Ik ben Christina, en gebruik soms ook wel de schuilnaam riskja.
Ik ben een vrouw en woon in Alkmaar (Nederland) en mijn beroep is Bejaarden verzorgster.
Ik ben geboren op 29/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Avontuurlijke vakantie Zwemmen Fietsen knutselen.
Ik ben geboren in Leeuwarden en heb 5 kinderen en drie kleinkinderen woon in Alkmaar
Van morgen op de tv werden we opgeschrikt over de steekpartij op een Kinderdagverblijf in st Gillis te Belgie Twee onschuldige baby`s en een leidster zijn vermoord en wel 10 kleine kinderen en twee volwassene die ernstig gewond naar het ziekenhuis zijn gebracht Je brengt s`morgens je kinderen naar het dagverblijf en denkt dat je kinderen het goed hebben en dat je wel naar je werk kan gaan komt er zo`n idioot die in het wilde weg op kinderen en op de leidsters in gaan steken Arme lieve kleine baby`s zo onschuldig het zou jou kind zijn of je kleinkind en je vraagt je af waarom . Ik steek een kaarsje voor deze baby`s aan en voor de leidster en de gewonde kinderen Wens alle familie`s heel veel sterkte toe
Met vallen en opstaan leerde Josje Nieuwenhuis (72) uit Sint Jansklooster jaren geleden de kunst van schaatsen, ze raakte bezeten voltooide twee elfstedentochten en kroop bij de minste vorst op het dunste laagje ijs. Na een hachelijk avontuur op het bevroren water in het friese Eernewoude, met drie valpartijen en een gebroken pols , hing ze de schaatsen aan de wilgen
"Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan"vertelt Josje Nieuwenhuis terwijl ze met haar eigen schaatsrollator `achtjes`draait op het ijs bij Sint Jansklooster. "Mijn buurman hoorde mijn wens, maakte de rollator, en plotseling stond ik weer op de ijzers", zegt Josje" Als ik op het ijs verschijn worden vaak foto`s van de schaatsrollator gemaakt het is prachtig als mijn idee verder wordt uitgewerkt, dan kunnen nog meer mensen van het schaatsen genieten
Voel jij je ook weleens machteloos Als een bewoner verdrietig is of boos En je komt er maar niet achter waarom Begrijp ik het niet of ben ik zo nou zo dom
Voel jij je ook wel eens verdrietig Als een bewoner waar aan je bent gehecht Steeds verder achteruit gaat En tenslotte niets meer zegt
Voel jij je ook wel eens opstandig Als het met steeds minder moet En er steeds meer blijft liggen Hoe goed je je best ook doet
Voel jij je ook wel eens boos Als er weer iemand komt klagen over iets Wat voor je gevoel zo belangrijk is Dat het bij al het andere valt in het niets
Voel jij je ook wel een belazerd Als je weer die dienst niet krijgt waar je om hebt gevraagd En je toch maar weer "ja" hebt gezegd Omdat het anders ten koste van de bewoners gaat
Voel jij je ook wel eens heel optimistisch Als het een dag heel lekker gaat En je alle aandacht kunt geven Waar de bewoner steeds om vraagt
Voel jij je ook wel eens pessimistisch Als je in de kranten leest Dat de politiek wel alle problemen begrijpt Maar een verhoging van de ziekenfonds premie vreest
Voel jij je achteraf wel eens gebruikt Als je iets moet doen wat je nietmag of wil Maar omdat er niemand anders is Sta je er maar even niet bij stil
Voel jij je ook wel eens warm Als een bewoner geniet van jou arm Die je om haar heen geslagen hebt, bedoeld Om haar te troosten zodat ze zich veilg voelt
Voel jij je ook wel eens koud Als iedereen tegen je snauwt De bewoners,collega`s , terwijl niemand merkt Dat je al zeven dagen hebt gewerkt
Voel jij je ook wel eens miskend Als je je benen uit je lijf hebt gerend Als mede door jou inzet, je kunt zeggen: we hebben het weer gered! Maar er is niemand die dankjewel tegen je zegt
Voel jij je ook wel eens een tevreden mens Als je na je dienst naar buiten gaat Dat lijkt me een fijn gevoel, een wens Zodat je de volgende dag weer naast de bewoner staat...........
