"

Je bent jong en je wilt wat. Wat je juist wilt weet je echter niet. Je doet wat men je zegt…Je trouwt met 'een vrouw' omwille van een “wilsuiting” van je familie. Even “heel volgzaam zijn” doen wat een andere doet.…te beschaamd om je ware aard te laten zien....Uiterlijkheden die plots zo noodzakelijk lijken. Maar met ouder te worden kom je dichter bij het ware besef…enkel de waarheid telt.  Een vrouw hoeft voor jou niet zo nodig, je wil een 'man'.  En met het verdwijnen van nutteloze entiteiten als –ambitie, drang naar geld, prestige, applaus, populariteit…ziet men inderdaad helderder. Was dit soort onthechting niet de waarheid ?... Eindelijk beken ik en zeg ik ...ik geef de voorkeur aan het pad van de Grieken: Patroclus, Achilles, Harmodius, Aristogeiton, Agathon, Pausanias, in de Griekse oudheid waren liefdes tussen mannen in veel opzichten gelijk aan de toenmalige huwelijken. Zij werden net zo belangrijk gevonden voor het leven van het individu en  maakten deel uit van de Griekse Mythologie. Dit was een van de hoekstenen van een culturele traditie die zo'n 2500 jaar geleden de eerste aanzet gaf voor het bestaan van de moderne westerse man.  Liefde tussen mannen werd gezien als iets dat de beste kwaliteiten in een man bovenbracht, vooral mannelijkheid en moed.  In oorlogen vochten de krijgslieden zij aan zij met hun geliefden, zoals in de bekende Thebaanse horde.  
 Als we onze jassen nooit uitdoen en ons niet in het feestgedruis storten, missen we te veel van het levensfeest.
Waarom zou je ,je voor sluitingstijd al naar de uitgang haasten?