Er zijn mensen die altijd het hoge woord moeten voeren met de luidste stem. Ken je dat soort? Ik ben de macho-macha! Van ver hoor je hun chagrijnige, snerpende oppermachtige stem: Ik zeg altijd wat ik denk en hoor je het niet graag....dan kan je lekker de pot op ! Allemaal heel leuk tot je hen dan even jouw mening terug zegt. O, maar dat is niet leuk, dat hebben ze niet graag hoor. Durf je het aan om even luid terug te roepen, dan zijn ze ontzettend boos! Ofwel proberen ze je nogmaals te overroepen, ofwel gaan ze in een hoekje zitten mokken. Jij mag namelijk geen mening hebben, nee, dat is HUN voorrecht en enkel dat van HUN. Zij mogen roepen en snauwen, maar jij moet mooi braaf altijd je snater toehouden. Mooi terug in je hoekje, zwijgen en niet bewegen tot IK het je zeg, begrepen? Met wat geluk mokken ze pakweg twee weken en dan is het tenminste effe stil in huis. Aan zulke mensen heb ik een enorme, afgrijselijke, vreselijke bloedhekel. Ik vind ze walgelijk. Bovendien eis ik het recht om ook af en toe gehoord te worden. Waarom moeten het altijd ZIJ zijn die roepen en tieren? HUN visie voortdurend door je strot geduwd, of je het nu leuk vindt of niet. Over alles en nog wat hebben ze een uitgesproken mening, HUN mening welteverstaan. Het huwelijk, religie, sex, politiek, discriminatie etc... er bestaat geen onderwerp waar ze niet zonder neerbuigend misprijzen over kunnen meepraten. Ben jij voor, dan zijn zij tegen, gewoon om tegendraads te zijn. Nu ik wens tegendraads zijn tegen die tegendraadse, dat kan een leuke afwisseling worden. Gedaan met het braaf ja knikken en maar luisteren naar hun opgedrongen mening. Vroeger waren die luidroepende macho-machas vreselijke jonge ettertjes en nu zijn het nog ergere vreselijke oude betweterige etters. IK ...blablabla .IK ....blablabla.IK....blablaba ... IK....das nu een woord dat ze heel vaak gebruiken, je moet er maar eens op letten!