Katrien mag ook wel eens in de schijnwerpers staan
hallo Bloggers kijk eens op dit blogje van Katrien die altijd voor andere mensen zulke mooie en prachtige buttons maakt als je haar puzzel raad van daar dat ik vind dat Katrien ook wel eens in de schijnwerpers mag staan
Petit papa NoëL > Cèst la belle nuit de Noël La neige étend son manteau blanc Et les yeux levés vers le ciel À genoux les petits enfants Avant de fermer les paupières Font une dernière prière Petit papa Noël,quand tu descendras du ciel Avec des jouets par milliers N`oublie pas mon petit soulier Mais avant de partir, il faudra bien te couvrir Dehors tu dois avoir si foid C`est un peu à cause de moi Il me tarde tant qeu le jour se lève Pour voir ce que tu m`as apporté Tous les beaux joujoux que je vois en rêve Etr que ja t`ai commandés Petit papa Noël, quand tu descendras du ciel Avec des jouets par milliers N`oublie pas mon petit soulier Le marchand de sable est passé Les enfants vont faire dodo Et tu vas pouvoir commencer Avec ta hotte sur le dos Au son des cloches des églises Ta distribution de surprises Petit papa Noël, quand tu descendras du ciel Avec des jouets par milliers N`oublie pas mon petit soulier Si tu dois t`arrêter Sur les toits du monde entier Tout ça avant demain matin Mets-toi vite, vite en chemin Et quand du seras sur ton beau nuage Viens d`abord sur notre maison Je n`ai pas été tous les jours bien sage Mais j`en demande pardon Petit papa Noël, quand tu descendras du ciel Avec des jouets par milliers N`oublie pas mon petit soulier Petit papa Noël
Vier leuke wielen heeft mijn vrind waarmee hij mij steeds met de weg verbindt Ik zelf heb twee benen,veel is het niet maar ja het is genoeg wanneer ik loop of sta We hebben elk twee armen, die reiken we elkaar met een rustig en vertrouwd gebaar Je bent me dierbaar rollator zo wendbaar als een alligator
vakantie nov 2008 om nooit meer te vergeten Ik ga met de nachtbus naar Parijs en kom de volgende ochtend aan op Gallini neem gauw de metro en op Montparnasse neem ik de trein naar Granville. mijn vriendin staat op het station in Villedieu les Poeles te wachten op mij. we doen nog even wat boodschappen en gaan bij Margareth en David op de koffie , Margareth zegt weet Christina al dat ze met de caravans bij Marie weg moet, nee zei mijn vriendin want die vond dat Marie dat zelf moet zeggen, ik schrok mij rot na 8 jaar daar te hebben gestaan moest ik weg, wat blijkt Marie huurt het huis en niet de tuin de man van Marie had geen zin om de appels te rapen voor de cider daar was de eigennaaresse boos over en vond toen ook maar dat ik met mijn caravans daar weg moest. Ja en wat nu ik was in tranen wij naar andere franse kennissen toe om te vragen of hun niet nog een stukje grond hadden waar ik mocht staan met mijn caravans en ja hij zei ik heb nog wel stukje land waar ook een bouw vallig huisje op staat, hij gaat met ons mee en zegt christina mag ook het huisje gebruiken, wij vragen nog heb je het land niet verhuurt, hij zegt nee het is van mij het stuk land. leuk ben dan ook erg blij en bedank hem hartelijk. Nou ik aan het werk mijn vriendin zou dan met de aanhanger rijden moest wel benzine betalen. ik ga mijn planten bakken op laden op de aanhanger , we hebben in totaal 4 keer gereden met spullen, ik was mijn stenen aan het opladen toen Marie Jo en Jean Claude langs kwamen en mij in mijn eentje al die stenen aan het opladen was dus die zeiden wij helpen je morgen wel en dat gaat het met de tractor mee veel sneller De volgende morgen waren ze daar en hielpen mij mee hij zou dan ook mijn caravans met de tractor voor mij daar brengen wat ik erg lief van hun vond , we zijn dan ook de hele dag bezig geweest met alles daar heen te brengen, met de