Zoon 2 en schoondochter hebben hun huis verkocht en een ander gekocht en trachten de twee verkopen op dezelfde dag te laten samenlopen.

Na veel heen-en-weer getelefoneer met notarissen, banken, agentschappen, kopers en verkopers leek het niet te zullen lukken.

Gisteren zou de aankoop van het nieuwe huis plaatsvinden en half maart de verkoop van het oude huis.

Peuters en kleuters meenemen naar een notariskantoor is niet evident dus:

Mama: ‘kunt ge de kindjes een tijdje bijhouden aub na de middag?’ was de vraag dinsdag avond.

“Natuurlijk ventje, breng ze maar en blijf dan maar ineens eten dan moet ge daarna niet koken!”

“Bedankt hoor mama en ’s middags kom ik zoals gewoonlijk ook een boterhammeke eten is dat ook goed?”

“zeker ventje, papa zal brood en charcuterie gaan halen!”

Ik schoot ’s morgens onmiddellijk in actie,  want koken na de middag met twee kleintjes in huis zat er niet in.

Ik besloot om een ‘stew’ te maken.   Heel gemakkelijk als je niet weet om wat uur je eters zullen opdagen.

Van stoofvlees en stew maak ik altijd een dubbele portie, de helft kan daarna in de diepvriezer voor een eventuele kookvrije dag. 

Terwijl ventje buiten het terras proper maakte met de hoge druk reiniger maakte ik een enorme hoeveelheid stoofvlees klaar in de press-pot, ik schilde een berg aardappelen,  evenveel worteltjes en flink wat ajuin.   Tegelijkertijd maakte ik een pot soep.  Ijsroom was voorzien als dessert et voilà!  Meer moest het niet zijn.

De bereide stoofvlees ging daarna samen met de worteltjes en de aardappelen in mijn supergrote casserole  op een uiterst laag pitje in de oven om een paar uur rustig verder te sudderen. 

Het resultaat vele uren later is : “stew”, een bereiding waarop immens veel variaties mogelijk zijn. 

’s Middags kwam zoon 2 zoals afgesproken zijn boke eten en hij had heel goed nieuws.

Alle partijen hadden die ochtend voor de zoveelste keer met elkaar over-en-weer getelefoneerd en uiteindelijk waren ze er toch in geslaagd om de aan- en verkoop samen te laten lopen vrijdag avond.   Oef!

Bijgevolg was er geen babysit nodig, maar mijn eten was klaar en hoefde enkel terug wat opgewarmd te worden,  dus het etentje ’s avonds ging nog door.

Broer Ardennen en schoonzus kwamen nog even dag zeggen voor ze terug huiswaarts keerden en vermits er toch een reuze casserole in de oven stond konden ze ook blijven eten en vermeden  ze zo de avond file richting Brussel.

Toen iedereen weg was zaten ventje en ik uitgeteld in de zetel, we worden tenslotte allebei een dagje ouder en we besloten om de opruim te laten voor wat het was.

Ik wou de film ‘Vera Drake’ zien op Canvas en mijne zilveren wou ‘De hondenfluisteraar’ zien, dus ik trok naar boven, nestelde me lekker in mijn bed tussen de kussens en genoot. 

De film was uitstekend,  een boeiend onderwerp – abortus anno 1950 -, engeltjesmaaksters in de pre-pil tijd, uitstekend geacteerd en ook uitstekend gefilmd.  

Ik hoorde vervolgens op het late nieuws dat Hillary het goed gedaan had in de voorverkiezingen en sliep vredig in.