Ressentiment – van het Frans: ‘resentement’ - Latijn: ‘re’ en ‘sentire’;
 m.a.w. -wrok -wraakgevoel –haat-  :   is een psychische zelfvergiftiging.

Het gevoel ontstaat omdat men zichzelf minderwaardig voelt en uit wrok gaat men dit minderwaardigheidsgevoel op een ander of anderen projecteren.

Ressentiment verschijnt bij mensen die emotioneel beschadigd zijn en dat vroegere onverwerkt emotioneel leed is de drijfveer achter deze uitingen van wrok tegenover derden.   Het is het resultaat van onmacht.

Een voorafgaande emotionele toestand, het gevolg van emotioneel leed, wordt steeds weer herbeleefd door de ressentiment-persoon.   Hij zoekt de oorzaak van zijn onmacht niet bij zichzelf,  maar legt de schuld steeds bij een ander.

Zijn wrok  kan gericht zijn tegen één persoon of meerdere personen, sociale toestanden of zelfs het bestaan van de gehele mensheid. 

Door de fixatie op dit vroeger leed geraakt de ressentiment-persoon uiteindelijk in een isolement.   Het gevoel van wraakzucht wordt vervolgens heel intensief.

Ter bevrediging van het gevoel zoekt hij een object-persoon/personen die hij tracht te devalueren en terug te voeren tot zijn eigen staat van onmacht.   Zijn eigenwaarde wordt zo als ‘meer’ ervaren.

De ressentiment-persoon tracht op alle mogelijke manieren in morele zin ‘overwinningen’ te behalen ten aanzien van diegene(n) op wie hij zijn wrok, wraak of haatgevoelens richt.  Nooit zoekt hij de oorzaak bij zichzelf.

De ressentiment-persoon is zo onmachtig en afgunstig en wordt daardoor zo verbeten en volhardend in het steeds weer aanvallen en kwetsen van zijn ‘fictieve’ vijanden.

Er ontstaat uiteindelijk een psychische afstomping, wat inhoudt dat alle vijandigheid opgeslagen wordt in de duistere diepte van de ziel, zodat deze voortdurend gevoed wordt met dit emotionele gif,  waardoor de haat jegens zijn object of objecten steeds blijft groeien.

Over langere tijd neemt deze wrok volledig bezit van de persoon.

Het manifesteert zicht steeds weer in een niet aflatende haat, wraakzucht, boosheid, jaloezie, afgunst en valsheid,  gevoelens die in de eerste instantie nog zonder praktische intenties zijn, maar die zich later nog zo kunnen ontwikkelen.

De ressentiment-persoon voedt zijn ziekelijke minderwaardigheidsgevoel door zijn wrok en wraakgevoelens steeds weer te richten op anderen.

Het naar beneden halen van die ander en het bedreigen van de positieve waarde van die geviseerde persoon/personen,  wordt enkel gebruikt om het eigen negatieve zelfbeeld te verbergen.

Slachtoffers van ressentiment-personen, evenals de ressentiment-persoon zelf, begrijpen de tegen hen gerichte haat en relativiteit niet.

De steeds weerkerende wrok en wraakgevoelens zijn wel bepalend voor de toekomstige relatie tussen de boosdoener en zijn slachtoffer(s).

Zie ook :

Friedrich Nietzsche

“Het ressentiment meent dat achter het handelen van een persoon een oorsprong schuil gaat die voor dat handelen verantwoordelijk is. Het subject is in het ressentiment een neutrale abstracte instantie. Nietzsche ontmaskert het subject echter als een morele illusie. Nietzsche wil de handelende persoon niet losmaken van de handeling zelf en aanvaardt deze tweede werkelijkheid niet.

De hemel is een uitvinding van het ressentiment, dat de sterken gestraft wil zien. De illusie van het hiernamaals komt zo voort uit haat tegen de sterksten. Nietzsche illustreert deze haatdragendheid met een citaat van Thomas van Aquino. Deze stelt dat het zien lijden van zondaars in de hel één van de geneugten van de hemel zelf is. Het perspectief van zaligheid is er een van haat en niet van liefde."