laatste caravan hoefde ik niet mee , en even later kwam hij terug en zei tegen mij dat ik grote problemen had, dat er een boze boer naar hem was gekomen en heeft gezegt dat ik daar niet mocht staan dat het zijn land was. Wij naar die kennissen toe om te vragen wat er nou aan de hand was en hoe dat nou kon dat het niet van hem was dat stuk land , ze zeiden dat het wel van hun was, maar wat bleek nou dat hij dat stuk land verhuurt had aan andere boer en die wist van niks, nou ik zou ook boos zijn geweest en ik kan het mij heel goed voorstellen dat hij dat niet wil. Ik moest alles opruimen daar maar wat nou ik was helemaal over mijn toeren, ik had mijn kleine caravannetje al naar de schroothoop laten brengen en alle spullen in dat huisje gezet, mijn vriendin heeft aan verschillende mensen gevraagt of ze niet een plaatsje voor mij hadden, ook had ze het aan een Hollands vrouwtje gevraagt die nog al veel grond heeft of ik daar mocht staan en die had er wel oren naar en ik moest maar even langs komen om te kijken wat ik er van vond en dat heb ik gedaan , krijg een leuk plekje nou daar wel 20 km bij mijn kennissen vandaan. Ik heb drie dagen lang in mijn eentje alles op zitten ruimen op Zondag ben ik om 8 uur begonnen met de stenen op te ruimen heb om half 1 even snel een broodje gegeten en ben gauw weer verder gegaan met de stenen om 6 uur waren ze weg en het werd al donker had zere handen en mijn hele lichaam deed zeer kon die nacht er niet van slapen. volgende dag ben ik weer verder gegaan met de planten bakken op te ruimen en sommige waren zo zwaar heb ik de planten eruit gehaald en weggegeven de aarde weggegooid en de rest heb ik in de nis waar ik de stenen had gegooid er boven op gezet ik kwam die dag niet helemaal klaar en ben de volgende dag weer verder gegaan en om 10 uur kwam Jean Claude en gelukkig was ik klaar er lag niks meer buiten hij heeft samen met mij de caravan daar weggehaald en tijdelijk op de hengstenwei gezet bij mijn vriendin. De volgende morgen om 4uur in de ochtend gingen we met de auto naar Nederland en ik was om 5 uur thuis in de middag ik was gebroken. De volgende morgen moest ik weer naar mijn werk gelukkig maar een halve ochtend ik ben s`middags even gaan slapen en ik heb de hele avond geslapen tot de volgende morgen om half negen werd ik wakker zo kapot was ik. In april ga ik weer verder met de verhuizing en dan hoop ik daar nog lang mag staan en anders verkoop ik de boel dan is het einde verhaal France
Dat Huis waar ik werd geboren mijn jeugd in heb door gebracht Waar ik heb gehuild en gelachen wachtte op wat de toekomst mij bracht Dat Huis met zijn verhalen van weleer heeft een plaatje in mijn hart gevonden Dat Kleine Huis vergeet ik nimmer meer daarmee ben ik verbonden
Dat Oude Huis in dat kleine dorp waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan Het ruisen van de bomen is te horen Waar mensen rust vinden in hun bestaan Zal steeds in mijn hart doorleven als de plek die mij een thuis kon schenken En waar mijn levensweg ook brengt Aan Dat Oude Huis zal ik steeds even met heimwee aan terug denken
Deze mooie banner heb ik van Katrien gekregen die hem zelf heeft gemaakt Ik heb hem gewonnen met de weekelse raadsel Dank je wel Katrien Ben je nieuwschierig naar het Blogje van Katrien kijk dan op
De laatste tijd vraag ik me steeds af: zouden ze het wel weten daar in dat torentje in Den - Haag? Wat het betekend om afhankelijk te zijn van je medemens? Of wanneer je je handen of benen niet meer gebruiken kan ? Wanneer je geest het af laat weken. Hoe vaak heb ik niet boos bedacht: we zetten zo`n minister een maand lang in een rolstoel. Dan komt hij er wel achter wat het is om te wachten wanneer je dorst hebt,of naar het toilet wilt.
