Francis Velleman en Julia Oosterbaan geven je een inkijkje in hun leven.
28-02-2011
Costa Rica 6
Maandag 21 februari van La Fortuna naar Santa Elena
We staan hier alle dagen om half zeven op, of we die dag moeten verder trekken of niet. Dat is hier ook normaal. De zon is er maar van zes uur s morgens tot zes uur s avonds, en daaraan past zich niet alleen de tico zoals de Costaricanen zichzelf noemen aan ,maar ook de toerist. Tenzij je hier bent voor de beach, de boose en de girls. Die zijn er ook, zon toeristen. Hoe is het mogelijk.
Vandaag is het de grote vuurproef voor het Beest, la Bestia, onze eigen Toyota Landrover Prado, Want vandaag reizen we naar Santa Elena, een klein stadje aan de voet van het Monteverde Nationaal park, gelegen in het regenwoud. De laatste twee uren zouden naar men beweert een marteling zijn voor onze skeletten.
En zo was het ook. Of zo zou het ook geweest zijn indien we ons Beest niet hadden gehad. Op deze weg rijdt elke gewone gezinswagen zich kapot, zoveel is zeker. Ons Beest echter gromde van genoegen terwijl hij zich een weg zocht tussen de keien, de grootste wegslingerend, de kleinere vermorzelend onder zijn rubberen draaipoten. We voelden hem wel, die helse weg, maar hij kreeg ons niet klein, bijlange niet. We hadden hem drie keer na elkaar kunnen afleggen. Maar dat hoefde niet. Al na de eerste keer kwamen we in Santa Elena en botsten zowat pardoes op ons hotel Los Cipreses. We merkten meteen dat het niet zon goede ligging had. De tuin was ook niet om over naar huis te schrijven. Tropisch, natuurlijk, dat wel, maar eigenlijk alleen maar een bindmiddel tussen de verschillende gebouwen. In rondwandelen was er niet bij. Toch een beetje een ontgoocheling na al die mooie plekjes waar we hadden gelogeerd.
Maar we waren hier niet voor het hotel naartoe gekomen, maar wel voor de Reserva Biologica del Bosque Nuboso de Monteverde, een hele mond vol voor een park van 12.000 hectaren groot, weer een privé initiatief trouwens. Enkele mensen die begaan waren met de natuur kochten in 1972 dertig hectaren grond op, en al snel sloten zich meer en meer mensen bij dit genootschap aan. Nu is Monteverde uitgegroeid tot dé place to see in Costa Rica. En als er echt iets te zien is zijn ook wij er als de neusberen bij.
