafel zelf mogen aanschouwen.
Hij at met twee lepels tegelijk zijn mooi geplette aardappel-groenten-vlees massa op, maar zijn voorkeur ging duidelijk naar de stukjes vlees.
Wanneer hij zich verslikte (meermaals) dan kokhalsde hij netjes het halfgekauwd stukje op, spuwde het op zijn bord en stak het met een brede grijns terug in zijn mond. Rond hem, in een straal van enkele meters, was het nadien precies een slagveld en was hij klaar voor een bad, zelfs zijn mooi wit haar stond recht omhoog in piekskes van de bloemkoolsaus. Maar ja, we hebben allemaal moeten leren eten nietwaar?
Morgen komt hij voor een weekendje bij ons want zijn mama en papa trekken er eventjes tussenuit.
Kleindochter gaat naar de andere grootouders.
We zijn allebei op een leeftijd gekomen dat we maar één zeer energiek kleutertje per keer aankunnen. Zodra ze wat ouder zijn gaat het wat gemakkelijker.

Ventje heeft daarnet ons huis weer Terminator-Seppe veilig gemaakt.
Overal staan terug de dranghekken en de breekbare of gevaarlijke zaken staan nu hoog uit zijn bereik. 

                          ***

In’t midden van de nacht werd ik gisteren plots klaarwakker.
Ik was lekker aan’t soezen, ge weet wel, zo net voor je in een diepe slaap sukkelt en plots voelde ik de hand van mijne zilveren uiterst zachtjes heen en weer bewegen, net alsof hij ons matras aan’t strelen was. Uiteindelijk friemelde hij heel zachtjes verder tot onder mijn nek.
Jawadde...en dat na het lezen van zijn bezoekjes aan de babeblogs!

Even later dacht ik dat hij aan het dromen was , maar toen viel plots mijne vierkante eurocent.
Hij was op zoek naar zijn vermiste hoofdkussen.
Ik had voor het inslapen nog wat TV gekeken en had ook zijn hoofdkussen in beslag genomen en deze keer was ik het vergeten terug te leggen.

In de donkere slaapkamer zag hij natuurlijk niets en hij wou ook niet teveel tamtam maken omdat ik zo’n lichte slaper ben.
Toen ik besefte naar wat hij op zoek was begon het ... het borrelde gewoon in me op, ik kon het ècht niet helpen en begon te gibberen, trok vervolgens zijn hoofdkussen met een ruk van onder mijn hoofd en zwierde het op zijn gezicht?
Hij schrok zich natuurlijk een ongeluk en toen was ik niet meer te houden... ik heb meer dan een half uur de slappe lach gehad.
Nadien was ik natuurlijk wel klaarwakker.

Vanmorgen deed ik mijn ogen open,  ik bekeek hem en begon onmiddelijk weer te gibberen.  't is nog niet helemaal over. :lol:
                      ***
Vandaag was ’t wel een drukke dag : Debby en Nancy (mijn boobies) werden voor de zoveelste keer in hun leven platgewalst.
De schrik zat weer in mijn lijf toen onlangs borstkanker werd vastgesteld bij mijn lieve vriendin. 
Tot mijn grote opluchting verklaarde de dokter Debby en Nancy op het eerste zicht in vrij goede conditie. Alles wordt nog eens goed gecontroleerd door een tweede dokter. De definitieve uitslag mag ik pas op 28 januari verwachten.

Maar ik moet eerlijk zijn en toegeven dat het mammo-systeem, alhoewel nog voor heel wat verbetering vatbaar, elk jaar een beetje minder pijnlijk wordt. Vandaag gebruikte de dokter zelfs ‘verwarmde’ gel voor de echo.
Wat een heerlijke luxe.
Het verwarmen werd daarna wel flink aangerekend, de rekening was er weer eentje om U tegen te zeggen!
Ik vraag me hoe langer hoe meer af hoe iemand met een leefloon zijn dokters rekeningen betaald krijgt de dag van vandaag!?!:-?