Volgens een oeroude legende moet de Graal van Koning Arthur hier ergens verborgen liggen. Corry en Bea gingen er naar op zoek. Tevergeefs! En ze hielden er enkel een natte broek aan over. Vele Duitse vrienden zijn terug naar de Heimat vertrokken. Bea en Corry zijn nog de enige hondenwandelaars. Tien kleine negers en toen waren ze nog met twee.
Prat Ar Coum. Je kan er zeevruchten kopen, elke dag. Men kan ook via het internet kreeft of oesters bestellen. Elke dag komen er verse langoustines. De oesters worden gekweekt in zee, in oesterbanken. Krabben, zeespinnen en kreeften brengen het grootste deel van hun leven door in grote aquaria. Vandaag heb ik andermaal een mannelijke krab gekocht. Er is groot verschil tussen de mannelijke krab en de vrouwelijke. Mannetjes hebben meer vlees en meer power. Vrouwtjes daarentegen zijn hol en hebben weinig inhoud. Ik weet dat vrouwen dit niet graag lezen, omdat de waarheid soms pijn doet. Hieronder zie je de kreeft (goedkoop), de oesters, de langoustines en de mevrouw, die mijn krab uitzoekt.
Mirko, een Duitse vriend van mij uit Dortmund, bracht ons gisteren drie vissen. Mirko is sportvisser en heeft zijn best gedaan. We rollen de vissen in een aluminiumfolie en leggen ze op de rooster. Na weken van droogte is er wat nat gevallen, een beetje motregen. De natuur vaart er wel bij. Achter mijn rug hoor ik de verwarring omdat ik als zogenaamde Duitser met een Belgische nummerplaat rijd. Een leuk compliment! Ik spreek hier nogal wat Duits en word gevraagd om te vertalen.
Beelden zeggen meer dan woorden. De surfers maken dankbaar gebruik van de Plage Ste. Marguerite. Er staat een zuidwesterwind, de zon schijnt en het wordt vloed. Beter kan niet. Een schoon meiske maakt zich klaar voor haar zeilbeurt.
Tevenn is een driekoppige groep Bretoense virtuozen. Zij brachten Keltische muziek en ook eigen composities. Het was weer een schitterende avond. De zon doet terug haar best. Wie dacht dat er afkoeling ging komen, had zich misrekend. Alweer mochten we beschutting zoeken onder een parasol of moesten we met de voeten in het zeewater staan.
de integratie van het Meetjesland in de Germaanse taal
Hier levert Bea assistentie aan de kooklerares. Bea vertaalt van het Frans naar het Duits met Lembeekse inslag. Het kan alleen maar de Nederduitse taal verrijken, de integratie van het Vlaamse Meetjesland in de grote Germaanse cultuur. En zo te zien, denken de deelnemers er zo ook over. De les ging over caramellensaus in Bretoense gerechten. Reden genoeg dus om de les bij te wonen. Ik ben dan eventjes naar Ploudalmézeau gereden. Onderweg stak ik de Aber Benoit over. De hittegolf is nu voorbij en we kunnen terug op een normale manier ademen.
Twee jaar geleden dook het monster van Loch Ness hier op. Gisteren kwam het monster terug in zijn ware gedaante. Bea moet geschrokken zijn om terug in de huid te kruipen van een onwezenlijk creatuur. De vlag hangt uit. Telkens als ik er passeer, moet ik de groet aan de vlag doen. Er wordt op toegezien. Meteen weten we dan ook van waar de wind komt.
Het blijft heet, meer dan 30 graden. Gelukkig biedt de zee afkoeling en dus wandelen we een stukje langs de Atlantische Oceaan. Hond en mens zijn blij. De bijna enige foto van mezelf kan later wellicht dienen als doodsprentje bij mijn begrafenis. De lezer heeft het dus nog tegoed. Bea en Elisabeth verzamelen mosseltjes om ze morgenavond te kunnen eten. En dan doen ze ook nog samen handwerk. Haken en breien, een leuke bezigheid bij 30 graden, doen we thuis ook aan de Leuvense stoof.