Zo mooi als onze zorgorganisatie bezig was met ontwikkeling naar belevingsgerichte zorg, zo worden we nu geconfronteerd met regels, voorschriften en eisen. Dat kwaliteit voorop moet staan is niet verkeerd. Maar al die paperassen die ingevuld moeten worden, maakt dat het zich tegen je keert. Als dan die `Zuster` die altijd je hand vast houdt en je meod inpraat ineens weggaat. Je minuten van verzorging zijn verstreken, kijk maar hoe je verder met je gaat, het zweet staat op je voorhoofd, je rilt van angst, totdat zij terugkomt en je hand vast houdt,haar rustige stem als rots in de branding. Zouden ze er in Den-Haag nooit bij stil staan dat het hen ooit ook zal vergaan? Want er komt een tijd voor os allen dat een ander de billen bij je afveegt en de knoopjes van je overhemd of blouse vastmaakt. Wanneer je s`nachts door de gangen van het verpleeghuis loopt te dwalen op zoek naar een luisterend gehoor, kun je het tegenwoordig treffen dat je niet meer wordt gehoord. Dat mens die `Zuster` wordt genoemd, kan niet naar je luisteren omdat haar administratie moeten worden gedaan om te zorgen dat de centjes binnen komen. Het CIS de ZZP de RAI en de voorbereiding van een MTO of ZTO met zijn zorgplannen wel te verstaan. Kwaliteit, daar zijn we voor. Maar wat is nu kwaliteit? Dat papieren in orde zijn en jij met je kont in de stront.Is dat Kwaliteit? Wie knuffelt je als je dement wordt, wie zorgt er voor de koekjes bij de thee? Wie zorgt dat je de tijd weet als je dat weer eens vergeet? Het zijn zo vaak die kleine dingen die niet te meten zijn. En al die herinneringen die je parten spelen, niet iedereen heeft het geduld die met je te delen, De bovenkamer werkt niet meer zoals je gewend was, dat voel je keer op keer. Het maakt je vreselijk onrustig en je rijdt op en neer. Botst perongeluk tegen een ander meneer. Jeetje waar was je toch mee bezig en waar is de zuster nu toch heen.Kan iemand je vertellen hoe die chaos komt om je heen.Hebben ze daar in Den-Haag dan niet in de gaten dat het erger wordt daardoor. Door "Geen tijd" worden de zorgen groter. Daardoor zie je onze zusters steeds minder. Het wordt een strijd tussen de centen en mensen,en ik ben bang dat ze daar in dat torentje vechten voor hun gelijk. Zouden ze in Den-Haag weten wat het is om Dementerend te zijn? Zouden ze wel weten hoeveel geduld en kennis daarvoor nodig is in de zorg. Kennis van ziekten en het gedrag analyseren doen we tussen de bedrijven door.Het wikken en wegen tussen wassen en praten Geen lijsten met onbenullige vragen om in te vullen, als er iemand roept om te komen voor een plas of een schoon bed. Of moet je liggen rillen van de kou in je bed omdat de Zuster bezig is met het volgende formulier. Nee , ik vraag steeds meer af of "zij "dat wel weten daar in Den-Haag. Daarom schrijf ik deze aanklacht. Om in Den-Haag te vertellen wat het is om te verblijven in verpleeghuis want mensen erbuiten hebben geen idee.
Dit stukje stond in het Noord- Hollandsdagblad
Dora Acquoy werkt met dementerende ouderen als "Eerst Verantwoordelijke"bij verpleeghuis De Hoge Hop In Hoorn
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Calendrier
by riskja klik op de paddenstoelen en je komt op al mijn webshots albums veel plezier - if you klik on the Mushrooms than you see my albums on webshots have fun - Le clic sur le Champignon monte alors tu me les albums du webshots beaucoup de plaisir
Klik op de awards dan kom je rechtstreeks op die persoon zijn blog
Clic on the awards and you came direct on the blogs from the personne
Le Clic sur le awards arive direct a personne son awards
de geluksbrenger: hij houd het kwade buiten en de vrede binnen gekregen van Sven en Greetje Bedankt
kopieer deze vlam en neem hem mee naar jouw site, de vlam van de spirituele liefde zal het pad blijven verlichten Op deze manier zal de vlam de wereld omarmen met hoop en liefde
Dit kaarsje brand ik voor de mensen ook bekenden van mij die door zinloos geweld om het leven zijn gekomen
Rozen verwelken Schepen vergaan Maar vriendschap zal altijd blijven bestaan
'Ik weet het', zegt mijn Vader 'Mijn hand gaat nooit verkeerd. Ik zal mijn werk volbrengen in het hart dat heeft geleerd om Gods wil te aanvaarden, Zoals de Here Jezus deed. Dan is er kracht tot strijden en troost in ieder leed'
Ik ben Christina, en gebruik soms ook wel de schuilnaam riskja.
Met vallen en opstaan leerde Josje Nieuwenhuis (72) uit Sint Jansklooster
.
Deze mooie banner heb ik van Katrien gekregen die hem zelf heeft gemaakt
Bedankt
kopieer deze vlam en neem hem mee naar jouw site, de vlam van de spirituele liefde zal het pad blijven verlichten
Dit kaarsje brand ik voor de mensen ook bekenden van mij die door zinloos geweld om het leven zijn gekomen
