Ik ben brighteyes, en gebruik soms ook wel de schuilnaam brighteyes.
Ik ben een vrouw en woon in overijssel (nederland) en mijn beroep is allroundmedewerkster supermarkt.
Ik ben geboren op 05/08/1978 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen met de hond samen met mijn man en mijn zoontje. Uitgaan en winkelen. .
Ik vind mijn gezin en mijn familie het allerbelangrijkste op deze wereld.
Toen mijn zoontje geboren was was ik ontzettend blij. Maar ik voelde me ook erg verdrietig en drukte iedereen van me weg. De dokter zei tegen me dat dat wel normaal was en dat mijn hormonen in de war waren. Ik voelde me zelf ook erg verandert. Was ontzettend snel boos en heel erg kattig. De enige die nog wat goeds kon doen was mijn man.
Ben best een tijdje depressief geweest maar het gaat nu steeds beter. Ik praat veel met mijn man over hoe ik me voel. Er is gewoon heel veel verandert sinds de geboorte van mijn zoontje. Ik heb meer verantwoordelijkheden gekregen.
Maar ik ben nog steeds de zelfde meid als voordat ik justin kreeg. Moet alleen alles wat ik meegemaakt heb een plaatsje geven. Daarom schrijf ik dit in mijn blog. Want 1 ding heb ik al geleerd en dat je je gevoelens van je af moet schrijven. Als je dat niet doet val je in een diep gat en dan is het nog maar de vraag of je er uit komt.
Wat ik heel erg graag zou willen?? Zwemmen met dolfijnen. Ze trainen en dan laten zien wat ik ze allemaal geleerd heb. Dat is mijn grootste wens. Ik heb iets met deze dieren. Thuis heb ik vanalles van ze staan. Het zijn zulke leuke en inteligente dieren.
Wie weet...............................................
Omdat ik zoveel van je hou!!!!!! En ik weet dat je moeilijke tijden meemaakt. Maar zoals je weet hoef je dit niet alleen te doen.Wij zijn er allemaal voor je.
Onze hond was 8 maanden toen mijn man hem gekocht heeft. Hij was heel erg bang. Voor alles en iedereen. Hij luisterde niet naar zijn naam, was bang voor de riem, bang om naar buiten en naar binnen te gaan, bang voor auto's vrachtwagens. Eigenlijk voor alles dus. Mijn man heeft heel erg hard met nero getraind. Dit heeft heel veel energie en tijd gekost maar het was zeker de moeite waard. Want toen nero nog bij die andere man woonde lag hij alleen maar in de garage of tuin. Hij moest vechten voor zijn eten, want er zat nog een rottweiler teefje van toen 1 bij hem in de tuin en ja die was de baas. Die man heeft onze hond zo verwaarloost.
Ik snap zulke mensen niet. Wie kan een hond nou zo behandelen. We zijn nu inmiddels 9 jaar 4 maanden verder, maar hij blijft nog steeds bang voor alles wat ritselt.
Nu krijgt hij wat meer kwaaltjes. Zo hebben we vorig jaar bij hem een kwaadaardige tumor in zijn heup laten weghalen.
We woonden toen in een appartement, en moesten dus eerst een trap op voor we in onze woonkamer kwamen, we hebben hem daarom meegenomen naar de camping en daar zijn we een weekje gebleven. Zo kon nero uitrusten en zo kon die wond, die echt enorm was, rustig genezen.
Nu heeft hij weer een paar knobbels en ik ben als de doods dat hij weer een tumor heeft. Ik weet wel dat hij nu al 10 is, maar ik moet er echt even niet aan denken.
We gaan binnenkort met hem naar de dierenarts en dan gaan we het laten onderzoeken. Hij heeft verder geen pijn dus we zullen wel zien.
Mijn man is helemaal weg van ouwe amerikaanse auto's. Hij spaart ze ook. 1:18. Er zitten echt hele mooien tussen. De grootste wens die mijn man heeft is om zelf ook een amerikaanse auto te hebben. Maar dan wel een ford thunderbird. Tsja dat wordt nog heel lang sparen. Maar dromen mag...........
In jouw werd onze diepste wens vervuld een kindje om ons leven mee te delen om samen mee te lachen en te spelen te oefenen met eindeloos geduld in jou werd onze droom dan toch nog waar de droom om een gezin te mogen vormen met eigen waarden en met eigen normen al bouwend aan een toekomst.
Die punctie zou niet echt pijn doen. Je werd eerst suffig gemaakt en toen werd je plaatselijk verdoofd. Toen heeft de gyneacologe de eitjes geprikt en in een bakje geplaatst. Die worden dan samen met de spermazaadjes naar een laboratorium gebracht. Daar word het zaadje in het eitje gespoten en als het dan goed is verschijnt er na een paar dagen een embryo.
5 dagen later moesten we weer terug komen naar rotterdam en werden er 2 embryo's terug geplaatst. Na zo'n 10 dagen mocht je dan een zwangerschapstest doen om te kijken of het aangeslagen was.
Nou na 10 dagen was ik inderdaad zwanger. Ik ben niet gelovig maar ik bedank god nog elke dag voor mijn zoontje. Hij is echt een geschenk uit de hemel. Ben zo gek met mijn mannetje.
Alleen zou hij nooit een broertje of zusje krijgen omdat we nu gewoon geen kinderen meer kunnen krijgen. We hebben het namelijk nog 2 keer geprobeerd maar dat is helaas mislukt.
Ik ben allang blij dat ik dit mannetje heb. Toch doet het wel pijn dat ik nooit meer kinderen zal krijgen. Je ziet zwangere vrouwen lopen en dan ben je toch stiekem jaloers.
Maar ik heb me ernu bij neergelegd en richt me op dit mannetje. Hij verdient gewoon alle liefde en aandacht van mij en dat wil ik hem heel graag geven.
hee hallo leuk dat je op mijn blogje bent!!!!! Laat je een berichtje achter dan weet ik wie er op mijn blog is geweest en kan ik ook op de jouwe komen kijken
Wat ik heel erg graag zou willen?? Zwemmen met dolfijnen. Ze trainen en dan laten zien wat ik ze allemaal geleerd heb. Dat is mijn grootste wens. 
Omdat ik zoveel van je hou!!!!!! En ik weet dat je moeilijke tijden meemaakt. Maar zoals je weet hoef je dit niet alleen te doen.Wij zijn er allemaal voor je. 
Mijn man is helemaal weg van ouwe amerikaanse auto's. Hij spaart ze ook. 1:18. Er zitten echt hele mooien tussen. De grootste wens die mijn man heeft is om zelf ook een amerikaanse auto te hebben. Maar dan wel een ford thunderbird. 
In jouw werd onze diepste wens vervuld een kindje om ons leven mee te delen om samen mee te lachen en te spelen te oefenen met eindeloos geduld in jou werd onze droom dan toch nog waar de droom om een gezin te mogen vormen met eigen waarden en met eigen normen al bouwend aan een toekomst.
.gif)
