Toen mijn zoontje geboren was was ik ontzettend blij. Maar ik voelde me ook erg verdrietig en drukte iedereen van me weg. De dokter zei tegen me dat dat wel normaal was en dat mijn hormonen in de war waren. Ik voelde me zelf ook erg verandert. Was ontzettend snel boos en heel erg kattig. De enige die nog wat goeds kon doen was mijn man.

Ben best een tijdje depressief geweest maar het gaat nu steeds beter. Ik praat veel met mijn man over hoe ik me voel. Er is gewoon heel veel verandert sinds de geboorte van mijn zoontje. Ik heb meer verantwoordelijkheden gekregen.

Maar ik ben nog steeds de zelfde meid als voordat ik justin kreeg.
Moet alleen alles wat ik meegemaakt heb een plaatsje geven. Daarom schrijf ik dit in mijn blog. Want 1 ding heb ik al geleerd en dat je je gevoelens van je af moet schrijven. Als je dat niet doet val je in een diep gat en dan is het nog maar de vraag of je er uit komt.